10 kwietnia 2010 roku powstały w Polsce dwie antagonistycznie nastawione do siebie grupy społeczne. Pierwsza od razu uznała za pewnik, że to ś.p. Lech Kaczyński zmusił pilotów TU-154 do lądowania i tym samym zabił 95 osób, w tym swoją żonę i bliskich przyjaciół. Druga grupa automatycznie uznała wszelkie działania i komunikaty strony rosyjskiej za stek bzdur, niegodnych najmniejszej uwagi.
Ujawnienie stenogramów powinno wpłynąć na poglądy obu tych społeczności. Zwolennicy teorii spisku mogą z dużą pewnością wykluczyć hipotezy mówiące o zamachu na głowę naszego państwa. Nie było wybuchu, piloci nie skarżyli się awarię sprzętu. Nic nie wskazuje na to, by urządzenia odmawiały posłuszeństwa. Piloci podjęli ryzyko na własną rękę, doskonale zdając sobie sprawę z politycznej wagi lotu, a także trudnych warunków panujących w Smoleńsku.
Zagorzali przeciwnicy Lecha Kaczyńskiego także stracili pole do insynuacji. Trudno dziś bowiem mówić, by ktokolwiek zmuszał pilotów do lądowania. Tym trudniej byłoby uzasadnić, że presję na załodze wywierał osobiście lub pośrednio Lech Kaczyński. W stenogramach pada bowiem nawet zdanie, że „…nie ma decyzji Prezydenta, co robić dalej…”
Czy ujawnienie stenogramów powstrzyma swoisty wysyp teorii i hipotez, z jakim mamy do czynienia już od prawie 2 miesięcy? Raczej nie, zwłaszcza że w rosyjskim dokumencie można doszukać się niejednoznacznych wypowiedzi jak ta niezidentyfikowanego rozmówcy: „Wkurzy się, jeśli jeszcze…”, czy tajemnicza wymiana zdań pomiędzy pilotami: "- Kto tam jest? - U Ciebie też?".
Ostateczny kres spekulacjom położyć mogłoby tylko polskie dochodzenie. Badanie rejestratorów w naszym kraju, przez naszych ludzi i przy pełnej jawności śledztwa. Dlatego też bardziej uzasadnione wydają się postulaty "Ruchu 10 Kwietnia", niż tłumaczenia Pawła Grasia, że natychmiastowe upublicznienie stenogramów było jedyną drogą do uspokojenia nastrojów w kraju.
Inne tematy w dziale Polityka
