Zapomniani bohaterowie II WŚ - Edward Kemnitz

W związku z jutrzejszą 75 rocznicą wybuchu II wojny światowej warto wspomnieć o ludziach, którzy zasłużyli się Polsce w sposób szczególny. W pierwszej części mojego cyklu chciałbym przedstawić Edwarda Kemntiza – jednego z najwybitniejszych polskich narodowców.

Edward Kemnitz urodził się 10 X 1907. Podczas I wojny światowej przebywał ze swoją rodziną w Berlinie. Po zakończeniu konfliktu uczył się w gimnazjum im. Stanisława Kostki. W czasie swojej nauki wstąpił to tajnej organizacji politycznej Pogotowie Patriotów Polskich. Podczas studiów prawniczych Edward Kemnitz wstąpił w szeregi Młodzieży Wszechpolskiej będąc niezwykle aktywnym działaczem politycznym. Ponadto pełnił funkcję kierownika sekcji Bratniej Pomocy oraz filistra korporacji akademickiej Aquilonia. Po ukończeniu studiów prawniczych podjął dalsze kształcenie w elitarnej szkole London School of Economics.

Dzięki swojej aktywnej działalności Edward Kemnitz stał się jednym z najwyżej postawionych działaczy Obozu Narodowo-Radyklanego dochodząc aż do jego tajnej struktury – Organizacji Polskiej. Na skutek delegalizacji ONR Kemnitz wraz z innymi członkami organizacji zostali osadzeni w Berezie Kartuskiej. Po wyjściu na wolność dalej kontynuuje swoją działalność, dochodząc w ten sposób do Zakonu Narodowego – jednego z najwyższych szczebli OP. W 1938 został wybrany radnym Warszawy.

Podczas II WŚ Edward Kemnitz walczył w stopniu podporucznika w obronie twierdzy Modlin. Po kapitulacji bierze czynny udział w stworzeniu struktur Służby Cywilnej Narodu. Ponadto działa wraz ze swoim ojcem w „Żegocie” (organizacja mająca nieść pomoc Żydom w czasie wojny). Podczas powstania warszawskiego organizował sieć placówek w celu pomocy rodzinom uciekającym z Warszawy. Pod pseudonimem „Szczeciński” zostaje mianowany komendantem pomorskiego okręgu Narodowych Sił Zbrojnych. Podczas okupacji sowieckiej dalej prowadził działalność konspiracyjną. Został aresztowany przez UB i spędził w więzieniu dwa lata. W ramach tzw. „amnestii” wyszedł na wolność w lipcu 1947 roku. Jednak komuniści nie zostawili go w spokoju – ponownie aresztowali go na wiosnę 1949 roku. Tym razem Edward Kemnitz spędził w więzieniu siedem lat. Po wyjściu na wolność na skutek ciągłych szykan UB został zmuszony do emigracji.

W Kanadzie dokąd wyemigrował czynnie angażował się w działalność środowisk polonijnych. Działał między innymi w Klubie Polskich Ziem Zachodnich, Związku Weteranów Polskich im. marszałka Józefa Piłsudskiego, Polskiej Radzie Szkolnej i Kole Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II w Montrealu.

Działalność Edwarda Kemnitza została doceniona - został odznaczony Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego, Krzyżem Armii Krajowej oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP. Za ratowanie Żydów w czasie okupacji instytut Yad Vashem odznaczył go także medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata.

Edward Kemnitz zmarł 10 marca 2002 roku. Jego nazwisko oraz życiorys stanowią najlepszy przykład oddanego, wielkiego Polaka, patrioty oraz narodowca. To właśnie Edward Kemnitz był reprezentantem prawdziwej polskiej elity oraz inteligencji wychowanej na etosie żelaznych zasad w oparciu o wartości takie jak Bóg, Honor, Ojczyzna. Cześć jego pamięci!