BLOG
W dawnych czasach po Polsce krążył taki oto dowcip:
Sekretarz PZPR wybrał się z wizytą do Związku Radzieckiego. Tam, po oficjalnej części, jego radziecki odpowiednik zaprosił go do swojego domu. Wspaniała willa, na przedmieściach Moskwy, nad rzeką, idylliczna okolica. PZPRowiec zachwycony i pyta:
- Sasza, jak ty to zrobiłeś?
- Widzisz Wojtek to osiedle naprzeciw ?
- No widzę
- No właśnie, jedna cegiełka szła tam, druga tu, jedna tam, druga tu…
Za jakiś czas rewizyta. Tym razem towarzysz z Rosji odwiedza swojego kolegę w Polsce. Po oficjalnej części jadą do wspaniałego pałacu, doskonale wyposażonego, pół godziny drogi od Warszawy. Rzeczka, idylliczna okolica. Dookoła las.
- Wojtek, jak ty to zrobiłeś? Jak cię było stać na taki luksus??
- Widzisz Sasza to osiedle po drugiej stronie rzeki? I tą dwupasmową drogę, która do niego prowadzi?
- Nie widzę!
- No właśnie…
Czynność, spopularyzowana przez jedną panią z PO, a znana pod hasłem „kręcenie lodów”, nie jest niczym nowym. Niektórzy robili to za komuny, niektórzy robią to teraz. Kiedy słyszę o wielkich inwestycjach, takich jak stadion narodowy, to zastanawiam się, ile tego kręcenia lodów będzie. Bo koszty rosną niebotycznie. Było kilkaset milionów, są trzy miliardy. A na razie nie dzieje się nic. Metro budowano w Warszawie chyba najdłużej na świecie. O tunelu wzdłuż Wisły nie warto nawet wspominać.
No może jest jedna różnica - osiedla powstają jak grzyby po deszczu, tylko dróg się nie buduje. Idę postać w korku.
