Jestem zdania, że powinniśmy ocenić jego osiągnięcia sportowe. A te miał bardzo znaczące. Członek kadry na Igrzyska Olimpijskie 1936, na której drużyna piłkarska zajęła 4. miejsce (zagrał w dwóch meczach, a z kolejnych wyeliminowała go kontuzja). Reprezentant kraju i kapitan drużyny narodowej (rozegrał 12 spotkań i strzelił 1 gola).
I właśnie do tego 1 gola powinniśmy wrócić. Mistrzostwa Świata 1938 i spotkanie Brazylia - Polska. Wynik 6:5 i wyśmienity mecz Leonidasa i Wilimowskiego. Natomiast pierwsza bramka w historii strzelona przez reprezentanta Polski na piłkarskim mundialu to gol z rzutu karnego Fryderyka Scherfke. Ta jedna bramka zapisała go w historii piłki nożnej nad Wisłą.
Legenda Warty Poznań, z którą był związany praktycznie przez całą swoją karierę. W latach 1925 - 1939 rozegrał w jej barwach 236 ligowych spotkań i strzelił 129 bramek (11. miejsce na liście Klubu 100). Mistrz Polski z 1929 roku, wicemistrz kraju z lat 1925, 1928 i 1938, brązowy medalista mistrzostw Polski z lat 1926, 1927, 1932, 1935 i 1936. Do dnia dzisiejszego Scherfke jest najlepszym strzelcem w historii Warty. Rozegrał w jej barwach również najwięcej spotkań ligowych. Brał udział w rekordowych zwycięstwach Warty Poznań z ŁTSG Łódź (9:1 i trzy bramki Scherfke), z Warszawianką (8:0 i dwie bramki Scherfke) oraz wyjazdowe 0:8 z Lechią Lwów (trzy bramki Scherfke)
Z perspektywy czasu należy zaznaczyć, że został wybrany piłkarzem stulecia Warty oraz wybrano go do jedenastki stulecia tego klubu.
Sportowo niewątpliwie Scherfke musi być oceniony bardzo wysoko. Więc skąd te skrajne emocje? Myślę, że czarny PR w PRL zrobił swoje. Fakt, że służył w Wermachcie nie może go dyskwalifikować. Tym bardziej, że pochodził z niemieckiej rodziny. Polska niepodległość zastała jego rodzinę w Poznaniu. Po wkroczeniu Niemców podpisuje niemiecką listę narodowościową, gra w 1. FC Posen, jest kapitanem Kraju Warty w Reichsbundpokal. W klubie pełni też funkcje administracyjne. W lutym 1940 roku przyjmuje stanowisko w administracji niemieckiej. Jest kierownikiem wydziału piłki nożnej. Międzyczasie przestaje grać w piłkę nożną.
Pracę wykorzystuje do ratowania kolegów z Warty lub członków ich rodzin. W końcowej fazie wojny trafia na front. Koniec II WŚ zastaje go w brytyjskiej niewoli, z której szybko zostaje zwolniony. Nie wraca już do Polski. Mieszka w Niemczech Zachodnich. Umiera w 1983 roku w miejscowości Bad Soden am Taunus.
W PRL określony mianem zdrajcy Polski i Polaków, choć przed wojną oddał Polsce wszystko co najlepsze. Wybitny sportowiec - tak powinno się o nim mówić. I tak powinno się go pamiętać.
