Nienawiść jako słowo na polskiej scenie politycznej zagościło niedawno i najprawdopodobniej zostało użyte na szerszą skalę przez Jarosława Aleksandra Kaczyńskiego. Było to przypuszczalnie w okresie, kiedy nasz bohater narodowy doznał nagłego przypływu geniuszu słowotwórczego, który skutkował zwrotami, jak:
z pomocnikiem nie będę debatował, jeśli mogę z samym szefem - o ewentualnym spotkaniu z Tuskiem
w chamstwie knajactwie.... nie mamy z tymi panami szans
oni tego nie wiedzą, ale inni szatani są tam czynni
dziki wzrok Tuska, itp.
Można by dopisać wiele innych myśli z Wielkiego Wodza, i uważam, że spisanie najważniejszych myśli i powiedzeń, wydanie ich drukiem będzie z pożytkiem dla potomnych a dla samego Jarosława Aleksandra Kaczyńskiego świadectwem tego, co udało mu się rzeczywiście dokonać w swoim życiu. Jak wiadomo, nie zostanie Lechem Wałęsą i nie otrzyma nagrody Nobla, żaden port lotniczy nie będzie nosił jego imienia, ani imienia jego brata, może co prawda coś spalić – jaki wyczyn znamy już z historii – lecz Jarosław Aleksander Kaczyński spalił już tyle, że kolejny pożar czy akt spalenia nie wywoła większego zainteresowania.
Nienawiść to jest mocne słowo, o bardzo negatywnym zabarwieniu uczuciowym, które zostało użyte najprawdopodobniej bez, albo wręcz wbrew poradom, specjalistów od kreowania wizerunku.
Osobiście nie lubię Kaczyńskich i w takiej sytuacji jest kilkadziesiąt milionów moich Rodaków. Nie lubię Kaczyńskich także poprzez fakt, że przesadzają z określaniem postaw i emocji, obrażają ludzi, dzielą nas i sieją nienawiść - tak sieją nienawiść, o którą pomawiają innych. Obserwuję Kaczyńskich, patrzę na mimikę ich twarzy, na ich oczy, bo oczy mówią wszystko o człowieku, i moje doświadczenie życiowe pozwala mi wyciągnąć pewne wnioski. Widzę nienawiść, ale nie jestem w stanie zrozumieć jej powodów, a tym bardziej nie umiem zrozumieć, dlaczego ja jestem adresatem nienawiści.
Czy przez to, że ich nie lubię?
Czy przez to, że jestem im niechętny?
Jeśli tak jest, ich pomysł na zjednanie mojej sympatii, poprzez przymus, jest pomysłem głęboko zakorzenionym w realiach ustroju, który odszedł.
Niech sie postarają zaskarbić moją sympatię, a także sympatię milionów innych ludzi, potencjalnych wyborców. Niech będą mili i traktują statystycznego wyborcę jak cukiereczek, który należy dopieścić, i niech porzucą zapędy godne cezara imperium rzymskiego.
Nie jestem przepełniony nienawiścią wobec Kaczyńskich lub ich zwolenników, ponieważ nienawiść jako stosunek emocjonalny do drugiej istoty jest zarezerowana, podobnie jak miłość, do wyjątkowych sytuacji i wyjątkowych łobuzów. W moim przypadku, a także w przypadku wielu innych osób właściwym słowem, które określa stosunek do Kaczyńskich jest niechęć. Słowo nienawiść jest nadeksploatywane przez samych Kaczyńskich, funkcjonariuszy PiS, a także ich zwolenników, od których roi się tu na Salonie24. Chodzi przecież o zwykłą niechęć - tak jestem NIECHĘTNY braciom, i jeśli dalej będą tak postępować jak dotychczasz moja niechęć będzie się pogłębiać, jednakże nie osiągnie poziomu nienawiści. Obecnie słowo nienawiść jest powtarzane bez zastanowienia się przez wiele osób- zwolenników Prawa i Sprawiedliwości. Stało sie ono hasłem rozpoznawczym każdego wyznawcy PiS. Kiedy słyszę nienawiść, przychodzi mi na myśl ktoś, kto plecie trzy po trzy i powtarza utarte zwroty po innych.
Pijar Kaczyńskich oparty na negatywnych emocjach jest nauką z głębokiego PRL-u i państwa milicyjnego, gdzie siłą wymuszano na człowieku, by nie mówił co myśli, ale zachowywał sie na zewnątrz tak, jak od niego oczekują. Nie jest to nowoczesny, zachodnioeuropejski pijar, który bazuje na pozytywnym przekazie; ale czego można się spodziewać po ludziach wykształconych i ukształtowanych przez socjalizm?
Do napisanie tych kliku słów natchnął mnie post Ufki http://ufka.salon24.pl/103825,index.html
