Chrzest w ST – prawda czy fałsz?

Zapisy w Starym Testamencie mówią generalnie o Jezusie z Nazaretu. To istota Księgi wszystkich zwojów. Oczywiście nie byłoby w Piśmie Świętym nic ciekawego, a więc nie zatraciłoby swoją koherentność z rozwojem intelektualnym rodzaju lidzkiego, gdyby Mojżesz na górze Synaj obok kamiennych tablic otrzymałby tuzin laptopów z zawartymi wszystkimi człowiekowi niezbędnymi informacjami. Wtedy ani on, ani Izraelici nic by nie zrozumieli i najprawdopodobniej Jahwe odrzucili.

Na przestrzeni wieków Bóg systematycznie odkrywa karty swojego Drogowskazu w drodze do zbawienia. Klucz jest jeden, Jezus z Nazaretu. Jeśli pominie się Nowy testament, Stary można czytać i czytać i nic się ni wyczyta. Taka jest właśnie sytuacja rabinów. Nie do przyjęcia są niektóre ich zapisy, zwyczajnie trącą głupotą. W szabat można zrobić 1000 kroków, następny to grzech?

Jahwe ze Starego testamentu wydaje się odmienny od Boga z kart Ewangelii. Trzeba pamiętać, że, gdyby JESTEM KTÓRY JESTEM ukazał się radykalnie różny od istniejących w tamtej epoce bożków, nikt by w niego nie uwierzył. Tym niemniej wczytując się Księgi starotestamentowe z „kluczem” do nich , postacią Jezusa z Nazaretu, zamglony obraz nabiera kształtów i barw właściwych. 

Co zrozumie rabin z Księgi Królewskiej rozdziału piątego? Niewiele zrozumie. 

2 Krl 5:1-18

1. Naaman, wódz wojska króla Aramu, miał wielkie znaczenie u swego pana i doznawał względów, ponieważ przez niego Pan spowodował ocalenie Aramejczyków. Lecz ten człowiek - dzielny wojownik - był trędowaty.

2. Kiedyś podczas napadu zgraje Aramejczyków zabrały z ziemi Izraela młodą dziewczynę, którą przeznaczono do usług żonie Naamana.

3. Ona rzekł do swojej pani: O, gdyby pan mój udał się do proroka, który jest w Samarii! Ten by go wtedy uwolnił od trądu.

4. Naaman więc poszedł oznajmić to swojemu panu, powtarzając słowa dziewczyny, która pochodziła z kraju Izraela.

5. A król Aramu odpowiedział: Wyruszaj! A ja poślę list do króla izraelskiego. Wyruszył więc, zabierając ze sobą dziesięć talentów srebra, sześć tysięcy syklów złota i dziesięć ubrań zamiennych.

6. I przedłożył królowi izraelskiemu list o treści następującej: Z chwilą gdy dojdzie do ciebie ten list, wiedz, iż posyłam do ciebie Naamana, sługę mego, abyś go uwolnił od trądu.

7. Kiedy przeczytano list królowi izraelskiemu, rozdarł swoje szaty i powiedział: Czy ja jestem Bogiem, żebym mógł uśmiercać i ożywiać? Bo ten poleca mi uwolnić człowieka od trądu! Tylko dobrze zastanówcie się i rozważcie, czy on nie szuka zaczepki ze mną?

8. Lecz kiedy Elizeusz, mąż Boży, dowiedział się, iż król izraelski rozdarł swoje szaty, polecił powiedzieć królowi: Czemu rozdarłeś szaty? Niechże on przyjdzie do mnie, a dowie się, że jest prorok w Izraelu.

9. Więc Naaman przyjechał swymi końmi i swoim powozem, i stanął przed drzwiami domu Elizeusza.

10. Elizeusz zaś kazał mu przez posłańca powiedzieć: Idź, obmyj się siedem razy w Jordanie, a ciało twoje będzie takie jak poprzednio i staniesz się czysty!

11. Rozgniewał się Naaman i odszedł ze słowami: Przecież myślałam sobie: Na pewno wyjdzie, stanie, następnie wezwie imienia Pana, Boga swego, poruszywszy ręką nad miejscem chorym i odejmie trąd.

12. Czyż Abana i Parpar, rzeki Damaszku, nie są lepsze od wszystkich wód Izraela? Czyż nie mogłem się w nich wykąpać i być oczyszczonym? Pełen gniewu zawrócił, by odejść.

13. Lecz słudzy jego przybliżyli się i przemówili do niego tymi słowami: Gdyby prorok kazał ci spełnić coś trudnego, czy byś nie wykonał? O ileż więc bardziej, jeśli ci powiedział: Obmyj się, a będziesz czysty?

14. Odszedł więc Naaman i zanurzył się siedem razy w Jordanie, według słowa męża Bożego, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego dziecka i został oczyszczony.

15. Wtedy wrócił do męża Bożego z całym orszakiem, wszedł i stanął przed nim, mówiąc: Oto przekonałem się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem! A teraz zechciej przyjąć dar wdzięczności od twego sługi!

16. On zaś odpowiedział: Na życie Pana, przed którego obliczem stoję - nie wezmę! Tamten nalegał na niego, aby przyjął, lecz on odmówił.

17. Wtedy Naaman rzekł: Jeśli już nie chcesz, to niechże dadzą twemu słudze tyle ziemi, ile para mułów unieść może, ponieważ odtąd twój sługa nie będzie składał ofiary całopalnej ani ofiary krwawej innym bogom, jak tylko Panu.

18. To jedynie niech Pan Bóg tylko przebaczy twemu słudze: kiedy pan mój wchodzi do świątyni Rimmona, aby tam oddać pokłon, opiera się na moim ramieniu - wtedy i ja muszę oddać pokłon w świątyni Rimmona, podczas gdy on oddaje pokłon. Tę jedynie czynność niech Pan Bóg przebaczy twemu słudze! 

