Tytułem wstępu chcę podziękować Wielkiemu Duchowi Wszechświata, że natchnął Eine’go do napisania na swoim blogu dwóch notek o falach, strunach i orbitach. [1] oraz [2].
EINE w swojej notce [1] pisze między innymi:
„Stojące fale “psi” elektronu w atomie, są ograniczone krzywymi potencjału elektrycznego jądra, są w jamie potencjału . Pewnym przybliżeniem rzeczywistej jamy potencjału jądra atomu, jest jama o ściankach prostych ,nie linii krzywych (“prostokątna jama potencjału”) i wtedy fala stojąca “psi” ma kształt identyczny z kształtem fali stojącej mechanicznej na strunie umocowanej na swych końcach.”
A ja tu zamierzam dowieść, jak ważna jest krzywizna w kwantowym Świecie (mikro i makro).
EINE„Na danej strunie przy niezmiennej długości, wartość częstotliwości jej drgań tworzą zbiór nieciągły, dyskretny.”
Analogia jest piękna I SŁUSZNA. Rodem z Teorii Strun. Jednak na strunie skrzypiec na przykład, gdy przejedziemy smyczkiem wzdłuż struny, wydawać ona będzie dźwięk ciągły. Dopiero naciskając palcami w odpowiednich miejscach, skracamy niejako długość struny wzbudzając w ten sposób zróżnicowaną częstotliwość drgań. W ten sposób wyznaczamy ową nieciągłość. Ale możemy to robić na tej jednej strunie!
Struna kwantowa, jak już w poprzedniej notce opisałam, musi mieć ustaloną długość. Jej końce muszą być do czegoś „doczepione”, aby mogła wydawać dźwięki. A ponieważ w przestrzeni nie ma jej do czego „przyczepić, to dużo łatwiej połączyć oba jej końce ze sobą i domknąć taką strunę do okręgu. Taka struna ma STAŁY OBWÓD (i stałą energię).
Aby ze struny kwantowej - okręgu mogły „wydobyć się różne dźwięki”, musi zaistnieć jakiś sposób jej skracania - by zmianie ulegała jej częstotliwość. Odbywa się to w bardzo prosty sposób – dzięki zmianie krzywizny tej struny. Jak może zmieniać się krzywizna okręgu?
Przykład gumki aptekarskiej.
Mamy gumkę aptekarską – okrąg o stałym promieniu r = 1 czyli L = 2* Pi 1. Gdy skręcimy gumkę do podwójnego okręgu, jej stały promień r =1 zmienia swoją postać – łamie się do r znajdującego się w przedziale: (1/2 ,0) oraz (0, ½). W tym przypadku opisane są przeciwne kierunki (wektory) przestrzenne promienia: od ½ do 0 w jednym kierunku oraz od 0 do ½ w przeciwnym kierunku,( nie tyle ze zmianą fazy na przeciwną, co "w dwóch kierunkach fazy").
Oba stany gumki możemy zapisać jako: L = 2 Pi 1 dla stanu pierwszego oraz L = 4 Pi ½ dla stanu drugiego. Takie stany stosunkowo – że tak powiem - łatwo opisać i przedstawić na płaszczyźnie euklidesowej (dwóch wymiarów prostych x,y). Takie stany w swojej Pracy nazywam „fazowymi”. Ale przejście od stanu 2 Pi 1 do stanu 4 Pi ½, jako coś w rodzaju „turbulencyjnego przejścia międzyfazowego”, dużo trudniej przedstawić na płaszczyźnie euklidesowej, ponieważ wówczas promień „łamie się” w różnych kierunkach przestrzennych (w przestrzeni trójwymiarowej x,y,z).
Właśnie „kwantowaniem” nazywam przejścia od jednego stanu „fazowego” przez stan"turbulencyjny" do następnego stanu "fazowego:
2 Pi 1 --> 4 pi ½ --> 6 Pi 1/3 itd.
Strzałki odpowiadają stanom "turbulencyjnym".
Czyli kwantowanie na przykładzie gumki recepturki to przechodzenie od stanu do stanu, które wymaga przejścia między - wymiarowego: (stany "fazowe" mają miejsce w dwóch wymiarach (x,y), a przejścia "turbylencyjne" mają miejsce w trzech wymiarach (x,y,z). Ale jak widać z tego przykładu, w kwantowaniu podstawowe znaczenie ma zmiana wielokrotności liczby Pi. Zmiana ta jednak zachodzi dzięki zmianie wartości w "wymiarze krzywizny". Wzór opisujący przechodzenia ze stanu do stanu podawałam także już kilkukrotnie:
L = k * 2 * Pi * r…………………………………………….(1)
Teraz o krzywiźnie okręgu.
Jaka jest krzywizna okręgu czyli obwodu koła?
Krzywizna powierzchni sferycznej według Gausa jest wyznaczona jako k = 1/r². Czy krzywizna okręgu może być określona jako zależność promienia od krzywizny i jedności 1 czyli na przykład: k = 1/r. Mamy zatem:
k = 1/r ………………………………………………………….(2)
Wtedy promień byłby wyznaczany jako:
r = 1/k ………………………………………………………….(3)
Intuicja podpowiada mi, że to słuszny kierunek. Wówczas mielibyśmy do czynienia z krzywizna dodatnią.
