Narzekania na Okrągly Stół przypominają mi narzekania mojej matki, która kupiła trochę dolarów gdzieś w 2002, bo akurat nieco spadły. Potem przeklinając tych którzy jej to doradzili sprzedała walutę w 2007, bo wszystko wskazywało na to, że dolar może tylko dalej spadać. Dziś oczywiście żałuje, że sprzedała, bo gdyby wiedziała co się wydarzy jesienią 2008...
Zaniepokojonych uspokajam. Mama nie jest może osobą bogatą, ale zdecydowanie nie jest też biedna. Od strony finansowej nigdy dotąd nie powodziło jej się lepiej. A że narzekanie jest jedną z jej ulubionych rozrywek, umila nim sobie życie przy każdej nadarzającej się okazji.
A jednak jaka szkoda, że w 1989 roku nie byliśmy tacy mądrzy jak dzisiaj. Z dziesiejszą wiedzą mama nie rozmieniałaby się na jakieś tam śmieszne dolary tylko od razu skreśliłaby zwycięską szóstkę w Lotto. Ach, jakby to było pięknie...
Inne tematy w dziale Polityka
