Nowym trendem w społecznie uprawianym życiu politycznym w Polsce, jest pudrowanie zbiorowe. Nikt nie wie co z tego wyjdzie. Bo też nikt nie jest pewien, co dokładnie znajduje się na owej sławetnej kupie kamieni, dostrzeżonej przez Prawnuka. Jeśli tylko kamienie, to kto wie? Takie pudrowanie może przynieść efekt podobny do tego, jakie przynosi malowanie - chwilowe odświeżenie.
Ale co będzie, jeśli Bartek miał rację i na tej kupie są również inne znaleziska? Czy to w ogóle da się pudrować? Czy pudrowana d*pa poprawi wizerunek? No, niby taka możliwość teoretycznie istnieje. Ale przecież, konieczność zasłaniania du*py w miejscach publicznych, nulifikuje szanse na skasowanie korzyści płynących z posiadania pudrowanej d*py. Rezygnacja z jej zasłaniania też nie wchodzi w rachubę. Chodzenie z gołą pupą - nawet pudrowaną - ma tendencję kompletnego rujnowania wizerunku. Ot i zagwostka.
Dylemat jaki przed Obrońcami Dobrego Imienia stawia pytanie, czy na tej kupie kamieni faktycznie znajduje się również i d*pa, to pikuś w porównaniu z tym, jaki przed nimi stanie, jeśli Bartek miał rację całkowitą. No, bo przecież o tym trzecim elemencie jego krótkiej, żołnierskimi słowami wypowiedzianej, diagnozy sociologicznej, nawet mówić bez ośmirniczek nie wypada. Co robić? Pudrować, hamletyzować, budować, uczyć, czy sprzątać?
Jedno zdaje się być pewne, na sprzątanie jest za późno - goście już jadą. Nieproszeni. W Polsce sprawa wizerunku, jeśli nawet rozumiana, jest rozumiana całkowicie opacznie. Śmieci prawie nikomu tam nie cuchną. A Ziemkiewicz na salonie nowojorskie parchy opisuje, Corylus zaś publicznie majaczy o swojej dyktaturze nad git ludźmi, liżąc poplamione długopisem palce...
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
