Po pierwsze chciałbym pogratulować Ludwiczkowi zbudowania interferometru i przeprowadzenie ciekawych obserwacji. Gratuluje mu wyjścia poza gdybanie i podjęcie działania. Mimo że bloger nie osiągną zakładanych rezultatów to nie przeją się tym zbytnio i poszedł dalej. Postawa godna naśladowania i wyróżniająca się na tle polskiego pesymizmu i narzekań. Autor nie szukał wymówek że coś jest za drogie lub za trudne po prostu to zrobił.
Mimo że motywy inne i być może nie zgodzi się on ze mną to dostarczył mi on odpowiedzi których długo szukałem. Prawdę mówiąc gdy napisał mi on że zwiększenie odległości lustra od płytki rozdzielającej strumień światła powoduje przesunięcie prążków to mogło oznaczać koniec mojej podróży i zamknięcie mojego bloga. Jednak stety lub niestety bloger nie spoczął na laurach i znalazł przyczynę tego przesunięcia która nie jest sprzeczna z moimi pomysłami.
Nie wieże że jest on pierwszy który zbudował interferometr z regulacją odległości luster od płytki ale zdaje się nikt nie rozumie jakie ma znaczenie zbadanie tego niby nie istotnego szczegółu na interpretacje eksperymentu Michelsona Morleya. Może zanim podam argumentacje podam prawdopodobną przyczynę przesunięcie się prążków interferencyjnych wraz z ze zwiększeniem odległości lustra 2 od płytki szklanej którą w pierwszej kolejności należy poszukać.
http://ludwiczek.salon24.pl/662610,tajemniczy-swiat-analiza-interferometru-mapek-czesc-3
Pisałem o tym w komentarzach ale nie wzbudziło to większego zainteresowania.
Przeanalizujmy wszystkie trzy interferometry pod względem działających sił.
Amerykański
Przy obrocie wzdłuż pionowej osi nie występuje przesunięcie rys. W urządzeniu występują dźwignie. Popatrzmy na moment wypadkowy sił zginających przy tym obrocie jest on stały czyli ewentualne ugięcie urządzenie jest stałe i niezależne od kąta obrotu.
Przy obrocie wzdłuż poziomej osi występują przesunięcia. Moment siły zginającej wywołany przez dźwignie jest zależny od kąta obrotu. Jeżeli założymy że kątem zero jest pozycja pozioma urządzenia i obliczymy wypadkowy moment siły zginającej M w tej pozycji to uzyskamy zależność
M0=Msin”fi”
Niemiecki
Sytuacja ma się podobnie. Występują trzy ramienia (dźwignie) przednie, tylne i mocowanie kamery.
Polski
Nie wiem z czego jest zbudowana platforma ale wydaje się masywna. Nie wiem w którym miejscu są zawiasy a w którym przykładana jest siła utrzymująca urządzenie pod pewnym kątem. Jednak jeżeli nie jest ona w osi zawiasów będzie powodować wypadkowy moment skręcający i uginający. Kąt skręcenia urządzenia dla lustra 1 jak i płytki szklanej będzie identyczny zaś kąt skręcenia urządzenia dla lusterka 2 będzie proporcjonalny do odległości od płytki szklanej. Skręcenie urządzenia. Trzeba też wziąć pod uwagę zmiany wypadkowych momentów sił w zależności od pozycji urządzenia na stojak który jeżeli posiada jakieś luzy może ulec skręceniu lub ugięciu.
Oczywiście opadanie grawitacyjne jak i efekt Dowżenki również mogą mieć wpływ na wynik ale w pierwszej kolejności należy wyeliminować prawdopodobieństwo odkształceń grawitacyjnych.
Dlaczego pisze o tym tutaj? Gdyż przesunięcie prążków nie wynika ze zwiększenia odległości między płytką szklaną a lustrem w skali mikrometrów.
Trzeba tu dodać że w tym eksperymencie przy każdej zmianie ustawień trzeba kalibrować urządzenie. Jednak zasłonięcie jednej z wiązki nie powoduje zmiany położenia prążków mimo zmiany ustawień drogi jakie przebywa światło.
Przypomnę tylko że doświadczenie Michelsona Morleya w założeniach miało wykazać interferencje dwóch wiązek światła. Założono że wiązka światła jest monofazowa co przy nałożeniu się dwóch fal (interferencji) utworzy obraz zależny od różnicy faz. Jeżeli założymy że światło ma stałą prędkość względem eteru a ziemia się porusza to obserwator nieruchomy względem ziemi będzie odbierał prędkość światła jako v+c. Czas jaki będzie potrzebować światło na przebycie tej samej drogi będzie zależny od kierunku w jakim się porusza. Ponieważ zmieni się czas dotarcia fotonu do lusterka to zmieni się również faza w której foton zostanie odbity. I w konsekwencji ujrzymy przesuwanie się prążków w obrazie interferencyjnym obu wiązek. Ten sam efekt zmiany fazy odbicia można uzyskać poprzez zmienienie odległości lusterka od rozdzielacza strumienia i to właśnie zrobił nasz salonowicz. Wydłużenie odległości lusterka o pół długości fali (1/4 mikrometra) powinno skutkować przesunięciu się prążków o pół fazy. No i klops nic takiego się nie dzieje. Urządzenie nie jest w stanie wykazać ewentualnego wiatru eteru. Wszyscy wiedzą że wiązka lasera nie jest monofazowa mimo to wszyscy zaklinają rzeczywistość. Dlaczego interferometry działają i jak poprawić urządzenie MM by miało możliwość wykrycia wiatru eteru? Mam parę pomysłów ale nie powiem:) bo mam zbyt dużo pytań na które wcześniej muszę znaleźć odpowiedź.
Eksperyment Szczepka wiele mi wyjaśnił i zainspirował do zbudowania własnego interferometru. Nie mam o tym na razie zielonego pojęcia ale nie spróbuje to się nie dowiem:) Niestety z powodu braku czasu trochę to potrwa.
Inne tematy w dziale Technologie
