„Triumf niesprawiedliwości” - Emmanuel Saez i Gabriel Zucman o systemie podatkowym w USA
Saez i Zucman w swojej książce podnoszą dwie nowości:
- po pierwsze, twierdzą, że amerykański system podatkowy, zamiast stopniować, polega na „gigantycznym podatku liniowym - z wyjątkiem szczytu, gdzie jest regresywny”
- po drugie, twierdzą, że z czasem kodeks podatkowy stał się znacznie bardziej regresywny.
Zanim zagłębimy się w szczegóły, warto wyjaśnić, co ekonomiści rozumieją przez „progresywność podatkową”, a jej przeciwieństwo „regresyjność”.
Progresywność kodu podatkowego określa się poprzez porównanie średniej stawki podatkowej, podatków podzielonych przez dochód, dla różnych poziomów dochodów. System podatkowy, który nakłada niższą średnią stawkę podatkową na gospodarstwa domowe o niskich dochodach niż na gospodarstwa domowe o wysokich dochodach, jest progresywny. System, który nakłada wyższą średnią stawkę podatkową na gospodarstwa domowe o niskich dochodach niż na gospodarstwa o wysokich dochodach, jest regresywny.
Aby zmierzyć progresywność, konieczne jest właściwe określenie podziału zarówno podatków od gospodarstw domowych, jak i dochodów gospodarstw domowych. Zadanie, to wymaga rozróżnienia między ustawowym obciążeniem podatkowym (tj. kto przekazuje podatek na rzecz rządu) a obciążeniem ekonomicznym podatku (tj. kto ostatecznie ponosi koszty).
W przypadku stanowych i federalnych podatków dochodowych od osób fizycznych ekonomiści ogólnie zgadzają się, że ciężar ekonomiczny podatku spoczywa na podatniku, podobnie jak ciężar ustawowy. W przypadku podatku dochodowego od osób prawnych, w przypadku którego ustawowe obciążenie jest nakładane na samą jednostkę gospodarczą, a nie na osoby fizyczne, Biuro Budżetu Kongresu (CBO) i Wspólny Komitet Podatkowy zakładają, że kapitał ponosi trzy czwarte obciążeń ekonomicznych a pracownicy ponoszą jedną czwartą (jest to jednak obszar ciągłych badań).
Jeśli chodzi o podatki od pracy, ekonomiści ogólnie zgadzają się, że niezależnie od miejsca nałożenia ustawowych obciążeń, obciążenie ekonomiczne spada na pracowników. Na przykład w przypadku podatku od wynagrodzeń, którego połowa ustawowego obciążenia spoczywa na pracowniku, a połowa na pracodawcy - zakłada się, że ciężar ekonomiczny jest w całości ponoszony przez pracowników.
Wreszcie obciążenia ekonomiczne związane z podatkami akcyzowymi i ogólnymi podatkami od sprzedaży zwykle uważa się, że spadają na konsumentów, niezależnie od tego, czy są ulgi...
Pomiar dochodu gospodarstwa domowego może być trudny. Chociaż płace, dywidendy, odsetki i zyski kapitałowe można łatwo zaobserwować w deklaracjach podatkowych, pomiar innych rodzajów dochodów nie jest tak prosty. Na przykład wartość ubezpieczenia zdrowotnego zapewnianego przez pracodawcę jest dużym i rosnącym źródłem odszkodowania, które nie jest zgłaszane w formularzach podatkowych. To, czy dochód emerytalny jest przypisywany gospodarstwom domowym w momencie ich zarobkowania, czy też w momencie podziału na emeryturę, wpływa na podział dochodu między gospodarstwa w wieku produkcyjnym i emerytalnym. Nawet zdefiniowanie gospodarstwa domowego może być trudne. Czy student, który jest finansowo zależny od swoich rodziców, ale składa własną deklarację podatkową i mieszka samotnie, jest częścią gospodarstwa domowego rodziców, czy może osobnym?
