Bóg słowiański PORENUT, trzeci syn Peruna i Perperuny, cz.3/5

Porenut

Trzeci z synów Peruna i Perperuny, Porenut, zwany był także Łyskiem, Łaskiem lub Włukiem. Nazywano go też Ysk, Ponurt, czyli Pan Błyskawicy.

Zajmował szósty krąg niebios. Jego zakresem działania były błyski zwiastujące burzę, ale także zapowiadające nadejście Pogody.

Posiadał oczywiście również swoje narzędzie czarowne, swój atrybut władzy, czyli Złotowłócznię-Małankę. Posiadał też kilku pomocników. Byli to Stworze – bogunowie: Mruki, Mrugi, Łyski, Yskoty, Stralaczki.

Nazwa Złotowłóczni-Małanki jest symbolem bezgłośnych błyskawic, tak zwanych łysków zapowiadających pogodę.

Porenut trochę się ociągał ze swoim przyjściem na świat. Jak wiadomo, Perun wbił po prostu srebrzyste ostrze swojej błyskawicy w miękki brzuch małżonki Perperuny i od tego pchnięcia wyskoczyło z trzewi trzech synów. Pierwszy ujrzał świat Perunic, za nim Turupit, a za nimi ociągając się, trzeci, czyli Porenut.

Perun przygotował dla synów prezenty, atrybuty ich władzy i siły, które ułożył w następującej kolejności:

- Miecz-Samosiecz

- Samowrotna Siekierka

- Złotowłócznia-Małanka

i wyznaczył im trasę biegu. Pierwszy dobiegł do skarbów Perunic i zdobył pierwszy, najważniejszy atrybut, czyli Miecz-Samosiecz, drugi był Turupit, który zagarnął Samowrotną Siekierkę.

Złotowłócznia-Małanka przypadła więc Porenutowi. Porenut był nieco mniejszy i słabszy od braci. Od samego początku od nich odstawał. Matka, bogini Perperuna nie mogła na raz karmić trzech synów musiała więc go oddać do wykarmienia Pogodzie.

Prawdopodobnie Łysk-Porenut urodził się, jak inni Perunowie, mocarny, silny, hardy, lecz gdy Pogoda przystawiła go do swej piersi, stał się delikatny i mniej wojowniczy. Jednak mleko Pogody nie było dla niego zbyt odpowiednie, więc w ogóle nie miał włosów i pozostał na zawsze „łysym bogiem”.

Drugi człon jego miana wywodzi się z prasłowiańskiego nyt‘, czyli znikać, uśmiercać, odnosi się do nosiciela błyskawic bez pioruna, czyli Pana Łyskającego, a więc i łaskawego, od którego uderzenia coś obumiera i zanika.

Łysk naznaczał błyskawicami miejsca święte, oświetlając drzewa i wzgórza oraz ścigając przy ich pomocy Czarty. Niekiedy pojawiał się na jasnym niebie i zwiastował nie tylko nadejście matki Perperuny-Burzy, ale również przybycie Pogody. Czasem wywoływał ledwo bezgłośne błyski, gdyż rządził tylko tymi błyskawicami i gromami które nie dolatują do ziemi.

Łysk-Porenut chętnie bywał na dworze Podagów, u swej karmicielki, mamki – Pogody, choć nie należał do ich tynu. Często bywał w jej orszaku, czyli u Weniów, u Pani Dobrego Powietrza, podczas jej niebiańskich i ziemskich wędrówek.

Przydomek Włuk odnosi się do tego właśnie, że Porenut włóczył się razem z Pogodą i jej orszakiem, a także do widocznego na niebie łuku błyskawicy.

Łysk łączy, czyli łuczy łukiem Niebo i Ziemię.

Rosza, Pani Wszelkich Robót, Pani Robótna, Pani Czynu, Pani Obfitości, która również zajmowała Szósty Krąg, a która też chętnie bywała na dworze Weniów, unikała Łyska od czasu, gdy ją porwał i próbował uwięzić w swoim dworze. Oboje do dziś spotykają się z Pogodą, ale każde przychodzi do niej osobno.