OFIARA LOSU

 

Cicho wszędzie, głucho..., tylko coś za oknem plumka

A, jeszcze jakieś ptaszydła przefruwają

A, jeszcze Łapka podchrapuje, bo pod kołdrę ją wpuściłam

Świat na chwilę się zatrzymał w ten sobotni ranek, by za chwilę mocno już z kopyta ruszyć

Ja się jeszcze chwilę wstrzymam

Bo chcę poczuć siebie i zastanowić się, co też dziś będzie moje myśli zajmować

Czym swój umysł karmić będę

Jak zaopatrzę przyszłą karmę

Na co nastawię odbiór

Jaką postawę przyjmę

 

Czy zaplączę się w beznadziei, wynurlam negatywizmem, wyszukam czarnych dziur, otulę kocykiem pesymizmu

Czy otworzę na nowy dzień z nadzieją, robiąc swoje, z focusem na światło

Bo zawsze jest wybór, niezależnie od okoliczności

Chyba, że ktoś wybiera ofiary postawę

 

Ofiara faktycznie wyjścia nie ma

Musi jęczeć, krytykować, marudzić, wrzeszczeć, histeryzować

Musi płakać, obwiniać, manipulować, jojczeć

Musi

Bo się udusi

A karmi się tylko tym, co paskudne

Nie umi inaczej

I nie chce

Bo tak

 

 

Wybór już uczyniła