Nadchodzą igrzyska olimpijskie. Kolejne mające miejsce się w sytuacji podobnej do igrzysk olimpijskich z roku 1936, odbywających się w nazistowskich Niemczech. Odbędą się w kraju rządzonym totalitarnie, w którym obywatele są zastraszani straszliwymi represjami. Jak powinniśmy w zgodzie z etyką postąpić z owym wydarzeniem?
Gdy wybierano w 1931 roku kandydaturę Berlina na gospodarza igrzysk, nikt nie wiedział o mającej nadejść dyktaturze nazistowskiej. Gdy nadszedł czas gier olimpijskich, w kilku krajach wezwano do bojkotu igrzysk w kraju mającym rasistowskie i antyhomoseksualne prawodawstwo. Wielkie debaty toczono w USA, gdzie udział USA w Olimpiadzie popierał szef tamtejszego komitetu olimpijskiego, Avery Brundage, widząc w jej przeciwnikach spisek żydowsko- komunistyczny. Za to Jeremiah Mahoney, szef Związku Atletów Amatorów, organizował ludność i redaktorów gazet do bojkotu tej olimpiady. Ale w głosowaniu zgoda na udział w olimpiadzie przeszła minimalna wielkością głosów, zmanipulowano bowiem Związek Atletów Amatorów do głosowania na tak.
Olimpiadę zbojkotowało jednak dwóch atletów żydowskiego pochodzenia. Natomiast Jesse Owens, sportowiec czarnoskóry, zdobył międzynarodową sławę zdobywając w 4 różnych dyscyplinach 4 złote medale dla USA, wygrał także złoty medal w konkurencji z Niemcem Lutzem Longiem, tym samym który wcześniej udzielał mu porad (jak się okazało, skutecznych) gdy Owens niemal nie przepadł w skokach kwalifikacyjnych. Mimo przegranej Lutz do szatni odszedł pod rękę z czarnoskórym Owensem.
Nawet zwykli Niemcy chcieli na ulicach dostać od czarnoskórego Owensa autografy. Hitler uściskał ręce jedynie niemieckim medalistom. Pouczony przez komitet olimpijski by gratulacje składać wszystkim albo nikomu, wybrał ta ostatnią opcję. Na czas trwania igrzysk w Berlinie władze nazistowskie pozdejmowały na berlińskich zabytkach napisy „Żydzi nieżyczeni” oraz ogłosiły, że prawodawstwo antyhomoseksualne nie dotyczy gości przybyłych na olimpiadę.
Co zrobić dziś, w przypadku olimpiady mającej miejsce w kraju równie, a nawet miejscami bardziej niedemokratycznym? Pisać o nadużyciach tamtego systemu, do każdego zdjęcia olimpijskiej „propagandy chińskiego sukcesu” dodawać zdjęcie masakry ludności na Placu 天安门 (Bramy Niebiańskiego Spokoju). Opisywać i mówić o codziennym życiu ludności, pokazywać jak wygląda życie chińskiego pracownika sweat-shopów. Pisać o tym jak żyją bonzowie partii, jak utrzymywany jest system, ile wolności osobistych mają jego mieszkańcy, i jaki jest los dysydentów.
Olimpiada jest,tego nie zmienimy. Można ją bojkotować, albo też potraktować jako pretekst do opisania reżimu komunistycznego władającego 1/6 ludności naszego świata. Jest on nieznany. Nawet jeśli są media go opisujące i to nawet po polsku, jak np. jedno z wydań "Epoch Times", to mało kto ma czas przeczytać "9 komentarzy na temat partii komunistycznej", bo jest to tekst na wiele stron wielkiej płachty gazetowej. Leży to u mnie w domu już miesiące i czeka na lekturę. Wartoby przybliżyć polskim czytelnikom mechanizm dzięki któremu mogą wygodnie żyć dzięki niewolniczej pracy części ludności tej planety.
Linki:
Epoch Times- fragment polskiego wydania http://news.epochtimes.com/9pingdownload/polish/9ping_polish_1.doc
Inne tematy w dziale Polityka
