Komunzim Wałęsy

„Poświęcając życie walce z komunizmem, nie przypuszczałem, że po latach będę upominać się o komunizm w nowym wydaniu. Sytuacja w Afryce wymaga takiego podejścia, nie znajduję innej koncepcji. Potrzebne jest planowe podejście do wyrównania przepaści międzyludzkich i nierówności poziomów życia. W innym wypadku wszyscy wpadniemy w przepaść, cała cywilizacja, bez różnicy - biedni i bogaci - pisze Lech Wałęsa w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Komunizm - brzmi u mnie niezgrabnie. Ale tak naprawdę głoszę to od 20 lat. Komunizm tak, wypaczenia - nie. O, już lepiej. A chodzi w tym tak naprawdę o równość szans i możliwości. O tym zapomnieliśmy na drodze przemian i nieprawdopodobnego rozwoju naszej cywilizacji”.

Lech Wałęsa dla portalu wp.pl

Były prezydent III RP po raz kolejny dał popis całkowitej ignorancji i nieuctwa, ale także pokazał po której stronie barykady jest w rzeczywistości. „Komunizm tak, wypaczenia nie” w podobnym tonie mówił Władysław Gomułka, co nie przeszkadzało mu niewolić i tyranizować Polaków oraz wydawać rozkazów fizycznej eksterminacji robotników na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku. A skoro „komunizm tak” to dlaczego nie „narodowy socjalizm tak”? Przecież narodowi socjaliści też chcieli zasypywać różnice klasowe, też walczyli z ubóstwem i biedą. Wałęsa bredzący takie rzeczy, kumplujący się z Kwaśniewskim i Jaruzelskim, plujący na prawdziwych antykomunistów i patriotów dowodzi tylko, że nie jest żadnym herosem antykomunizmu, lecz oszustem i najlepszym przyjacielem komuchów. A do tego nieukiem, który nie ma pojęcia, że Muammar Kaddafi- dyktator Libii to człowiek, który swego czasu współdziałał z komunistycznym ZSRR i budował w swoim kraju socjalizm.

Na nic filmy Wajdy, promowanie przez salonowe media, na nic wsparcie ze strony Jaruzelskiego i Kiszczaka-mit Wałęsy upada i to min. za sprawą takich wypowiedzi. Autorytety Salonu mają to do siebie, że upadają i to często za życia. Taki los spotkał zmarłego niedawno politycznie poprawnego (n)arcybiskupa Józefa Życińskiego. Mimo starań obecnej ekipy rządzącej i usłużnych mediów, wielu wiernych w Lublinie nie dało się zwieść syreniemu śpiewowi duchownego. Nie uwierzyli w lepszy liberalno-lewicowy Kościół, w „dziką lustrację” i fałszywe, obłudne pojednanie z Rosjanami, nie palili zniczy sowieckim okupantom.  Modlili się natomiast o przeniesienie Życińskiego. I jak widać w końcu doczekali się.

polish_allied