Dzisiaj daje się zauważyć prawidłowość, że im mniejsza wiedza, tym większa chęć krytykowania papieża Franciszka. Nowo mianowanemu metropolicie krakowskiemu krytykanci zarzucają, że jest on zwolennikiem PiS i obrońcą pedofila arcybiskupa Paetza.
To oczywiste, że biskup staje w obronie swojego przełożonego arcybiskupa, wręcz jest to jego obowiązkiem, lecz krytykanci albo znają fakty dotąd szerszej publiczności nieznane, albo nie znają znaczenia słowa pedofilia*. Owszem, arcybiskupa Paetza za wieloletnie seksualne wykorzystywanie kleryków poznańskiego seminarium duchownego ukarano odesłaniem na kościelną emeryturę, lecz oczywistym jest fakt, że klerycy to ludzie dorośli więc, w tym przypadku, o żadnej pedofilii nie może być mowy. Skoro więc krytykanci nie odróżniają pedofila od pederasty**, to skąd mają wiedzieć kto decyduje o obsadzaniu stanowisk kościelnych.
Słyszy się też głosy sugerujące, że papież nie wie co się wokół niego dzieje a o obsadzie stanowiska metropolity decydują znajomości w Watykanie
„Nominacja Marka Jędraszewskiego, słynącego z agresywnego radiomaryjnego fundamentalizmu oraz skandalicznych wypowiedzi o jawnie rasistowskim podtekście, dowodzi kompletnego braku profesjonalizmu kurii rzymskiej i zagubienia Franciszka, który w swej bezsilności i naiwności usłuchał podszeptów, zamiast zażądać rzetelnej informacji i dokonać odpowiedzialnego wyboru. Co do tego, że znając słynne cytaty z Jędraszewskiego, z pewnością nie powołałby go na stolec krakowski, wątpliwości chyba nie ma nikt. Po prostu Bergoglio ich nie znał. A nie znał, bo nie ma profesjonalnej obsługi i nie potrafi sobie jej zapewnić. Zdany jest więc na swoich zauszników, którzy manipulują nim, jak chcą. A że są nielojalni, to w rezultacie mamy ów żałosny dysonans – papieża przestrzegającego przez klerykalizmem i fundamentalizmem, jednocześnie nominującego „paetzystę” i agresywnego zelotę na metropolitę najważniejszej polskiej diecezji, bo ten miał akurat w Watykanie wpływowego kumpla” hartman.blog.polityka.pl/2016/12/09/jedraszewski-i-kosciol-upadly/
DEKRET
z dnia 9 lutego 1953 r. o obsadzaniu duchownych stanowisk kościelnych .
Art. 2. Tworzenie, przekształcanie i znoszenie duchownych stanowisk kościelnych oraz zmiana ich zakresu działania wymaga uprzedniej zgody właściwych organów państwowych.
Art. 3. 1. Objęcie duchownego stanowiska kościelnego wymaga uprzedniej zgody właściwych organów państwowych.
2. Przepis ust. 1 obowiązuje również, przy zwalnianiu i przenoszeniu na inne stanowisko,
Art. 4. Organem państwowym właściwym do wyrażania zgody jest, o ile chodzi o ordynariuszy diecezji i sufraganów -- Prezydium Rządu, we wszystkich innych wypadkach -- terytorialnie właściwe prezydium wojewódzkiej
rady narodowej (rady narodowej m. st. Warszawy i m. Łodzi).
