Czym jest aborcja?

Wiele osób nad tym się zastanawia. Żeby odpowiedzieć sobie na to pytanie, musimy odpowiedzieć na inne - kiedy staliśmy się ludźmi? Na samym początku, w trakcie ciąży, a może po urodzeniu?

Szczerze powiedziawszy trudno mi uwierzyć, aby z początkiem okresu płodowego nie byliśmy ludźmi, a potem nagle nimi staliśmy się. Stąd wniosek, że aborcja to zabójstwo na dziecku przed urodzeniem.

Niektórzy twierdzą, że należy bezpośrednie zabicie dziecka dopuścić prawnie, przynajmniej w niektórych okolicznościach:

- na życzenie - co powoduje, że dziecko poczęte staje się podludziem,

- w przypadku gwałtu - ponieważ zdaniem zwolenników aborcji rozwiąże to traumę kobiety zwiazaną z owym gwałtem. My, ludzie       mamy jednak sumienie, które w przypadku zabójstwa kogoś, może prześladować do końca swoich dni; a tu mówimy nawet o   nienarodzonym, bezbronnym dziecku. Gdy dziecko się urodzi, zawsze można je oddać i lepiej przetrzymać te dziewięć miesięcy,

- ze względu na zdrowie i życie kobiety. Trudno jednak wyobrazić sobie sytuację, żeby kobietę ratowało coś, co jest szkodliwe. Co   innego, kiedy śmierć dziecka jest wynikiem leczenia kobiety, choćby przez usunięcie łożyska w przypadku ciąży pozamacicznej,

- gdy dziecko jest niepełnosprawne lub chore - gdzie szuka się rozwiazania w zabiciu dziecka, zamiast w pomocy rodzicom.

Niestety, dzisiejsza propaganda sprzyja temu, aby szukać rozwiązania w aborcji, zamiast pomóc kobiecie, może ojcu; co potem prowadzi do bardzo trudnych do zniesienia wyrzutów sumienia.

Myślę jednak, że aborcjonizm upadnie, skoro upadł też komunizm. 

MMMH