Błędy prof.Kowaleczki i Artymowicza w symulacji trajektorii rzekomej pół-beczki.

 Gdyby  trzymać się  narracji MAK

to w Smoleńsku Tu-154 nie  wykręcił  by pół-beczki tuz nad ziemią

ale  uległ  przeciągnięciu

i zwalił się  na skrzydło jak siekiera...

1. Opracowanie prof.Kowaleczko,

http://faktysmolensk.niezniknelo.com/files/pliki/REKONSTRUKCJA%20OSTATNIEJ%20FAZY%20LOTU%20SAMOLOTU%20TU-154M_31.12.2013.pdf

zasadniczym celem była odpowiedź na pytanie "Czy samolot Tu-154M po
utracie końcówki skrzydła wykonał półbeczkę, czy też nie?"

samolot Tu-145M po utracie końcówki skrzydła wykonał półobrót i jednocześnie
"górkę" odchylając tor lotu w lewo.

(  oryginalna pisownia- Tu145M

żeby nie było że tylko blogerzy robią  pomyłki...)

.. jest bardzo teoretyczne, akademickie

dalekie od realiów  praktycznej  aerodynamiki  Tu-154

zresztą sam prof. Kowaleczko zastrzega

z powodu ograniczonego dostępu do materiałów źródłowych, model numeryczny ma jedynie
charakter przybliżony. W szczególności model numeryczny ma jedynie charakter przybliżony. W szczególności
z ograniczoną dokładnością udało się odtworzyć charakterystyki aerodynamiczne i masowe samolotu.

ale nie to jest główną  wadą opracowania

-- Pan profesor nie sięgnęł po informacje o podstawowych charakterystykach aerodynamicznych  samolotu Tu-154;

 w szczególnosci w  zakresie warunków dla  zaistnienia  przeciągnięcia (  eng. stall)

pisałem już wstępnie o tym w   notce:

teraz sięgnąłem  po dalsze informacje ze stron rosyjskojęzycznych...

-przy  wzroście kąta przechylenia  przeciagniecie nastepuje szybciej, przy wiekszej prędkosci;

dla kąta  60 stopni predkość  przeciagnięcia jest o 41% wyższa niz dla lotu poziomego

..przy kącie przechylenia  60 stopni składowa pionow asiły nosnej stanowi tylko połowe tego co w locie poziomym

 są dwa czynniki  która  wpłynęły na to że

w Smoleńsku Tu-154 uległ by przeciągnięciu

gdyby  leciał tak jak wg narracji MAK/Laska:

1. zwiększający się kąt natarcia

2. zwiększający się kąt  przechylenia

złożenie  tych dwóch zjawisk  skutkowało  by  przeciągnięciem, ( stall)

już zapewne   gdzieś dla kąta przechylenia 45- 50 stopni!

to są prawa fizyki

to jest odrywanie strug powietrza

nie ma na to siły

samolot przepada. spada jak siekiera ...

tu opis  lotu próbnego Tu-154B w poziomie , gdy w konfiguracji do lądowania samolot  zniżał się z predkością  170 km/h  i  badano zachowania  samolotu przy zwiększającym się kącie natarcia

już przy kącie  14 stopni zachodził pompaż bocznych silników; a   system automatycznie zmniejszał  podawanie paliwa dla ograniczeni pompażu

zjawisko pompażu występuje w razie zaburzenia przepływu powietrza w kanale wlotowym - pulsacji ciśnienia i natężenia przepływu powietrza o małej częstotliwości ale dużej amplitudzie

inne czynniki -  nierównomierność strumienia wlotowego (np. podczas lotów na dużych kątach natarcia lub ślizgu)

dla  wyjścia  z tej sytuacji  niezbędne było silne odchylenie  kolumny  sterowniczej  dla zmniejszenia kąta natarcia

czyli skierowanie samolotu nosem w  dół  dla nabrania prędkości

-i Jeszcze  czego nie uwzględnił prof. Kowaleczko

Samolot Tu-154M ma trochę gorsze ( w porównaniu  do Tu-154B)  charakterystyki  zachowania na dużych kątach natarcia, które trudno nazwa jako odpowiadające współczesnym wymaganiom.