Ponadto należy wziąć pod uwagę ważne kwestie dotyczące tego, gdzie kończy się system podatkowy i kiedy zaczynają się inne usługi rządowe. Jeśli program federalny, który przede wszystkim przynosi korzyści gospodarstwom domowym o niskich dochodach, jest objęty systemem podatkowym i transferowym, sprawi, że system będzie wyglądał bardziej progresywnie. Jeśli zostanie wykluczone, system będzie wyglądał mniej progresywnie.
Na przykład Suplemental Nutrition Assistance Program (SNAP) to federalny program pomocy gotówkowej dla gospodarstw domowych o niskich dochodach, który podnosi dochód netto gospodarstwa domowego, zapewniając mu pieniądze na zakup żywności. Teoretycznie SNAP mógłby zamiast tego działać jako ulga podatkowa podlegająca zwrotowi. Ponadto można sobie wyobrazić rząd federalny oferujący bezpłatne posiłki dla gospodarstw domowych o niskich dochodach za pośrednictwem SNAP, które nie byłyby uważane za podatek lub przeniesienie.
Ostatnim wyzwaniem dla dokładnych pomiarów są zmiany w czasie. Tradycyjna analiza podatkowa mierzy progresywność na podstawie migawki rocznego dochodu i podatków. Ponieważ gospodarstwa domowe często przemieszczają się między przedziałami podatkowymi przez cały okres ich życia, ten okrojony pogląd prowadzi do istotnych tendencyjności w postrzeganej progresywności kodu podatkowego. Na przykład pensja rezydenta medycznego pierwszego roku nie odzwierciedla jego oczekiwanych przyszłych zarobków. Podobnie programista w połowie kariery w firmie rozpoczynającej działalność technologiczną, którego firma dopiero się upubliczniła, mógł zobaczyć jednorazowo nieoczekiwany ekwiwalent zarobków wyższego szczebla rocznie. W rezultacie pomiary progresywności kodu podatkowego, które uwzględniają dożywotnie podatki i dochody, mogą się znacznie różnić od pomiarów, które opierają się na rocznych podatkach i dochodach.
W porównaniu z bieżącymi szacunkami dochodów i podatków ten długoterminowy pogląd wymaga przyjęcia istotnych założeń, aby wywnioskować przeszłe i przyszłe dochody z bieżących dochodów. Jest to jednak ważne uzupełnienie tradycyjnej analizy podatkowej, która będzie ulegać ciągłej poprawie, gdy dostępnych będzie coraz więcej lepszych danych. W szczególności zmiany tempa mobilności dochodów mogą wpływać na rozkład dochodu po opodatkowaniu i przeniesieniu przez całe życie, nawet jeśli rozkład dochodu gospodarstwa domowego jest stały w ciągu jednego roku. Śledzenie dochodów gospodarstw domowych w czasie zapewni zatem decydentom ważne informacje.
Dzięki szczegółowym badaniom bezstronnego CBO wiemy więcej o długoterminowej trajektorii progresywności podatków federalnych niż podatków stanowych i lokalnych. Według CBO od 1979 r. do 2016 r. średnia federalna stawka podatku dla 1% gospodarstw domowych wahała się między 24,7% (w 1986 r.) a 35,1% (w 1979 r.). Za prezydentów Republikanów wskaźnik ten zwykle spada; pod rządami Demokratycznych prezydentów wskaźnik ten zwykle rośnie. W 2016 r., ostatnim roku, w którym CBO podało szacunki na podstawie danych historycznych, średnia stawka podatkowa dla najwyższego 1% wyniosła 33,3%.
W wyniku obniżek podatków w 2017 r. przewiduje się, że średnia stopa podatkowa spadnie do 30,4% w 2021 r. Średnie federalne obciążenie podatkowe dla najlepiej zarabiających gospodarstw domowych mieści się zatem w zakresie norm historycznych….