Weźmy wzór na okrąg z jedną niewiadomą (to, że nie znamy środka nie ma znaczenia, ponieważ znamy obwód „L” oraz promień, ale o tym za chwilę:-)
L = 2* Pi* r …………………………………………………..(5)
Przyjmijmy, że obwód jest stały czyli przyrównajmy go do jedności L = 1
i mamy:
1 = 2 * Pi * r ……………………………………… ……....(6)
Podstawmy jednak pod prawą stronę równania (6) prawą stronę równania (1) opisującego przejścia, a raczej przeskoki okręgu od stanu do stanu i mamy:
1 = k * 2 * Pi * r
Dalej mamy jego przetworzenia:
r * k = 1/ 2 * Pi……………………………………....…….(7)
i jeszcze:
1 / r = k* 2 * Pi……………………………………………….(8)
Powyższe prowadzi do następujących wniosków:
a) Gdy k przyjmuje wartości liczb naturalnych / całkowitych, wtedy krzywizna byłaby
określona jako dodatnia.
b) Krzywizna i promień są odwrotnie proporcjonalne względem siebie.
JAKA JEST DŁUGOŚĆ FALI OKRĘGU?
Wystarczy okrąg przedstawić jako falę przez wyznaczenie długości fali sinusoidalnej dla okręgu. Długość fali to najmniejsza odległość między punktami o tej samej fazie.
Czyli długość fali dla okręgu może być zmierzona promieniem r . Wtedy
długość fali okręgu jest równa czterokrotnej wielkość promienia
lambda = 4 r ……........................................(9)
Amplituda takiej fali odpowiada wielkości promienia r .
Przyjrzyjmy się teraz dwóm wzorom.
1)
Eine podał wzór (1) na „obwód orbity kołowej = wielokrotność całkowita długości fali ”psi”:
2 * Pi * r = n * lambda …………………........(10)
w którym lambda to długość fali “psi”
Pi = 3,14
r – odległość od jądra
n- ciąg liczb naturalnych 1,2,3,..
Teraz podstawiamy pod lambda wartość 4r czyli:
2* Pi *r = n * 4r………………………………………(11)
n = 2 *Pi* r / 4r…………………………………..….(12)
n = Pi / 2 …………………………………………….…(13)
Dlaczego „n” nie przyjął wielkości liczby naturalnej? Ponieważ we wzorze nie została uwzględniona krzywizna!
2)
Wróćmy teraz do bardzo prostego wzoru przedstawiającego transformacje okręgu zachodzącą w „wymiarze krzywizny” albo „o zmiennej krzywiźnie” (jak ktoś woli). Oto on:
L = k * 2 * Pi * r …………………………………(1)
gdzie k – zmienna krzywizna okręgu.
Teraz prawą stronę równania (1) podstawmy do (10)
k * 2 * Pi * r = n * lambda
Do takiej postaci równania pod lambda podstawmy wartość równą 4r (9)
k * 2 * Pi * r = n * 4 r ………………………....(14)
z tego lambda jest równa:
n * 4r = 2 * Pi * r * k……………………………..(15)
gdzie n = Pi/2 (13) dla k = 1.
Mamy oto strunę – okrąg o stałej długości (energii). Możemy teraz zaobserwować zmianę promienia względem zmiennej krzywizny k. Za chwilę okaże się, że wraz ze skracaniem się promienia, zmniejsza się amplituda, ale jej wielokrotności się zwiększają. W ten sposób wzrasta częstotliwość fali struny – okręgu.
Obwód okręgu „L” czyli stałą długość struno-okręgu ze wzoru (1) przyrównamy teraz do jedności :
1 = k * 2 * Pi * r………………………………(16)
I będziemy się przyglądać, co dzieje się ze struną - okręgiem zmieniającą swoje stany „fazowe”. Kolejnym jej skrętom (k) będą odpowiadać kolejne liczby ciągu liczb naturalnych 1,2,3,4,…
Mamy zatem równanie
1 = k * 2 * Pi * r ............................(16)
z którego wynikają następujące działania:
Dla k = 1 …….. r = 1/ 2 Pi
Dla k = 2 ……...r = 1/ 2*2 Pi ….r = 1/ 4 Pi
Dla k = 3………r = 1/ 3*2 Pi ….r = 1/6 Pi
Dla k = 4………r = 1/ 4*2 Pi…..r = 1/8 Pi
Itd.
Dla Modelu Grawitora fotonowego w stanie podstawowym jego geodezyjna (struna-okrąg) ma postać 2 * Pi* c. Gdy kolejne Grawitory będą łączyć się ze sobą, to kolejne liczby naturalne „n” będą odpowiadały kolejnej ilości łączących się ze sobą Grawitorów fotonowych ( sferycznych baniek). Oto, co wynikałoby z podanych wzorów:
Dla n = 1 …….. c = 1/ 2 Pi…………………………k = 1
Dla n = 2 ……...c = 1/ 2*2 Pi = 1/ 4 Pi………k = 2
Dla n = 3………c = 1/ 3*2 Pi = 1/6 Pi………. k = 3
Dla n = 4………c = 1/ 4*2 Pi = 1/8 Pi………. k = 4
Itd.
