NADAL wiem, że wiem niewiele

    Ptolemeusz, ten to miał szczęście, że nie dożył czasów, w których jego teoria została "obalona" i prawie nikt nie dostrzegał już jego zasług, a tylko błędy. Newton też miał takie szczęście. Ale czy Einstein też je nie miał?

    Jednak ich wszystkich cenię za zasługi i błędy. Na swoje czasy każdy z nich wniósł bardzo wiele do prawdziwszego sposobu obserwacji świata, w którym żyjemy. Naprawdę bardzo wiele. Tak samo inni. Ale to nie znaczy, że ich błędy nie zostaną dostrzeżone i skorygowane.

    Oto przykład: Według założeń modelu atomu Bohra w każdym z procesów zmiany „orbity” przez „elektron” musi być zachowana zasada zachowania energii czyli emisja jest możliwa jedynie gdy elektron jest w stanie o wyższej energii i "spada" na orbitę energetycznie niższą. Odwrotny proces z, niższej "orbity" na wyższą jest  związany z absorpcją fotonu z zewnątrz. I to jest być może niepodważalna zasada ( chociaż, jak twierdzi Henperol,są wyliczenia dokonane przez matematyków, które ją podważają. Mam pewne watpliwości, ale może i tak jest). Mnie nurtowało pytanie: dlaczego model Bohra się nie utrzymał? Bo w tym modelu „niższy poziom orbity elektronu” był umiejscawiany bliżej tak zwanego jądra, a im „wyższa energetycznie orbita” była , tym dalej od jądra się znajdowała. I tu był ukryty błąd tego modelu.

    Według mojego modelu Grawitora, przejściu z "orbity o niższej energii" do "orbity o energii wyższej" rzeczywiście towarzyszy absorpcja „fotonu” i odwrotnie: emisja "fotonu" związana jest z przejściem z "orbity o wyższej energii" na "orbitę o niższej energii".  Ale to, że im "niższa energia orbity" (lub energia elektronu na orbicie), tym bliżej jądra się znajduje - było błędnym założeniem. Również zakaz Pauliego jest interpretowany w błędny sposób. Ale po kolei. Według nowego modelu - Grawitora w atomach:

1. Nie ma wielu "orbit" dla wielu „elektronów”. Ani nie ma wielu orbitali - dla każdego "elektronu" osobnej.

2. Zamiast wielu "orbit" istnieje jedna "orbita", która ma pętle dotychczas postrzegane jako orbitale, ale te nie są domkniętymi elipsami. "Orbita" jest jedna, ale ma zmienną geometrię, która zależy od "ilości elektronów na orbicie" (co powoduje między innymi zmianę częstości fali ).

3. "Orbita" ma stałą wielkość - długość na przykład "L". Prędkość (pęd) elektronów na takiej „orbicie” jest zawsze stała i wynosi c. Może być postrzegana jako zmienna tylko z powodu zróżnicowanej geometrii (nieeuklidesowej) tej "orbity" - gdy zachodzą zaburzenia prowadzące do zmiany stanu "orbity". "Orbita" taka jest trójwymiarowa. Stąd wektor prędkości może być postrzegany na płaszczyżnie euklidesowej jako zmienny.

4. Wielkość promienia takiej "orbity" równego wektorowi stanu może ulegać zmianie. Im mniejszy wektor, tym bardziej skomplikowana staje się geometria "orbity", i tym więcej „elektronów" może się na niej pomieścić. i można powiedzieć, że "orbita" przyjmuje kształt fali.

5."Orbita" zawsze ma tę samą długość". Dlatego, gdy zwiększa się wielkość kątowa dla coraz większej liczby "elektronów", promień „orbity równy "wektorowi stanu" może ulegać skróceniu o wartość równą liczbie „elektronów” występujących na orbicie.  Ale o taką samą wartość  równą liczbie elektronów na orbicie wzrasta ilość pętli – orbitali. 

    Eine u Henperola w komentarzu do niego skierowanym pisał:
"Doświadczenie pokazuje, że zakaz Pauliego jest prawdziwy ,wobec czego pana trzy elektrony na tej samej orbicie to bajka teoretyczna."
Całkiem możliwe, że tak nie jest. Doświadczenie tego nie pokazuje. Doświadczenie pokazuje JEDYNIE, że zgodnie z zakazem w danym stanie kwantowym może znajdować się jeden fermion - albo inaczej, że żadne dwa fermiony nie mogą w jednej chwili występować w dokładnie tym samym stanie kwantowym. Ale mogą obok siebie występować te o różnych stanach. Być może istnieje taka geometria "orbity", na której mogą zmieścić się trzy "elektrony". I taką „orbitę” przewiduje model atomu - Grawitora. Warunek jest jeden - orbita ta musi mieć odpowiednią geometrię - odpowiednio ustawione względem siebie trzy "pętle", każda odpowiadająca jednemu "elektronowi".

    Grelade na blogu Henperola żartobliwie stwierdził: (…) dlaczego elektron już niekoniecznie spada na jądro? Odpowiedź brzmi - bo mu zakazał Heisenberg ;)"
No właśnie, kolejny zakaz. Czym umotywowany? Nieoznaczonością... Hmmm.... Może jednak powód jest prostszy: ten zakaz naturalnie wynika ze struktury nowego modelu. Bo jeśli byłoby tak – jak w modelu przeze mnie prezentowanym - że  najbliżej jądra atomu znajduje się "orbita" z "elektronami" w stanie maksymalnego wzbudzenia - o "najwyższej energii". Jej energia wynikałaby z jej geometrii - o największej ilości pętli – orbitali. Dlatego "elektrony" znajdujące się na takiej "orbicie" ( w stanie maksymalnego wzbudzenia) nie spadałyby na jądro z tego powodu, że byłyby "zbyt zajęte". Czym byłyby "zbyt zajęte"? Utrzymywaniem porządku zgodnego z zakazem Pauliego.
 

p.s. Dlaczego niektóre pojęcia umieszczam w cudzysłowiu? Poniewaz są to pojęcia, które najprawdopodobniej już wkrótce będa wymagały doprecyzowania lub zmiany definicji.