Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.
List do Rzymian 10,9-10
Grzeszny człowiek nie może zostać przyjęty przez Boga na podstawie swoich własnych osiągnięć, lecz tylko przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Tę prawdę wyraźnie pokazują pierwsze rozdziały Listu do Rzymian, a potwierdzają ją także powyższe wersety. Ale co tak naprawdę oznacza wyznanie ustami ku zbawieniu (wyratowaniu)?
Bożą wolą jest, aby każdy chrześcijanin wyznawał swoją wiarę. Płacz nowo narodzonego dziecka przyciąga naszą uwagę i jest dowodem rozpoczęcia się nowego życia. Tak samo jest w duchowym wymiarze – człowiek rodzi się na nowo przez wiarę w Jezusa Chrystusa i nie można tego ukryć.
Kto rozpoczął nowe życie z Jezusem Chrystusem, ten swoją radością będzie dzielił się z innymi. Będzie opowiadał o tym, jak wiele Bóg dla niego uczynił (Ew. Łukasza 8,39). Nie powinien jednak od razu liczyć na to, że zostanie zrozumiany przez swoją rodzinę czy znajomych. Niemniej będzie dobrze, jeśli jawnie przyzna się do Pana Jezusa. Wówczas otaczający go ludzie zauważą, że zmienił cel i zasady swojego życia, gdy Jezus stał się jego Panem i Zbawicielem. Jawne przyznanie się do Pana Jezusa już na samym początku życia wiary pomoże zdecydowanie oddzielić się od złych wpływów i radykalnie porzucić stare przyzwyczajenia.
Gdy Bóg zbawia człowieka, czyni to nie tylko w wymiarze wieczności, lecz także w wymiarze ziemskim. Publiczne przyznanie się do Pana Jezusa jest nieodłączną częścią zbawienia, które Bóg daruje z łaski człowiekowi.
Tekst zaczerpnięty z Kalendarza ''Dobry Zasiew''
