Niemcy zwiększyły liczbę respiratorów z 23 tys. do 40 tys. a USA zamawiają dla szpitali 190 tys. respiratorów.
Natknąłem się na ciekawy zbiór opinii na temat respiratorów i ich stosowania w przypadkach COVID19:
https://www.reuters.com/article/us-health-coronavirus-ventilators-specia/special-report-as-virus-advances-doctors-rethink-rush-to-ventilate-idUSKCN2251PE
Jak działają różne respiratory - proste schematy i opis dla bardziej zainteresowanych:
https://graphics.reuters.com/HEALTH-CORONAVIRUS/VENTILATORS/oakvekyxvrd/index.html
W skrócie:
Agencja Reutera przeprowadziła wywiady z 30 lekarzami, pracującymi w Chinach, we Włoszech, w Hiszpanii, w Niemczech i w USA, mającymi doświadczenie w leczeniu COVID19. Prawie wszyscy się zgodzili, że respiratory są ważne i ratują życie, jednak wielu zwróciło uwagę na ryzyko związane ze stosowaniem najbardziej inwazyjnych - respiratorów mechanicznych zwłaszcza, kiedy są stosowane za wcześnie, zbyt często lub przez osoby nie będące specjalistami i bez wystarczającego przeszkolenia w zatłoczonych szpitalach. Lekarze się dopiero uczą, procedury ewoluują.
Wadą prostych respiratorów z maską, jest powstawanie aerozolu i zwiększanie ryzyka zakażania innych. Największą wadą mechanicznych respiratorów, które nie generują aerozolu, jest jednak ryzyko uszkodzenia płuc oraz to, że pacjenta trzeba poddać narkozie - wyłączyć działanie mięśni odpowiadających za oddychanie, żeby nie walczyły z maszyną. Powrót do oddychania o własnych siłach trwa wtedy dłużej i jest trudny. Wymaga to podłączenia człowieka do respiratora na 1-3 tygodnie, zależnie od doświadczenia lekarzy. Szansa przeżycia – pół na pół. W przypadku COVID19 szanse są mniejsze – w Wuhan takiej aktywnej wentylacji nie przeżyło 86% pacjentów, w Wielkiej Brytanii 66%, a w USA 88% intubowanych. Wraz ze wzrostem doświadczenia lekarzy, te statystyki w ostatnim czasie się poprawiają. Dobrym przykładem są Cleveland Clinic Abu Dhabi Hospital oraz Emory University Hospital w Atlancie.
Mechaniczne respiratory są niezbędne w przypadku pacjentów w ciężkim stanie, którzy przezywają szybką zapaść w wyniku nadmiernej reakcji układu odpornościowego - tzw. burzy cytokinowej, kiedy silny stan zapalny już niebezpiecznie podnosi ciśnienie krwi, co wiąże się z uszkodzeniem i niewydolnością płuc, a samodzielne oddychanie staje się niemożliwe.
Wygląda na to, że kiedy pacjent daje radę oddychać, lepiej zastosować maskę z tlenem i ew. podać morfinę - tak dr Thomas Voshaar ordynator szpitala Bethainen w Moers wyleczył jednego ze swoich pacjentów i tylko w ostateczności stosuje respiratory mechaniczne, uzyskując raczej dobre wyniki. Thomas Voshaar uważa, że nie powinno się za wcześnie decydować o podłączeniu do respiratora mechanicznego. Dobre wyniki takiego podejścia zauważa też dr Hart z Luizjany (Ochsner Health), gdzie ostatnio także stosuje się coraz częściej maski i respiratory nosowe.
Thomas Voshaar uważa, że lekarze nie powinni się spieszyć z intubacją - jeśli wysycenie hemoglobiny tlenem spadnie z 96% do 80% - pacjent nie czuje się dobrze, ale może jeść, pić i usiąść na brzegu łóżka, należy zatem pracować nad tym, żeby pacjenci mogli oddychać samodzielnie – przewracali się z boku na bok, poleżeli na brzuchu – zmienianie pozycji działa. Zyskuje się w ten sposób mechaniczne respiratory dla tych, których trzeba podłączyć ponieważ tracą świadomość i faktycznie już nie mają siły oddychać.
Luciano Gattinoni zwraca uwagę, że to zapalenie płuc jest inne i że w związku z tym, należy się zastanowić nad stosowaniem niższego niż dotychczas, ciśnienia w respiratorach mechanicznych. Stosowanie standardowego ciśnienia porównuje do przejażdżki Ferrari do sklepu po drugiej stronie ulicy.
Trochę się dziwię, że nie stosuje się dotąd pokoi lub kabin z łóżkiem ze zwiększonym stężeniem tlenu, np. do 40 lub 60%, który można by doprowadzać jak do inkubatora z wcześniakiem (zawartość tlenu w powietrzu to 21%).
