Echo wypowiadanych słów.. - przy rodzinnym stole.

Tym razem nie o polityce, Smoleńsku, sytuacji w PiSie, itede. Oddaję tymczasowo ten temat innym.

A u nas zaczął się rok szkolny, przedszkole, wywóz i przywóz dzieci i poważne rozmowy.

Gdy dzieci poszły do szkoły: jeden do drugiej klasy, drugi do zerówki, zauważyłem, że mamy dla siebe ciut więcej czasu niż w wakacje.

Pewnie to kogoś zdziwi. Ale teraz codziennie rano, "spotykamy się w samochodzie" i po drodze rozmawiamy. Potem również w samochodzie w drodze do domu. A i wieczorem, jest okazja przy kąpieli i kładzeniu ich spać.. .

Jakoś czas szkoły działa na nas integracyjnie.

Któregoś dnia ( chyba przedwczoraj ), siedzimy przy stole zajadając się kolacją. Pewnie niewtajemniczeni nie wiedzą, że po domu również biega pótoraroczna córeczka ( niezwykle pogodna, towarzyska i zaczepialska do zabawy). Ponieważ mówię jej wiele miłych słów, boć taka mała przytulańska i radosna, jednak świadomie zawracam uwagę na to aby i chłopaki nie tracili ( w ich odczuciu ) serdeczności słownych z naszej strony. Wszak córeczka dostaje wiele miłych słów więc i chłopcy powinni.. . 

Więc mówię przy tej kolacji do nich. Jesteście dla nas nawiększymi i naukochańszymi skarbami: wymieniając ich po kolei.. .

No i, nastąpiła dziwna( rzekłbym zaskakująca riposta ). Najstarszy powiedział: Wy też( rodzice ), jesteście dla nas ( dzieciaków ) największymi na świecie skarbami... .

Dla mnie to jeden z najmilszych słów jakie usłyszałem w swoim życiu. NIby takie "nic", ale przecież to my doroślaki, dzieciakom mówimy miłe słówka: skarbie, kochanie, synku, córeczko.. . A tu zadziałało odwrotnie. Piękne doświadczenie i krzepiące.

:-)))

 

Nie szczędźmy dzieciom czułości i dobrych słów.. .

 

*******

A na koniec anegdotka.

Młodyszy 6 latek mówi przed snem do mnie:

- Tato, mój brat ( 8latek) to jest szczęściaż!

- mówię: dlaczego?

- młodszy mówi poważnym tonem: bo on ma bliżej do toalety.

- na to ja: ale on zanim się ze swojego pokoju wygramoli, to Ty i tak szybciej dotrzesz do toalety.. .

- odp.: No tak, ale ja mam o jeden zakręt więcej.. .