"k" określa także każdy kolejny stan fazowy struny-okręgu. Im większe wartości k, tym większa staje się częstotliwość. Zmniejsza się skokowo amplituda i długość fali, lecz zwiększa ilość powieleń fali (okresów). Stosując analogię do grającej struny, można powiedzieć, że przejście do każdego kolejnego stanu fazowego powoduje, że struna wydaje coraz „wyższe dźwięki”. Pomiędzy stanami fazowymi, występują stany „turbulencyjne”, co powoduje, że dźwięki, które wydaje struna w tych stanach są „niesłyszalne”.
Właśnie „kwantowaniem” nazywam przejścia od jednego stanu „fazowego” przez stan „turbulencyjny” do następnego stanu "fazowego:
2 Pi 1 --> 4 pi ½ --> 6 Pi 1/3 itd.
Tak zwany foton punktowy jest obserwowalny jedynie wtedy, gdy jego struna – okrąg osiąga taki stan fazowy, w którym częstotliwość drgań jest maksymalna czyli o najmniejszej z możliwych amplitud i najkrótszej fali. Natomiast gdyby wokół takiego fotonu nie było nic, tylko pustka – proszę nie mylić pustki z próżnią – jego fala osiągnęłaby swoje maksimum – byłaby najdłuższą z możliwych. Amplituda tej fali miałaby promień równy stałej c. Konstruując model Grawitora fotonowego, który jest sferą, a jego geodezyjna równikowa (1D sfera) jest struną – okręgiem, przyjęłam założenie, że jego promień w stanie podstawowym czyli o najdłuższej fali i najniższej energii byłby równy stałej c.
Dlaczego tak się dzieje, że struna zmienia swoją krzywiznę, co jest obserwowalne w płaskim świecie jako skokowa zmiana długości promienia i w konsekwencji zmiana częstotliwości? O tym w następnej notce. O pędzie fotonu może też w następnej notce będzie co nie co. I może znajdzie się odpowiedź na pytanie: skąd się bierze tak zwana masa?
I Jeszcze jeden cytat z Eine:
„O fotonie wiemy tylko, iż jest porcją energii,jest kwantem promieniowania widzialnego. Jego energia:
E = h*f gdzie
h-stała Plancka ,jej wartość 6,626 * 10E(-34) [J.s]
f- częstotliwość promieniowania
Powyższy wzór ma równoważną wersję:
E = h*c/lambda , gdzie
lambda-długość fali promieniowania
Fotony najdłuższego promieniowania widzialnego, a mianowicie czerwieni mają energię
E(cz) = h*c/lambda = 6,626*10E(-34)*3*10E8 : 8*10E(-7) =2,48*10E(-19) [J]
Fotony najkrótszego promieniowania widzialnego, a mianowicie fioletu mają energię:
E(fio)= h*c/lambda = 6,626*10E(-34)*3*10E8 : 4*10E(-7)=4,96*10E(-19)[J]
Czyli energia tych ostatnich jest dwa razy większa od energii fotonów czerwonych. Czy to znaczy, że są dwa razy większe?”
Odpowiedź jest prosta: To znaczy, że te ostatnie są dwa razy mniejsze. To znaczy, że długość fali czerwieni jest dłuższa, a fioletu krótszai czyli, że „fotonowa struna - okrąg” znajduje się wówczas w dwóch różnych stanach – o różnej krzywiźnie. I dlatego czerwień ma niższą energię, a dokładniej mniejszą częstotliwość, a fiolet ma wyższą energię, a dokładniej większą częstotliwość.
I ostatni cytat. EINE w swojej ostatniej notce napisał:
„Obiekty makroskopowe ,takie jak stół ,krzesło, są zbudowane z ogromnej liczby obiektów kwantowych (molekuł, atomów, elektronów, jąder atomowych czyli nukleonów) mających dualną naturę (falocząstki) i podlegających funkcji falowej “psi”, i w przeciwieństwie do nich – zachowują się według wartości średnich. Dzieje się to dzięki statystyce.
(…)
Ogrom liczby N elementów kwantowych powoduje ciągłe przejście od kwantowej losowości do praktycznej, makroskopowej pewności. Świat makroskopowy objawia cechy i właściwości emergentne.” [2]
Może teraz łatwiej będzie zrozumieć niektórym z Państwa, dlaczego uważam, że z ogromnej liczby Grawitorów fotonowych może powstać atom wodoru?
-----------------------------------------------------------
[1] Eine - „Atom "dźwięczy" falami prawdopodobieństwa”
http://autodafe.salon24.pl/391887.html
[2] Eine - Jak wielki jest foton ?
http://autodafe.salon24.pl/391887.html
Komentarze