Nowy wiersz Adama M., Juliana T. i Niegdysiejszego B.

Szanowni Państwo,

Napisałem wiersz. „Napisałem” nie jest stosownym słowem, bo w sporej części wiersz został przepisany. I to przepisany bez wiedzy i woli autora, a raczej autorów.

Przyzwoitość nakazuje ujawnić nazwiska autorów przepisanych wierszy. Nie tylko przyzwoitość to nakazuje, ale nakazuje również Ustawa o Prawach Autorskich. Jednak instynkt samozachowawczy przypomina natychmiast o Ustawie o Ochronie Danych Osobowych, która nie pozwala publikować niczyich danych osobowych, bez ich wiedzy i woli.

Nie znam języka używanego przez polskich prawników i bezprawników. Nie mam ochoty go poznawać, ponieważ nasycony jest, w stopniu najwyższym, groźbami, które twórcy tego języka uznali za niekaralne i ponieważ przedstawia wizję przyszłości nader ponurą. Wolę widzieć przed sobą przyszłość świetlaną, a nie zagrożoną i dlatego tego języka nie chcę poznać.

Nie znając prawa i bezprawia, boję się, że ujawniając nazwiska petów, których wiersze przepisałem, bez ich wiedzy i zgody i bez ich przyzwolenia, skrzywdzę jakiś paragraf, wykraczając przeciwko niemu albo i przestępując go nawet.

Chroniąc tedy własne bezpieczeństwo, napiszę, że autorami przepisanych wierszy są:

- Adam M., który największym poetą był;

- Julian T, który największym poetą był;

- Niegdysiejszy B., który tęskniąc do wielkości, wiersze przepisał, dopisując do nich trochę słów zasłyszanych, rymów narzucających się i rytmów wpadających w ucho.

Przeczytaj więc wiersz Adama M., Juliana T. i Niegdysiejszego B. „Pan Łyseusz” >>.