Czarna skrzynka

 

legiony światła

czyjaś dłoń kreśli na ścianach belwederu
wiejskiej
na murach krakowskiego przedmieścia
alejach ujazdowskich
słowa mene tekel fares

ziarno zostało rzucone

ze strzępów metalu
które padły w błotnistą ziemię
smoleńskiego lasu
wzejdą nieujarzmieni

z milionów epoksydowych włókien
ze strzępków aluminium
ścięgien światłowodów

wschodzą legiony światła

(Roman Misiewicz, z tomiku „Czarna skrzynka”)

 

Trzeba odreagować brednie i podłość którymi od kilku dni zalewają nas obrońcy „prawdy” z raportów Anodiny i Millera. Jako remedium proponuję nowy tomik wierszy Romana Misiewicza „Czarna skrzynka”. Tomik zawiera wiersze poświęcone tragedii która dotknęła Polaków 10 kwietnia 2010 roku.

Tomik został wydany wiosną tego roku przez  wydawnictwo Sonia Project z Toronto.

 

Maciej Urbankowski napisał o tych wierszach:

Misiewicz swoimi wstrząsającymi, wizyjnymi, ciemnymi wierszami wstrząsa naszymi sumieniami, nie pozwala, by zarastały podłością i zapomnieniem, ale też broni nas przed rozpaczą. Przypomina o ocalającej roli poezji, która jest „awaryjnym rejestratorem prawdy” w czasach, które z tą prawdą zaciekle walczą.

 

I jeszcze jeden wiersz Romana Misiewicza, z tomiku„dobre-nowiny.pl”, nominowanego do Nagrody im Józefa Mackiewicza w ubiegłym roku.

 

  kto

kto ślad zaciera myli tropy
niszczy dowody wersje mnoży
łże podle patrząc prosto w oczy
raz się nabija raz nas trwoży

kto preparuje taśmy prawdy
kto w tym paluchy macza brudne
kto do fałszerstwa wciąga gwiazdy
estrady media instytucje

któż nas fałszywie naprowadza
eter wypełnia to znów czyści
pogruchotana leży naga
prawda ubita z nienawiści

kto knebel gorzki nam zakłada
by krzyk sprzeciwu sprawnie stłumić
kto w dzień i w nocy nas napada
krępując wolę zmysły umysł

kto w nas rozpala gniew piekielny
czy towarzyszem jest czy wrogiem
ten kto rozszczepia wspólny język
szczując wzajemnie przeciw sobie
6 sierpnia 2010