Kilka godzin z Pyzolem na krakowskim Rynku

To jest takie miejsce, do którego Bóg zaprasza człowieka – powiedziała Zosia, kiedy wychodziłyśmy z „mojego” kościółka świętego Wojciecha.

Zosia kocha Kraków. Kraków i Gdańsk, do których znużona codziennością wpada po łyk Polski., takiej prawdziwej, jak mówi.

Tym razem wpadła z Pyzolem.

O! już widzę wasze miny.

Przede wszystkim Pyzol wcale nie jest pyzolem. Drobniutka, szczuplutka, ruchliwa, krucha kobietka - z ogromnym ładunkiem emocji ujawnianych nieco afektowanie, ale szczerze i fajnie.

Zosia i Pyzol kochają się.

Od czasów, gdy Zosia miała malutkie dzieci, ale nie miała pralki i przychodziła do Pyzola robić pranie.

Zosia, kiedyś na kuchennym stole, na jakiejś starej „tonetce” wyczarowująca profesjonalne audycje do Radia „Solidarność” i Pyzol, czyli Kaśka zaangażowana w każdą sprawę tamtych lat pomagający razem ze swoim Piotrkiem we wszystkim, w czym tylko pomoc było można.

Siedzimy we trzy w ogródku w Rynku.

Wczesne popołudnie leniwie przesącza się przez parasole. Słucham opowieści o życiu, jak zawsze niełatwym i nieprostym. Przez słowa przebijają się uczucia. I tamte, towarzyszące tamtym wydarzeniom i te dzisiejsze – i nie wiadomo, które z nich są żywsze, mocniejsze, ważniejsze..

Tyle spraw, tyle tematów. I nasze, polskie, wczoraj. I nasze dziś. Moje i Zosi tu, w Polsce. Kaśki od wielu, wielu lat daleko.

Rynkiem przechodzi mój znajmy poseł PiS, pokazuję go Kaśce, objaśniając kim jest – Kaśka zrywa się i biegnie do niego, by powiedzieć mu coś, cokolwiek, coś zapewne miłego i dobrego – bo miłych i dobrych słów w Kaśce jest bardzo dużo. I muszą znaleźć ujście...

Polityka? Tak. I o niej rozmawiamy – przecież to jej zawdzięczamy to nasze spotkanie. Ale nie ona jest najważniejsza. Przynajmniej dla mnie.

Dzwonią nasze telefony, to miało trwać tylko chwilkę, godzinkę...A tyle jeszcze do obgadania...

Nie wiedzieć kiedy przeleciało kilka godzin..

Jeszcze wymienić adresy, telefony...bo może jeszcze kiedyś się spotkamy...na pewno tak... przyjadę.. przyjedź...

Zostawiam je pod opieką szefa „Gospody u Zdzicha” pałaszujące ze smakiem żurek i pierogi, zaskoczone i zachwycone, że tak tanio i tak pysznie.