Naaman, to imię znaczy łaskawy, dobrze zdatny, przyjemność (podaje  „Konkordacja Biblijna” wydanie trzecie).

Mamy do czynienia z człowiekiem, którego sytuację życiową, trąd (symbol ciężkiego grzechu) można opisać odczytując jego imię w następujący sposób: Przez łaskę (łaskawy), mimo ciężkich grzechów (dobrze zdatny) może otrzymać oczyszczenie (przyjemność).

Naaman udaje się do Samarii, gdzie Jezus uzdrowił 10 trędowatych (analogia z Łk 17, 11-19). Wyprawa Naaman jest olbrzymim przedsięwzięciem. Zabiera ze sobą „dziesięć talentów srebra, sześć tysięcy syklów złota i dziesięć ubrań zamiennych”. Poniższa tabela przedstawia, jaka była wartość i waga tego, co zabrał ze wódz wojska króla Aramu i tylko wyobrazić sobie można ilość koni i sług biorących udział w jego podróży po oczyszczenie. Należy przy tym pamiętać, że opowieści Starego Testamentu dotyczyły wypadków znaczących i osób szczególnie znanych w czasie i miejscu ich spisywania.

 

Zabrane dobra materialne przez Naamana	Jednostki wagowe	1 talent równa się	Ilość jednostek	Waga całkowita	Cena metalu za	Wartość
		[kg]	ilość	[kg]	1 kg
10 talentów srebra	1 talent	26,2	10	262	85 000	22 270 000,00 zł
6000 syklów złota	1 sykl	0,0114	6000	68,4	140 000	109 166,40 zł
Razem				330,4		22 379 166,40 zł

 

Naaman udaje się do Elizeusza, którego imię oznacza: „Bób okazuje swą pomoc” („Praktyczny Słownik Biblijny z1982r) lub „Bóg jest mi ratunkiem, zbawienie boże” (podaje  „Konkordacja Biblijna” wydanie trzecie). I rzeczywiście Bóg okazał się ratunkiem, poprzez zbawienie, którego pochodzi od Jezusa.

Elizeusz nakazuje Naamanowi obmyć się Jordanie siedem razy. Cyfra siedem jest w Biblii rozumiana, jako kompletna. Odnosi się ona tu do całkowitego oczyszczenia, przybyłego wodza. Istotne jest tu powiązanie z chrztem Jezusa w tej samej rzece, w Jordanie (Mateusza rozdział trzeci).

Być może ten chrzest, który Jezus z Nazaretu bierze od Jana, jest wyrazem wypełniającego się starotestamentowego proroctwa. Inaczej trudno wyjaśnić sens, gdyż chrzest Janowy odbywał się z jednoczesnym wyznawaniem grzechów, co Synowi Boga nie było w ogóle potrzebne (Bóg nie może mieć grzechu), a ponadto Bóg nie robi rzeczy, które nie mają sensu, gdyż byłby nielogiczny, a przez to nie byłby Bogiem.

 

Ciekawa jest również analiza samej postawy Naamana. W zasadzie sam z siebie nic nie robi. Na każdym etapie ktoś nim steruje.

Informację zdobywa od służki i udaje się do swego króla, ale nie ma w nim żadnej inicjatywy. Przekazuje jedynie, co usłyszał,  jest pasywny.

Jego władca, który pisze list do króla izraelskiego, wydaje mu rozkaz: „Wyruszaj!”.

 

Kiedy już Naaman dojechał z olbrzymim majątkiem do Elizeusza, zachowuje się, jak rozkapryszone dziecko. Po tak wyczerpującej drodze, po wielkim wysiłku, jakim jest podróż w upale dla osoby chorej na trąd, nie chce wykonać prostego zalecenia, obmyć się Jordanie. Zaczyna myśleć, że wody w jego rzekach nie są gorsze i czymże Jordan lepszy od nich (symboliczne pokazanie problemu ludzi nieochrzczonych w dzieciństwie, gdzie rozumem, chcą objąć wiarę, a ta go przekracza).

Dalej ponownie ktoś, tym razem jego słudzy, wydaje polecenie Naamanowi. Robią to w sposób specyficzny. Za samego Naamana uznają wiarę w jego oczyszczenie.

Dobitnym jest stwierdzenia, że „a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego dziecka i został oczyszczony.” Tu jest wyraźne nawiązanie do „dziecka”. Bierze się to ze znajomości natury ludzkiej jej twórcy. Im dłużej się zwleka z chrztem, tym bardziej człowiek w czasie swego rozwoju, daje dojść do głosu cielesności, skażonej grzechem pierworodnym.

Słudzy Naamana są delikatni w swej argumentacji w stosunku do swego pana, dlatego biorą odpowiedzialność za prawdziwość słów proroka Elizeusza. Podobnie, jak podczas chrztu, Bóg jest „zamknięty” w Tabernakulum i przez swoje sługi, obmywa wodą z „Jordanu” uświęconą jej kontaktem z ciałem Jezusa z Nazaretu.

Nie tylko o chrzcie jest w Starym Testamencie, ale i o chrzcie w wieku dziecka.

Oczywiście to początek drogi po oczyszczeniu z grzechu pierworodnego, skłonność do oddawania pokłonu innym bożkom pozostaje o czym informację zawiera werset 18. Dlatego potrzebne są inne sakramenty, a na ich  ilość wskazuje liczba oczyszczeń Naaman w Jordanie i które poprzez Jordan (oczywiście symbolicznie) są ściśle związane z osobą Jezusa Chrystusa.