"Sędziowie [niemieckiego Trybunału Konstytucyjnego], których kadencja trwa dwanaście lat, działają po ośmiu w dwu senatach Trybunału. Od lat już tak było, iż przynależność partyjna sędziów, wchodzących w skład Trybunału była nader drażliwym problemem, jako że Trybunał działa na dość niewyranej granicy między polityką a prawem, a jego orzeczenia zawsze mają wydźwięk polityczny. Stąd też dominowało w partiach i dominuje nadal dążenie, by żadna partia nie rozporządzała w składzie Trybunału wyraźną większością. Utarł się też moduł, według którego jedną trzecią stanowisk sędziowskich obsadza się na propozycję SPD, tyleż na propozycję CDU/CSU, zaś resztę rezerwuje dla grupy tak zwanych "neutrałów", z tym że również pod uwagę bierze się przy "bezpartyjności" tych sędziów ich sympatie polityczne. Już w połowie lat siedemdziesiątych, wobec zmieniającego się układu sił politycznych w RFN, wielkie partie doszły do porozumienia, według którego zawsze jedno z należących im się miejsc sędziowskich oddają w ręce kandydata "neutralnego". Do ostatnich lat, ale już także po przejęciu władzy przez obecną koalicję socjalliberalną - na ogół Senat I opanowany był przez większość "konserwatywną" (zwolenników polityki CDU/CSU), podczas gdy w Senacie II siły były mniej więcej zrównoważone. (...)
Aktualnie skład Federalnego Trybunału Konstytucyjnego przedstawia się następująco: do SPD należy pięciu sądziów, jeden do FDP, a jeden "neutrał" jest bliski partiom SPD/FDP, podczas gdy do CDU/CSU należy sześciu sędziów, zaś trzech "neutrałów" bliskich jest partiom chrześcijańsko-demokratycznym. Prezydent Trybunału, Ernst Benda należy do CDU.
O znaczeniu, jakie dla decyzji prawnopolitycznych FTK ma przynależność partyjna sędziów, świadczy wiele faktów i orzeczeń Trybunału, działającego od 1951 roku. (...)
Pośród najbardziej znanych w ostatnich latach, a jednocześnie najjaskrawiej naruszających zasadę niemieszania się Trybunału do polityki, są orzeczenia dotyczące rzekomo nieprzerwanego istnienia Rzeszy Niemieckiej (1973), o rzekomej przynależności terytoriów na wschód od Odry i Nysy nadal do Niemiec (1975), dalej orzeczenie dotyczące osób odmawiających pełnienia służby wojskowej (1978). Trybunał wyszedł z karkołomnego założenia, jakoby "Rzesza Niemiecka - według konstytucji - nie przestała prawnie istnieć w wyniku kapitulacji Niemiec hitlerowskich, ani też wskutek sprawowania władzy państwowej w Niemczech przez alianckie władze okupacyjne". Tez tych konstytucja RFN nigdzie nie potwierdza. Podobnie konstytucja ta nie przewiduje przymusowego obowiązku służby wojskowej, stwierdza jedynie, iż "federacja wystawia siły zbrojne dla obrony kraju", bez sprecyzowania, o jaką tu armię chodzi: zawodową, ochotniczą, z poboru itp. Trybunał mimo to odrzucił projekt rządowy ustawy dopuszczającej wybór między służbą wojskową a służbą cywilną." (1982)
---
Takie tam szokujące, trójpodziałowe, losowo wybrane ciekawostki - współcześni niemieccy sędziowie Trybunału Konstytucyjnego:
Dynastia sędziowska Kirchhof. Ferdinand Kirchhof - wiceprzewodniczący Federalnego Trybunału Konstytucyjnego i przewodniczący jednej z dwu jego izb, syn Ferdinanda seniora członka Federalnego Trybunału Sprawiedliwości, krewny Hansa - zastępcy przewodniczącego Federalnego Trybunału Sprawiedliwości, brat Paula sędziego Federalnego Trybunału Konstytucyjnego, kandydata na ministra finansów w rządzie Merkel.
sędzia Peter Müller- polityk CDU/CSU, były premier kraju Saary i przewodniczący Bundesratu, kadencja jako sędzia Trybunału 12/2011–12/2023.
sędzia William Schluckebier - członek CDU/CSU
sędzia Susanne Baer, nominacja Zieloni, pani ideolog - była dyrektor Centre for Transdisciplinary Gender Studies and GenderCompetenceCentre (2003–2010)
sędzia Ulrich Maidowski - nominant SPD, ideolog, autor pracy "odwrotność dyskryminacji- kwoty na rzecz promowania kobiet w służbie publicznej i w partiach politycznych".
sędzia Andreas Paulus - polityk CDU/CSU