Art. 5. Osoby zajmujące duchowne stanowiska kościelne składają w Urzędzie do Spraw Wyznań lub w prezydium , właściwej wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej m. st. Warszawy i m. Łodzi) ślubowanie na wierność Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dziennik Ustaw Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej nr 10 z dnia 10 lutego 1953, poz. 32
Po usunięciu Wyszyńskiego, który był także przewodniczącym Episkopatu, trzeba było wybrać nowego przewodniczącego, który podjąłby się obowiązków w zastępstwie internowanego hierarchy. Jedynym kandydatem był najstarszy metropolita, arcybiskup Walenty Dymek z Poznania. W rozmowie z biskupem Choromańskim premier Józef Cyrankiewicz stwierdził, że wprawdzie rząd nie ma zastrzeżeń wobec arcybiskupa Dymka, jednak stery Episkopatu powinien objąć biskup łódzki Michał Klepacz, ze względu na jego doświadczenie w kontaktach z władzami w Komisji Mieszanej. Ostatecznie biskupi ugięli się i wybrano biskupa łódzkiego na zastępującego uwięzionego kardynała. Rządy biskupa Klepacza w Episkopacie charakteryzowały się ciągłym ograniczaniem praw i wolności Kościoła. W 1954 roku powołano do życia Akademię Teologii Katolickiej, która była całkowicie zależna od władz. Tym samym usunięto z Uniwersytetu Warszawskiego i Jagiellońskiego tamtejsze wydziały teologiczne.
wiekdwudziesty.pl/tlo-polityczne-dekretu-o-obsadzaniu-duchownych-stanowisk-koscielnych/
DEKRET
z dnia 31 grudnia 1956 r. o organizowaniu i obsadzaniu stanowisk kościelnych .
Art. 4 Mianowanie na stanowiska arcybiskupów, biskupów diecezjalnych, koadiutorów z prawem następstwa, proboszczów i administratorów parafii wymaga uprzedniego upewnienia się czy przeciw osobom, które mają być mianowane na te stanowiska, nie zachodzą uzasadnione zastrzeżenia właściwego organu państwowego
Art.6 Osoby mianowane na stanowiska kościelne określone w art. 4 składają przed objęciem stanowiska ślubowanie na wierność Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej według następującej treści:
„Ślubuję uroczyście dochować wierności Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, przestrzegać jej porządku prawnego i nie przedsiębrać niczego, co mogłoby zagrażać dobru Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej”
Dziennik Ustaw Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej nr 1 z dnia 10 lutego 1957, poz. 6
Krzywousty obsadzał stolice biskupie po dawnemu bez żadnej przeszkody, jak monarchowie pierwszej połowy XI wieku, powierzając je swoim ulubieńcom z grona kapelanów nadwornych, przenosił biskupów z jednej stolicy na drugą i ani myślał o tem , żeby się w tak ich razach odwoływać do papieża.
Konkordat między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską z dnia 28 lipca 1993
Artykuł 7
4. W odpowiednim czasie poprzedzającym ogłoszenie nominacji biskupa diecezjalnego Stolica Apostolska poda jego nazwisko do poufnej wiadomości Rządu Rzeczpospolitej Polskiej. Dołożone zostaną starania, aby to powiadomienie nastąpiło możliwie wcześnie.
Dziennik Ustaw Rzeczpospolitej Polskiej 1998 nr 51 poz 318
W duchownych natomiast lennikach, w biskupach i opatach miał monarcha silny zastęp wiernych, oddanych mu całą duszą podwładnych dynastów, dzielnych pomocników w rządzie, niezachwiane filary, na których się przeważnie opierała potęga korony, na których poparcie mógł liczyć z otuchą w każdym zatargu z najznaczniejszym świeckim wasalem. Z kapelanów bowiem nadwornych, którzy w służbie monarszej przez długie lata dawali dowody wypróbowanej wierności, rekrutowały się szeregi biskupów, przywiązanych do króla obowiązkami niewygasającej wdzięczności za łaskawe wyniesienie do pierwszych w państwie dostojeństw.
*pedofilia - zaburzenia seksualne polegające na odczuwaniu popędu płciowego do dzieci,( SJP PWN)
** pederastia - zboczenie płciowe polegające na spółkowaniu mężczyzn ze sobą, (Doroszewski, SJP)
St. Smolka „Mieszko Stary i jego wiek”
