Sama nie wie dlaczego wciąż ją o to pytają. Owszem, nie jest dochodowa, ale czy zaraz musi przynosić straty? Zresztą kto miałby tracić cokolwiek? Kto [?!], skoro jest sama – samodzielna, od nikogo i niczego niezależna, niemal samowystarczalna.
Co robi? Wiele, w każdym razie wcale się nie nudzi. Ma miliony maluśkich obowiązków i nawet kilka większych. Jej dni mijają szybko, za szybko. Czas, czas szaleniec pędzi. Dziś jest poniedziałek, jutro piątek. Dziś jeszcze zima, ale jutro wiosna….
Może to i dziwne, ale chwilami bywa nawet zmęczona. Inaczej jednak niż inni. Męczy ją jakaś pustka, której niby nie ma, a jednak kiedy przyjrzeć się bliżej.. jest – o! tam, o! tutaj. Takie małe niewypełnione miejsce.
Poczucie pustki przychodzi do niej falami. Na początku nie wie, czy jest głodna, czy może spragniona. Nie potrafi sprecyzować czego jej potrzeba. Nie potrafi nazwać. Wreszcie… – tak! już wie – nie potrafi nazwać, ponieważ brakuje jej codziennej dawki słowa.
Zbyt mało czytała, bo nie było co czytać, zbyt mało sama była czytana…
Wtedy myśli sobie, że tak niewiele potrzeba, żeby jakoś się tak zadomowić w swoim nieswoim świecie. Zamieszkać sobie ze swoim nieswoim człowiekiem…
Bo… co innego ona właściwie robi?
Co innego poza tym, że jest i oddycha?...
... moich słów Nasiona spadły na suchą Glebę i nie wyrosły. To moja wina. E.M.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
