NATURA ŚWIATŁA cz.3 czyli Rozwiązanie zagadki fotonu c.d.

 Oto przykład, że warto odpowiadać na pozornie głupie pytania:
Zadałam pytanie w komentarzach u ARKa:

Czym różni się wzór x^2 + y^2 + z^2 = r^2 od wzoru 4 Pi r^2 ?

A quaestio mi odpowiedział:

Za pomocą tego drugiego można wyliczyć pole powierzchni (niewiadoma), jeśli znamy r^2 czyli kwadrat promienia wodzącego. W pierwszym przypadku mamy trzy niewiadome: x, y i z- trzy współrzędne kartezjańskie pozwalające na określenie punktu w przestrzeni. Za pomocą drugiego sfery nie narysujemy, przede wszystkim nie wiemy gdzie też mieści się jej środek... A może nie do końca...

To, gdzie mieści się środek promienia nie jest ważne i nie ma zastosowania w przypadku modelu Grawitora fotonowego. W przypadku Grawitora fotonowego, ten drugi wzór jest jak najbardziej odpowiedni, ponieważ promień r jest dokładnie określony prędkością światła c.

Przyjrzyjmy się geodezyjnej „równikowej” Grawitora f. czyli strunie – okręgowi "L" o stałej wielkości. 

Mamy oto strunę – okrąg o stałej długości (energii). Zapisaną równaniem

L = 2 * Pi * c

Wszystkie cztery człony tego równania są ustalone jako stałe.

Możemy teraz zaobserwować zmianę promienia względem zmiennej krzywizny k.

I zapisujemy to wzorem:

L = k * 2 * Pi * c

Dzięki temu wzorowi możemy zaobserwować, że wraz ze skracaniem się promienia, zmniejsza się amplituda, ale jej wielokrotności się zwiększają. W ten sposób wzrasta częstotliwość fali stałejwielkości struny – okręgu.

Promień jest tutaj wektorem.
Zamiast L = 2 Pi r mamy wzór L = 2 Pi v.
L = k * 2 * Pi * c = 2 Pi v
Stąd :
v = k * 2 * Pi * c / 2 Pi 
v = k

Promień czyli wektor „v” jest zależny od wartości krzywizny