Kilka dni temu, 08.04.2019 r. o godz. 21.00 na TVP obejrzałem ‘Smoleńsk” Antoniego Krauzego. Nasuwające się wnioski i skojarzenia:
1. oficjalnym, państwowym punktem odniesienia do 2010 r. była UE, po tym okresie nieoficjalnie stała się katastrofa smoleńska,
2. polska scena polityczna ostatnich 9 lat zdominowana została przez katastrofę smoleńską, tak samo, jak cały PRL był zdominowany przez PKWN; w polskiej przestrzeni ponadczasowy interes Polski jest nieczytelny,
3. w cieniu katastrofy stoi coś przerażającego; wszyscy wielcy tego świata znają powody i jej przyczynę; miała ona przerazić nie tyle Polaków, którym rozum tonie w kłótni, lecz Europę i świat – na progu tworzenia się nowego porządku,
4. w długiej rozmowie PAD z Merkel, ten pierwszy najprawdopodobniej usłyszał całą prawdę, która zmieniła mu ocenę i widzenie swojej roli w polityce; potem nastąpił początek autonomizacji,
5. naiwność dziennikarska będącą w systemie.
Warto też zapamiętać, że Krauze pokazuje, do jakiego stopnia Polska opinia publiczna została zmanipulowana, ponieważ już na pierwszy rzut oka widać było, że mamy do czynienia z wybuchem na pokładzie. Ciekawe, że nie słychać było zapytania, skąd rozpad samolotu, aż na tak wiele części, skoro była niewielka wysokość i grząskość terenu… Cześć ich pamięci.