Przeciągnięcie  następuję  przy mniejszych katach natarcia,  to znaczy trochę wcześniej( niż dla Tu-154B)

Dopuszczalny kąt przechylenia dla samolotu Tu-154M to +/- 15 stopni

przy podejsciu do lądowania  i prędkościach poniżej  280 km/h

i tzw. przez profesora "górka"..

do tego pan profesor zupełnie się  nie przyłożył..

samolot Tu-145M po utracie końcówki skrzydła wykonał półobrót i jednocześnie
"górkę" odchylając tor lotu w lewo.

a ta "górka" to jest fałszerstwo MAK skopiowane przez  Laska

Jak widać  wg Laska po brzozie  , po utracie dużego fragmentu skrzydła  samolot przyspiesza wznoszenie;
trajektoria prowadzi bardziej w  górę;

ale

- samolot nie mógł by się tak wznosić po utracie  końcówki skrzydła i szybkim spadku  pionowej składowej siły nośnej;

prof. Kowaleczko żywcem wykorzystał dane  z MAK

które nie są spójne, nie pasują do siebie, są sfałszowane ?

z tych danych nie wychodzi normalna  trajektoria..

2. Wyliczanki , obliczanki  beczki autorstwa prof.Artymowicza

https://www.salon24.pl/u/fizyka-smolenska/421696,24-beczka-smolenska-ii-mechanics-in-aviation-28-31-maja-2012

krótko: GIGO garbage in garbage out ( śmieci na wejściu- śmieci na wyjściu)

profesor zmanipulował obliczenia  przyjmując  z sufitu

prędkość wznoszenia przy brzozie jako 6 m/s

- nie ma to nawet pokrycia  w parametrach wg MAK/Laska !!!

( wg biegłych Prokuratury było to ok  1 m/s)

ale zmartwię jeszcze bardziej pana profesora po godzinach - Prestidigitatora

nawet te 6 m/s nie wystarczyło by !!!

-

sprawdźmy   to dość  dokładnie wykorzystując  dostępne  narzędzie: Projectile  Motion  – wykorzystywane do nauczania fizyki na poziomie  bardzo, bardzo  podstawowym -  w zakresie  rzutu  ukośnego  w polu  grawitacyjnym.
https://www.walter-fendt.de/html5/phen/projectile_en.htm

nawet gdyby Tu-154 wznosił się z prędkością

10,6 m/s

 to  w locie  guasi balistycznym 

wzniósł by się tylko na 5,7m

a  potrzeba by o ile m  się wzniósł,  aby spełnic parametry trajektorii MAK/Laska /Artymowicza ???

start z  6,2 m RW

po 1,7  sekundy osiąga wysokość 15,6 m RW

w ciagu 1,7 sekundy przelatuje ok. 127 m

teren wznosi się w tempie  - niech będzie  3 m/100m

czyli wzniosł się o  3,8 m

z tego:

 15,6 - 6,2 + 3,8 = 13,2 m

o tyle musiał by się wznieść Tu-154

Tuszka z przetrąconym skrzydłem

szybko tracąca siłę nośną- po 1,5 sekundy juz co  najwyżej

połowa siły nośnej  w pionie tego co przy brzozie

 z tym że już przy kącie przechylenia rzędu 45 stopni

samolot  Tu-154  uległ by przeciągnięciu

i spadał jak siekiera..

a prof.Artymowicz  manipulował w swej notce  tematem przeciągnięcia\

wstawiajac takie kwadratowe  jaja... o   myśliwcach !

(Naturalnie, opieranie się na sile nośnej przeciągnietego skrzydła to zwariowany sposób latania, ale niektóre myśliwce mają tak mocne silniki, że mogą sobie pozwolić na pokonanie bardzo dużej w tych warunkach siły oporu i probować lecieć na przeciagnietych skrzydłach, przynajmniej przez pewien czas, nie opadając.)