Jak Józef Łukaszewicz "przebadał" polskie biblioteki i archiwa.

W artykule z 1934 r. jest błąd, chodzi o Józefa Łukaszewicza.

"Z polecenia Edwarda Raczyńskiego badał zbiory archiwów i bibliotek w  Polsce i Niemczech"

"Prowadził też kwerendy biblioteczne do księgozbiorów Edwarda Raczyńskiego i Tytusa Działyńskiego. W 1829 r. został bibliotekarzem Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu i współpracował z Edwardem Raczyńskim. Był też archiwistą miejskim, a w latach 1838-42 nauczycielem w gimnazjum Fryderyka Wilhelma w Poznaniu."

Dyrektorzy "pierwszej publicznej książnicy na ziemiach zaboru pruskiego" (Bilioteka Raczyńskich):
1. 1829-1852 Józef Łukaszewicz

Za oficjalnym podręcznym biogramem:

Józef Łukaszewicz (1799-1873) – polski historyk, publicysta, bibliotekarz i wydawca.

Syn właściciela sołectwa. Ukończył Szkołę Departamentową w Kaliszu, studiował historię i literaturę na UJ, gdzie pod wpływem Jerzego Samuela Bandtkiego wyspecjalizował się w bibliotekarstwie.
 W 1825 debiutował jako poeta w czasopiśmie "Weteran Poznański". W 1829 został bibliotekarzem Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu i współpracował z Edwardem Raczyńskim w jego działalności edytorskiej.
W latach 1832–1843 zajmował stanowisko archiwisty miejskiego w Poznaniu, a równocześnie w latach 1838–1842 był nauczycielem w tamtejszym gimnazjum Fryderyka Wilhelma. Należał do założycieli i stałych współpracowników "Przyjaciela Ludu", w którym w latach 1837–1845 zamieszczał liczne artykuły o treści historycznej i archeologicznej, a w latach 1839–1845 pełnił ponadto funkcję głównego redaktora. Redagował także "Tygodnik Literacki", a w 1840 był współzałożycielem "Orędownika Naukowego". W 1841 założył własną drukarnię i księgarnię "Nową".
 W 1852 r. wycofał się z działalności publicznej i osiadł w odziedziczonym przez żonę, Sewerynę z Fryzów, majątku Targoszyce w powiecie krotoszyńskim, gdzie zmarł. W 1961 r. prochy przeniesiono na Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan w Poznaniu. Jego imię nosi ulica w poznańskiej dzielnicy Łazarz.
 Miał córki: Konstancję, Marię i Józefę.
 Józef Łukaszewicz był typowym "szperaczem" archiwalnym, gromadzącym fakty, dokumenty, materiały źródłowe. Niektóre z jego dzieł zostały przetłumaczone na język niemiecki. Obecnie prace Łukaszewicza zastępują zniszczone lub zaginione opracowania, także dotyczące "piwa grodziskiego"." (źródło)