Na portalu www.TygodnikPowszechny.pl można przeczytać wywiad, którego udzielił dziennikarzom Tygodnika Powszechnego sam cesarz brukselski narodu europejskiego, tj. pardon, przewodniczący Rady Europejskiej Donald Tusk. Przewodniczący Tusk odwiedził Kraków w ostatnich dniach starego roku i przy okazji podzielił się swymi przemyśleniami z dziennikarzami TP:
Paweł Bravo, Marek Rabij: Umówiliśmy się, że nie całkiem zgodnie z protokołem będziemy się zwracać do Pana po swojsku: Panie Premierze.
Donald Tusk: Słusznie. Wolę nie być nazywany panem prezydentem.
Do polityków zwykle trzeba jechać na wywiad, tymczasem Pan Premier przyjechał do nas.
Jako wasz stały czytelnik, gdzieś od początku lat 70., nie mogłem nie skorzystać z waszego zaproszenia. Zwłaszcza że przy okazji mam sposobność spotkać się w Krakowie z moim przyjacielem, Bronkiem Majem. Ale zanim sobie z nim pokolęduję, czeka mnie ciężka próba tu, w redakcji.
Ciężka to teraz jest atmosfera w Brukseli. Mamy na karku artykuł 7.
Jego uruchomienie to smutny dzień dla wszystkich, którzy z obecnością i silną pozycją Polski w UE wiązali nadzieje – sam należę do tej grupy. Na razie nie przesadzałbym z dramatycznymi konsekwencjami o charakterze formalnym i finansowym, bo do tego na szczęście wciąż daleka droga Zresztą PiS nadal może zakończyć ten kryzys, wycofując się ze zmian w systemie wymiaru sprawiedliwości.
Jednak - mówi Donald Tusk - polityczne koszty są nie do zlekceważenia.
Polska - i to jest szokujące także dla Europy, a nie tylko dla proeuropejsko nastawionych Polaków - stanęła okoniem wobec wszystkiego, co dla Unii ważne. I to z rozmysłem, bo uważam, że rządzący nie są entuzjastami, delikatnie mówiąc, naszej obecności w Unii.
Nie mamy do czynienia ze sporem o to, jaka ma być Europa, tylko ze sporem o to, czy Polska ma być dalej jej częścią.
Tymczasem, jak informuje Donald Tusk, w Brukseli jest ciągle gigantyczna nadwyżka nadziei – nie mówię o zaufaniu, ono już niestety zginęło – że Polska jednak zostanie w Unii.
I zachęca nas:
Unia Europejska inna nie będzie. Spieszmy się ją kochać, póki ją mamy taką, jaka jest.
Zachęty do miłości są prawdziwą specjalnością tego polityka. Dziesięć lat wcześniej, 21 pażdziernika 2007 r., w sejmowym exposé, Donald Tusk również zachęcał Polaków do miłości, odwołując się do słów Jana Pawła II:
[…] Jestem dumny, że udało nam się przekonać Polaków, polską opinię publiczną, że te dwa fundamenty nowoczesnej Polski, te dwa wielkie marzenia Polaków, które narodziły się w sierpniu roku 1980, marzenie o wolności i solidarności, że na nowo wróciły do wspólnego domu. Ta koalicja, ten rząd są po to, aby nikt więcej w Polsce nie odważył się więcej przeciwstawiać wolności i solidarności. A tym, którzy czasami powątpiewają, czasami powątpiewają w to, że życie publiczne, że polityka, że władza mogą być wolne od tych przygnębiających wad i przywar, że życie publiczne może być nacechowane uczuciami i wartościami szlachetnymi. Przypomnę słowa Ojca Świętego wypowiedziane w Sopocie, też dlatego tak dobrze je pamiętam, kiedy mówił nawiązując do hasła […] "Nie ma wolności bez solidarności". A Ojciec Święty powiedział w Sopocie: "Ale pamiętajcie też, że nie ma solidarności bez miłości". I ja wiem, że niektórzy na tej sali czasami uśmiechają się wątpiąc w to, że te słowa mają głęboki sens. Ja wierzę, bardzo wierzę w sens tych słów. I wiem jedno, prędzej czy później wy, i wy w sens tych słów też uwierzycie, bo one naprawdę mają głęboki sens.[…]
Takie słowa były w exposé premiera, a w praktyce codziennej były nienawistne okrzyki ministra Radosława Sikorskiego: „dorżniemy watahy”. I zabójstwo Marka Rosiaka, pracownika biura poselskiego Janusza Wojciechowskiego, posła PiS, oraz poderżnięcie gardła drugiego pracownika tego biura.
Mając to w pamięci z wielką ostrożnością trzeba traktować obecne zachęty Donalda Tuska, aby kochać Unię Europejską. Unia może tego nie przeżyć.
***
http://www.rp.pl/Polityka/311239839-Tekst-expose-premiera-Donalda-Tuska.html
