Do towarzysza Tuska list dziękczynny

 

Kreślę te parę słów kierowany ideologiczną sympatią, której dotąd aż tak stalowego ucisku nie odczuwałem. Owszem, towarzysza kandydat na prezydenta robił co mógł, aby wyjść na socjalistę, jednak jego pocieszne popisy to nic w porównaniu z Waszą ostatnią decyzją o podwyżce podatków. Każdy prawdziwy komunista nawet bez polecenia z Centrali od razu uzna towarzysza za swojaka.

 

Wiecie, co mi się najbardziej spodobało przy ogłaszaniu decyzji o podwyżce stawek VAT? Nie sama decyzja, bo choć słuszna, to bardzo nieśmiała (trzeba było od razu dać 25% i to na zawsze). Nie, moją radość wzbudziła dawno nie słyszana deklaracja towarzysząca owej decyzji – „ceny żywności nie powinny wzrosnąć”. Ha, ha, ha – dowcip z brodą, lecz zawsze śmieszny!

 

Zgodnie ze świecką tradycją pochwały są na początku, a zasadnicza treść zaraz po nich. Towarzyszu Tusk – prawda jest taka, że skoro państwo nie ma pieniędzy, to znaczy, że te pieniądze mają tak zwani obywatele. Ta nierówna sytuacja jest jedynym powodem problemów budżetowych. Problemy znikną, jeśli pieniądze z kieszeni obywateli znajdą się po stronie budżetu. Towarzyszu Tusk! Trzeba działać energicznie, bez bawienia się w jednoprocentowe podwyżki! VAT nie wyczerpuje przecież dostępnych środków. PIT, CIT, składki, opłaty – mało tego?

 

Być może się czepiam. Ba, mam głębokie przekonanie, że się czepiam, że jesteście, towarzyszu Tusk, tam, gdzie każdy socjalista pragnąłby Was widzieć. Że ta gadka o „trzech latach” to zwykła ściema, był już przecież precedens – w 2001 roku towarzysz Belka zamroził progi podatkowe „na dwa lata”. Te dwa lata trwały pięć lat, co dowiodło, że nawet w warunkach wściekłego neoliberalizmu można wprowadzać sprawiedliwe rozwiązania. Wasza zapowiedź, towarzyszu Tusk, iż zakładacie czerwony… izwinitie, pażałsta… czarny scenariusz oznaczający kolejne podwyżki, daje mi pewność, iż one nastąpią. Jak rząd obiecuje podwyżki to zawsze dotrzymuje słowa!

 

Wzruszony tymi pięknymi wizjami z niecierpliwością czekam na kolejne prospołeczne rozwiązania.

 

Salut, towarzyszu Tusk!