…a nie brakuje Wam aby długiego, sążnistego, „opartego na faktach” i wspomnieniach "kolegów ze szkoły", sięgającego do kołyski, kompleksowego obrazu Mariusza Kamińskiego w GW?
Takiego jak o Kobylańskim czy Rydzyku? Takiego, żeby już wszyscy wiedzieli jak się ulągł taki gagatek, na jakich kompleksach się wychował?! Przecież nie jest możliwe, żeby cyngle zardzewiały!
Stawiam 5 butelek Jamesona 0.7, że takie coś pojawi się jutro-pojutrze wypełniając bolesną lukę w postrzeganiu rzeczywistości. Mama Łukaszka musi przecież wiedzieć, co myśleć!
Wchodzi ktoś?!
Mieszkańcy Bulandy, jednakowoż, wciąż z niej uciekają. Tak się tam przyzwyczajono do bycia wiecznie dymanym, że zaczęli dymać siebie nawzajem. Opresja przeszła w self-service, jesteśmy pierwszym samouciskowym narodem świata. P. Czerwiński, Przebiegum życiae
A chłopaki jak chłopaki. Generalnie nie różnimy się. Ja, emigrant ze swoim odrzuceniem roli emigranta (odrzucam ją od pierwszego dnia tutaj), poruszam się po świecie jak piłkarz, któremu pękła gumka w spodenkach, ale jest dobre podanie, więc zapierdziela się w jej stronę trzymając gacie jedną ręką. Może gola się strzeli jakiego, a gacie się przecież wymieni. Oni w Polsce, w swoich rolach i zawodach, bez obciążenia emigranckiego, w kraju swoim, z językiem swoim i przyjaznym państwem – podobnie. Wolność, pomysły, projekty, działania... - ale też z jedną cały czas, od 20 lat, ręką trzymający galoty projektów, spłacanych kredytów, bezpiecznych i niebezpiecznych związków. Nie ma radości w tej grze, nie ma fascynacji tym sportem jakim jest życie. Nie jesteśmy chyba dziś narodem czerpiącym radość. Nie ma jej na ulicy, w rozmowie, przy grillu czy na zakupach. Żeby radość zresztą czerpać trzeba mieć źródło jakieś.
Sign by Danasoft - For Backgrounds and Layouts
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
