Niech nikt nie mówi, ze IPN - instytucja de facto powołana do prześwietlania przeszłości ludzi nie potrafiła prześwietlić przeszłości Greniucha. Jego przeszłość musiała być doskonale znana ale była zgodna z poglądami kierownictwa IPN i politycznych mecenasów. Awans Greniucha tylko zbytnio wyprzedził zakneblowanie mediów. Zamiarem pisowców jest aby te poglądy obowiązywały w przyszłości tak samo, jak ma obowiązywać bezkarność kapłanów ale w zwycięskim marszu rewolucji światopoglądowej od czasu do czasu któś wyrwie się przed szereg więc trzeba go ewakuować i ukryć na tyłach.
We wtorek kolegium IPN na temat Greniucha zapewne stwierdzi to samo co kiedyś wysoka partyjna komisja na temat Misiewicza. Problemu to nie załatwi tak samo jak formalna nieobecność Misiewicza u boku Macierewicza nie uczyniła jego podkomisji poważnym i uczciwym organem.
Kilka razy blogerzy linkowali zdjęcie z wręczenia mi Krzyża Wolności i Solidarności. Widać na nim, że odbyło się to inaczej niż zwykle, kiedy to w imieniu prezydenta odznaczenie wręcza prezes IPN, W moim przypadku trafiłoby na Szarka a nie miałem ochoty wymieniać uścisku dłoni z osobą o takich poglądach. Po kilkukrotnych zaproszeniach i wymianie maili z katowickim oddziałem, w których obie strony nieprzekonująco udawały, że nie wiedzą o co chodzi, skończyło się na w sumie miłym, mało uroczystym spotkaniu w siedzibie, katowickiego IPN, który, co trzeba mu sprawiedliwie oddać, poprzedzające przyznanie Krzyża udostępnienie dokumentów przeprowadził nad wyraz sprawnie więc osobiście nic do IPN nie mam.
Nie znaczy to że nie mam w ogóle.
IPN stał się fabryką łatwych karier naukowych. Tak bywa z każdym obszarem słabo dotychczas eksplorowanym a jest nim całkiem nowa historia Polski.
Gorzej, bo IPN coraz bardziej stawał się paranaukową instytucją do zwalczania. Po oręż dzikiej lustracji sięgali głównie ludzie z kręgu spóźnionych na rewolucję. Zamiast rzetelnego zbadania problemu zwieńczonego rzetelną publikacją naukową prasa spóźnionych na rewolucję otrzymywała przecieki. Mnie to nie dziwi ponieważ w stanie wojennym spotkałem sporo osób, które zamiast samemu zadbać o nieposiadanie większej ilości informacji niż była im potrzebna, z pasją je gromadziły i powtarzały pomówienia w tym często pochodzące od przesłuchujących. Pisowscy naukowcy ten zwyczaj szerokim frontem wprowadzili do nauki.
IPN przy okazji nowelizacji ustawy już raz był problemem międzynarodowym. Teraz stał się nim po raz drugi i po raz drugi na tym samym tle, z tym, że obecnie w sposób bardziej spektakularny. To oznacza, że placówka naukowa, w założeniu zobowiązana do obiektywności, w rzeczywistości realizuje polityczne zamówienia i to takie, które dramatycznie psują wizerunek Polski.
Z tego nie ma dobrego wyjścia. W IPN pracuje rzesza być może uczciwych młodych ludzi ściągniętych tam wizją szybkiego doktoratu. Ponad nimi jest góra ich promotorów i recenzentów już wyselekcjonowanych według modelu identycznego jak w historii i historiozofii sowieckiej.
Być może w przyszłości wyjściem byłoby pozostawienie IPNowi funkcji archiwum a rozproszenie funkcji badawczej i śledczej, która z czasem i tak musi wygasnąć, pomiędzy placówki naukowe - uczelnie i instytuty PAN. IPN jest pokłosiem upadku komuny, który przecież kiedyś - kiedy już zasłużeni zostaną odznaczeni a winni potępieni - trzeba będzie w całości przenieść do normalnej historii.
No chyba, że kaczyści tyle nagrabią, iż kres górny zainteresowań IPN trzeba będzie przesunąć na moment ich upadku.
Pod tym linkiem uzupełniający notkę komentarz innego autora
Bardzo były fizyk teoretyk, do 1982 pracownik naukowy. Autor referatu na I Konferencji Smoleńskiej. Dzisiaj sam zdziwiony, skąd w tym temacie i miejscu się znalazł. Archiwalne notki: http://mjaworski50.blogspot.com/ Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności ale też podejrzany o przynależność do niedorżniętej watahy współpracowników gestapo.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
