To nie jest nie tylko negacjonizm, to jest hejterstwo na arcypodłym poziomie. W Rosji ukazuje się ostatnio sporo książek negujących radzieckie morderstwo na polskich jeńcach wojennych w Katyniu. Pozostałe miejsca kaźni są celowo przemilczane. Widać, że jest to wyrachowana, zaplanowana i politycznie sterowana działalność.
Tytuł książki brzmi: "Переписчики истории. Мифы о Катыни" (Skrybowie historii. Mity o Katyniu).
Rok wydania 2020 - zatem świeżutka sprawa.
Czegoś tak obrzydliwego dawno nie czytałem. Proszę zapamiętać to nazwisko Анатолий Степанович Терещенко.
Musiałem zajrzeć do internetu, aby sprawdzić, czy to nie jest jakieś fałszywe nazwisko.
Anatolij Stepanowicz Tereshchenko - pisarz wojskowy, oficer personalny agencji bezpieczeństwa państwa, pułkownik. Profesor Akademii Bezpieczeństwa, Obrony i Egzekwowania Prawa. Członek Stowarzyszenia Askold WKR i konsultant naukowy Almanachu. Członek Związku Pisarzy Rosji i Związku Dziennikarzy Moskiewskich, autor ponad 20 książek na temat historii i działalności agencji bezpieczeństwa państwa. Organy KGB od 1967 do 1992 r. Ukończył Wyższą Szkołę Czerwonego Sztandaru KGB ZSRR w Moskwie. Pełnił funkcję pełnomocnika operacyjnego KGB ZSRR w Karpackim Okręgu Wojskowym oraz starszego agenta KGB ZSRR w Południowej Grupie Sił na Węgrzech. Ponadto, w centralnym biurze KGB ZSRR, szef departamentu 3 Głównego...
To wysokiej klasy specjalista od prymitywnej manipulacji. W swojej książce zastosował chyba cały możliwy arsenał najpodlejszych machlojek, jaki można sobie wymyślić. Znajdziemy tam opisy krzywd nie tylko jeńców bolszewickich 1920 roku, ale i współczesnych pracowników rolnych, którzy nie dawno zatrudniali się u polskiego chłopa. Technik manipulacji i prania mózgu jest znacznie więcej. Sam wstęp już jest bardzo ciekawy:
От автора
Эта книга-версия – плод изучения и сопоставления материалов, полученных в ходе ознакомления с воспоминаниями очевидцев катынской трагедии, публицистическими статьями и книгами разных лет, рассекреченными архивными данными и сведениями комиссий, исследовавших противоположные версии обеих сторон.
Возникшие сомнения в хрущевско-горбачевско-ельцинских трактовках событий на Смоленщине с расстрелом польских офицеров не гитлеровцами, а сотрудниками органов народного комиссариата внутренних дел (НКВД), заставили автора показать пытливому читателю и другую правду. Она признана конгрессом США, Всемирным Красным Крестом и мировой общественностью. Эта правда существовала до прихода к власти Хрущева – огульного очернителя эпохи Сталина, а также некоторых событий Великой Отечественной войны.
То, что изуверский Молох ежовщины перемолол десятки тысяч соотечественников, – это правда. Как правда и то, что группу граждан Польши – палачей, имевших отношение к истязаниям военнопленных красноармейцев и командиров Красной армии в польских лагерях в 1920- х годах, а также шпионов, диверсантов и террористов – в 1939 году казнили по приговорам судов.
А утверждение о миролюбии и пацифизме на Смоленщине немецких оккупантов, в том числе в захваченных ими лагерях с польскими военнопленными и советской охраной, а также признание геббельсовской версии – очередной миф, нужный только польским националистам, но не самой Польше. Книга рассчитана на читателя, которому небезразлично прошлое его Родины.
