Gdyby przyjąć, iż profilaktyka w pomocy społecznej to także tyle, co neutralizowanie czynników, czyli przyczyn wywołujących skutek w postaci zagrożenia, to w pomocy społecznej byłoby wcale racjonalnym ustalenie przyczyn ubóstwa, wykluczenia, propriacji, a co przez pomoc społeczną mogłoby być neutralizowane. Nie należy wykluczyć, iż jedną z tych przyczyn jest dysfunkcjonalna, o zbyt niskim potencjale instytucjonalnym, a także niskim poparciu Polaków pomoc „społeczna”.
Na jednym z portali właśnie wyczytałem, że samorządy terytorialne więcej wydatkować będą pieniędzy na pomoc społeczną. Z treści tej informacji wynika, iż wydatki zostaną zwiększone na szkolenia pracowników socjalnych. Nie na wspieranie osób, które bez wsparcia sczezną, ale na podnoszenie kwalifikacji pracowników socjalnych, którzy winni raczej być lepiej wynagradzani, a nie szkoleni, gdyż te szkolenia nie zwiększą ich motywacji do efektywniejszej pracy.
Od wielu lat, kiedy tylko nadarza się okazja propaguję, postuluję etapowe wdrożenie do polskiego systemu zabezpieczenia społecznej takiego świadczenia, jak minimalny dochód gwarantowany dla tych osób, które własnym staraniem nie są go sobie w stanie zapewnić. Aliści to postulowanie przypomina grę w tenisa ze ścianą. Okazuje się, że to ściana wygrywa, a nie trenujący przed nią tenisista.