Pozycja autorów wywołała debatę akademicką w USA na temat podatków. Wielu, szczególnie doradców Prezydentów USA zarzuca autorom, że posługują się nierzetelnie danymi?
Po pierwsze, Saez i Zucman zakładają, że podatnicy o wysokich dochodach zaniżają większą część swoich dochodów niż podatnicy o niskich i średnich dochodach. To założenie jest po prostu niespójne z tym, co odkryły badania kontrolne IRS.
Po drugie, Saez i Zucman zakładają, że gospodarstwa domowe o wysokich dochodach stanowią znacznie większy odsetek nieopodatkowanych dochodów emerytalnych...
Wielokrotne odstępstwa Saeza i Zucmana od standardowych metod stosowanych we wcześniejszych analizach progresywności i redystrybucji promują wprowadzające w błąd wnioski dotyczące stawek podatkowych dla gospodarstw domowych o niskich i wysokich dochodach, a także zmiany trendów w tych stawkach w czasie. Ponadto dodatkowe badania nad błędami w raportowaniu transferów uzależnionych od dochodów do gospodarstw domowych o niskich dochodach oraz w całym okresie opodatkowania wskazują, że standardowe metody zwykle nie doceniają, a nie przeceniają zakresu progresji podatkowej.
Według badania przeprowadzonego w Pew Research Center w styczniu 2020 r. istnieje znaczny podział stron na kwestie związane z nierównością i postępem. Wśród wyborców Demokratów 78% uważa, że istnieje zbyt duża nierówność dochodów, w porównaniu z zaledwie 41% wyborców Republikanów. 56% wyborców Demokratów uważa, że system podatkowy jest głównym czynnikiem przyczyniającym się do nierówności, w porównaniu z zaledwie 30% Republikanów.
Ale odpowiedź na pytania dotyczące tej kwestii jest czymś więcej niż tylko opinią polityczną. Zasadniczo są to pytania empiryczne. I dlatego ważne są pytania dotyczące pomiaru i trendów historycznych.
Twierdzenie Saeza i Zucmana, że system podatkowy z czasem stał się mniej progresywny, jest oczywistym apelem dla zwolenników nowych podatków od gospodarstw domowych o wysokich dochodach. Ale ich analiza jest pełna założeń, które odbiegają od dziesięcioleci badań progresywności i redystrybucji podatków, i czynią to bez merytorycznego uzasadnienia. To nie jest postawa badawcza to znachorstwo.
Zawsze kodeks podatkowy, stanowi przydatny punkt wyjścia dla każdej zdrowej debaty na temat przyszłości progresywności podatkowej w Stanach Zjednoczonych. Po pierwsze, ogólny system podatkowy jest rzeczywiście progresywny, a federalny kodeks podatkowy stał się bardziej progresywny w ciągu ostatniego półwiecza. Po drugie, wzrost redystrybucji poprzez system podatkowy i transferowy następował wolniej niż wzrost nierówności dochodów rynkowych, co prowadzi do większej nierówności dochodów po opodatkowaniu i transferach. Po trzecie, inne duże kraje zachodnie o poziomach nierówności dochodów rynkowych podobnych do tych w USA redystrybuują więcej niż Stany Zjednoczone, i to nie dlatego, że zamożne amerykańskie gospodarstwa domowe mają wyjątkowo wysoki poziom dźwigni w systemie, ale dlatego, że te inne kraje mają wartości w odniesieniu do nierówności i redystrybucji, które różnią się ogólnie od wartości Amerykanów.
..................................................
Podatki proponowane przez Demokratów:
https://www.salon24.pl/u/r8w8b8j8/937831,demokraci-proponuja-podatek-majatkowy
https://www.salon24.pl/u/r8w8b8j8/935097,nowa-amerykanska-utopia-green-new-deal
https://www.salon24.pl/u/r8w8b8j8/930267,demokraci-chca-z-usa-zrobic-wenezuele
....