Od autora
Ta wersja książki jest wynikiem przestudiowania i porównania materiałów uzyskanych w trakcie zapoznania się ze wspomnieniami naocznych świadków tragedii katyńskiej, artykułów dziennikarskich i książek z różnych lat, odtajnionych danych archiwalnych oraz informacji komisji, które zbadały przeciwne wersje obu stron.
Wątpliwości, które pojawiły się w Chruszczowsko-Gorbaczowsko-Jelcynowskich interpretacjach wydarzeń w regionie smoleńskim, polegających na rozstrzeliwaniu polskich oficerów nie przez nazistów, ale przez pracowników Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych (NKWD), zmusiły autora do wykazania dociekliwemu czytelnikowi drugiej prawdy. Ona jest uznana przez Kongres USA, Światowy Czerwony Krzyż i społeczność światową. Ta prawda istniała, zanim Chruszczow doszedł do władzy - wielki oczerniacz epoki stalinowskiej, a także niektórych wydarzeń z II wojny światowej.
To, że dziki Moloch z jeżowszczyzny przemielił dziesiątki tysięcy rodaków, jest prawdą. Prawdą jest również to, że grupa obywateli polskich - katów, którzy brali udział w torturach jeńców wojennych Armii Czerwonej i dowódców Armii Czerwonej w polskich obozach w latach dwudziestych XX wieku, a także szpiegów, sabotażystów i terrorystów - straconych wyrokami sądowymi w 1939 r.
A oświadczenie o pokoju i pacyfizmie w regionie smoleńskim najeźdźców niemieckich, w tym w schwytanych obozach z polskimi jeńcami wojennymi i gwardią sowiecką, a także uznanie wersji Goebbelsa, to kolejny mit potrzebny tylko polskim nacjonalistom, ale nie samej Polsce. Książka przeznaczona jest dla czytelnika, który dba o przeszłość swojej ojczyzny.
Druga prawda, to pojęcie bardzo powszechne używanie nie tylko w rosyjskiej historiografii ale i polityce. To zabieg psychologiczny, obezwładniający czytelnika, bowiem nie ma dwu prawd. Prawda jest jedna, jedynie argumentu mogą być różne a te można i należy zweryfikować. Tu merytorycznych argumentów nie ma prawie wcale, większość argumentów odwołuje się nie do rozumu a do emocji.
Co jest nowego w tej publikacji:
Według autora, egzekucje Polaków są wyłącznie dziełem nazistów. Ale Chruszczow, chcąc poprawić stosunki z Polską, zrobił desperacki krok - przyznał się do winy po stronie sowieckiej. W rezultacie mamy do czynienia z jednym z najbardziej kontrowersyjnych okresów w historii nie tylko Rosji, ale całej Europy.
Nie będę analizował poszczególnych rozdziałów tej prymitywnej propagandy.
Powiem tylko jedno, uważam, że to celowa antypolska działalność, bo nikt nie wyobrażam sobie, aby taki utytułowany osobnik miał tak bardzo wyprany i zindoktrynowany mózg, niezdolny do obiektywnego myślenia. Być może zachodzi i jedno i drugie. Niezależnie od tego należy stwierdzić, że współczesna Rosja jest bardzo niebezpiecznym przeciwnikiem. Kadry obecnej bezpieki niczym nie różnią się od swoich poprzedników NKWD z czasów Jeżowa i masowych morderstw. Po przeczytaniu tej pozycji zastanawiam się, czy autor miałby jakiekolwiek opory, przed strzelaniem w potylicę wrogom ludu, gdyby tylko dostał taki rozkaz. Na razie zrobił to w formie piśmiennej.
https://www.litres.ru/anatoliy-tereschenko/ob-avtore/
https://www.livelib.ru/author/202659-anatolij-tereschenko
Kilka dokumentów o których zapomniał autor książki pisząc o "drugiej prawdzie":
Wniosek Ławrentija Berii z akceptacją członków Politbiura WKP(b) – podstawa decyzji katyńskiej z 5 marca 1940 r.
