Spowiedź Powszechna

Jan K. popełnił potrójne zabójstwo ze szczególnym okrucieństwem i został skazany na dożywocie. Odbywając karę Jan K. czytał Nowy Testament – gdyby czytał Stary Testament mógłby mieć minimalny kłopot z nawróceniem się – i się nawrócił. Postanowił się wyspowiadać i tak zrobił.

Jan K. zabił, wymierzono mu doczesną karę, poznał treści Nowego Testamentu, a następnie wyspowiadał się. Ksiądz, jako quasi apostoł, posiada uprawniania agenta ds. rozgrzeszania i na zlecenie Pana Boga wyzwala owce od stygmatu grzechu. W zamian za wyznanie grzechów, rachunek sumienia, szczery żal i pokutę, otrzymał rozgrzeszenie. Pisząc wprost, z Panem Bogiem ów zabójca jest w porządku, a jego grzechy po odklepaniu pokuty zostaną odpuszczone.

Powiedzenie prawdy – wyznanie zła które się wyrządziło - obcemu człowiekowi ma sens, tylko wówczas, kiedy ów jest żywotnie zainteresowany złem, które mu wyrządziliśmy. Skoro uderzyłem – hipotetycznie – Jana K. to właśnie jego powinienem prosić o wybaczenie. Skoro uderzyłem w policzek człowieka i uznam ów cios za nieuzasadniony, to powinienem przeprosić uderzonego, a nie Pana Boga. Krzyczenie z wierzy Mariackiej: ukradłem Wieśkowi portfel i uprawiałem seks z jego córką byłoby tyleż głupie co szkodliwe.

Co nam daje spowiedź powszechna? Pozawala na zrzucenie z siebie odpowiedzialności za własne czyny. Ukradłeś rzecz i żałujesz? Zwróć rzecz lub jej wartość, a nie mów o tym kapłanowi. Zabiłeś człowieka i żałujesz? Naucz się z tym żyć i nie czyń więcej krzywd.

Zabójca wyspowiadany, wciąż jest zabójcą, i musi na nim zaciążyć ludzka sankcja, ludzka sprawiedliwość.

Pamiętaj! Spowiadasz się człowiekowi!

Pozdrawiam.