O odkryciu masowych grobów w Kanadzie oraz aktów wandalizmu wymierzonych w miejsca kultu religijnego napisano już (również w Salonie) sporo. Myśl ks. Bortkiewicza, że nie ma wytłumaczenia ani dla zbrodni, ani niszczenia kościołów jest tyleż słuszna, co dość oczywista. Tak przynajmniej mogłoby się wydawać... Ale jak się okazuje nie wszyscy zgadzają się z drugą częścią tego zdania, o czym szerzej za chwilę.
Dla zbrodni istotnie nie ma usprawiedliwienia. Wykorzystywanie seksualne dzieci, rażenie prądem, bicie w sposób powodujący uszkodzenia ciała, a także ukrywanie zgonów są nie do przyjęcia teraz, ale były też nie do przyjęcia sto lat temu i dawniej. Kary cielesne i inne dziś niedopuszczalne metody wychowawcze trzeba już oceniać z perspektywy czasów, w których były stosowane, podobnie jak oceniamy popularne niegdyś, a dziś odrzucone metody leczenia. Z perspektywy historycznej oceniać też należy samą ideę pozbawiania dzieci indiańskich ich własnej kultury, czyli, jak to kiedyś określano "cywilizowania dzikich plemion". Swoją drogą chęć "cywilizowania" widoczna jest i dziś, tyle tylko, że nie dotyczy pierwotnych mieszkańców Ameryki Północnej, lecz... to zupełnie inny temat.
Opinia publiczna już wydała wyrok: dzieci zamordowano, a ich ciała wrzucono do masowego grobu, odmawiając im nawet prawa do pochówku. Tymczasem zanim wynaleziono antybiotyki dużo dzieci (i dorosłych) umierało na skutek chorób dziś już z reguły dość łatwo wyleczalnych. Prawdą jest, że warunki w szkołach z internatem sprzyjały rozwijaniu się chorób, trudno jednak mówić tu o masowym morderstwie. Nie wszystkie znalezione szczątki należały do dzieci. Nie jest też prawdą, że groby te nie były nigdy oznakowane. Oznakowania usunięto dopiero w latach 60-tych XX wieku, kiedy to "porządkowano" teren. Tego rodzaju działanie było naganne, ale jest ono niestety często spotykane na wielu cmentarzach. Subtelności te jednak mało interesowały wandali, którzy zaczęli oblewać czerwoną farbą, a nawet podpalać kościoły. Władze lokalne, przywódcy plemion indiańskich, a nawet premier Trudeau potępili wprawdzie palenie świątyń, nie wiem jednak czy za słownym potępieniem pójdą czyny w postaci schwytania i przykładnego ukarania sprawców, a także przeznaczenia środków na odbudowę miejsc kultu. Konkretne działanie podjął jedynie szef Rebel News Ezra Levant. Oferował on nagrodę w wysokości 10000 dolarów kanadyjskich osobie, która dostarczy informacji pozwalającej na wykrycie i aresztowanie sprawcy lub sprawców podpaleń.
Poziom nienawiści do Kościoła Katolickiego jest olbrzymi nie tylko w Kanadzie. Nie jest to jedynie nienawiść do instytucji kościelnych (jak próbują wmówić niektórzy), ale też do "szeregowych" katolików, a może w ogóle ludzi nie podzielających "postępowej" wizji świata. Pozwolę sobie przytoczyć kilka przykładów z "dyskusji", która miała miejsce na twitterze.
Zaczęło się od zdjęcia przedstawiającego drzwi i fragmentu fasady kościoła z odciskami dłoni zanurzonych w czerwonej farbie.
Źródło: twitter
Pozwoliłam sobie na komentarz:
A oto "ciekawsze" odpowiedzi osób zapewne uważających się za otwarte i tolerancyjne:
Pojawiły się też potencjalnie groźniejsze wpisy, podważające moje kompetencje zawodowe:
Na koniec wpis będący odpowiedzią na mój tweet. Odpowiedź ta powinna dać do myślenia wszystkim katolikom "otwartym". Nie pozostawia żadnych złudzeń, że chodzi o czyjeś dobro.
Nie lubię kończyć wpisów smutnymi refleksjami, ale tu niestety trudno o optymizm, przynajmniej w kategoriach czysto ludzkich (niemetafizycznych).
