Z niedowierzaniem przyglądam się jak środowiska gejowskie zuchwale i zdecydowanie głoszą swoją ideologię, a z jeszcze większym zdziwieniem patrzę na bierność tzw. zwykłych ludzi.
Nie chcę wypowiadać się przeciw komukolwiek, a tylko przeciw moim zdaniem chorej ideologii homoseksualizmu, tak ideologii, bo już dawano przestało to być tylko preferencją seksualną.
Dziś jeśli ktoś chce publicznie skrytykować działania gejów, koniecznie musi dodać: „Sam znam wielu homoseksualistów, to są fajni ludzie, ale nie zgadzam się z tym czy innym postulatem”. Ja nie mam znajomych gejów, przynajmniej nic o tym nie wiem, i nie chce takowych poznawać. Choćby z tej prostej przyczyny, że czułbym się nieswojo gdybym stał się obiektem pożądania takiego koleszki. Mam do tego prawo, zresztą każdy z nas kumpluje się z kim chce.
Cała ta dyskusja o LGBT była by może i ciekawa, gdyby nie schodzić do poziomu rzeczywistości. A w rzeczywistości homoseksualizm polega na tym, że jeden facet drugiemu facetowi wsadza w dupę. Jak dla mnie to „gówniana robota”. Robienie z tego jakieś ideologii to nieporozumienie.
Rozumiem miłość w małżeństwie. Kobieta i mężczyzna mają narządy, które idealnie do siebie pasują. Plemnik pędzi, aby wpaść w ramiona czekającej na niego kobiecej komórki. Powstaje nowy człowiek. Jakiś pierwiastek Boga decyduje, że dwoje ludzi może stworzyć nowego człowieka. Stwórca genialnie to wymyślił. To ma sens. Tymczasem gdzie trafia plemnik w czasie „fantastycznej” miłości gejowskiej? Co z tego może powstać? Patrząc z tej perspektywy homoseksualizm jest bez sensu.
Powabni jędrni panowie na swoich paradach przepierają się za psy. Inni w jakiś konwulsjach szczą sobie na głowę. Czy naprawdę to jest temat o którym warto dyskutować? Przed tym trzeba się bronić.
Zaakceptowanie homoseksualizmu jako czegoś normalnego, będzie końcem naszej cywilizacji. Zachęcam wszystkich, aby zdecydowanie i zuchwale mówić o swoich poglądach w tym temacie, tak robią przeciwnicy naszej kultury, nie możemy milczeć.
