Jesień w Galii

 

Jesień w Galii

 

Nie wiem jak Wy, drodzy Czytelnicy,

ale ja lubię wszystkie pory roku.

Każda z odsłon Natury jest piękna.

Wiosna, w rozświetlonej spódnicy

i Lato gorące, pełne dobrych kroków.

Jesień deszczysta, liściasta i smętna,

po niej Zima, zaskakująco nieodgadniona.

 

Ah, jesienne grzyby i kasztany leśne..

Wszystko rankami późnymi mokre,

ciemne, mgielne, w Magii oparach.

Wiatry silne, dębowe, szeleśćne,

bijące w oczy kroplami z drzew.

Gdzie przemyka jeleń w opałach,

bo to sezon, bo to jeleni pech.

 

Paryż cały w mokrych kamieniach.

Kasztanowce rzucają brązowy cień,

który oświetla w sepii niemodnej.

Miasto kolory jesienne już zmienia

i czujesz, że inny jest każdy dzień.

Nawet na Wieży, w nocy - gdy śni

o wielkości i mocy młodej stali.

 

Ludzie, tacy jesienni, kolorowi.

Wieśniak z bagietką, serem i winem.

Od wieków niezmienny i uparty.

Co dzikie wokół, to udomowi

swa mądrą pracą i wiejskim czynem.

Wyżywi tych „paryskich nic nie wartych”,

a oni, ptaki kolorowe piją absynt.

 

StanKubik&RobertzJamajki