Ekonomia, kryjąca się za matematyczno- abstrakcyjnymi wywodami, staje się tylko czczą pożywką dla spekulantów, używających jej owocu do własnych egoistycznych celów.
Ekonomia, kryjąca się za matematyczno- abstrakcyjnymi wywodami, staje się tylko czczą pożywką dla spekulantów, używających jej owocu do własnych egoistycznych celów. Nie można rozważać zagadnień ekonomii w oderwaniu od kwestii społecznych, tak samo, jak nie można czynić z pieniądza instrumentu znajdującego się powyżej ludzkiego rozumu oraz ludzkiej godności. Ekonomia zatem powinna być nauką subtelną, która łączy w sobie empatyczność ze ścisłymi prawami logiki matematycznej. Proponowany model przeznaczony do wykorzystania w praktyce, powinien posiadać odpowiednie, adekwatne uregulowania prawne, regulujące zasady działania modelu oraz wyznaczające standardy etyki zawodowej. W aktualnej rzeczywistości (rok 2023), obserwuje się przytłaczający przerost formy ekonomii nad jej treścią. Zbyt wiele zbędnych pojęć znalazło ugruntowanie w przedmiocie ekonomii. (wyjaśnienie tego twierdzenia znajduje się w dalszej części pracy). Zwracając uwagę na fakt, że wiele z tych pojęć ma swoje źródło w bankowości, dochodzimy do wniosku, że głównym ''ekonomicznym organizmem'' kształtującym naszą finansową rzeczywistość są właśnie organizacje bankowe.
Na tej podstawie, dochodzimy do wniosku, że ekonomia nie jest prostym, scholastycznym modelem ustalającym zasady wymiany towarów, lecz jest przedmiotem (modelem), służącym do realizacji z góry ustalonych celów. Na drodze ewolucyjnego postępu w pojmowaniu ekonomii, dochodzimy do poziomu, w którym za pomocą dedukcji i logiki potrafimy realizować społeczne cele, wykorzystując mechanizmy jakie współczesna ekonomia nam dostarcza. Bardzo dobrym przykładem może być wykorzystywanie prostych zasad podaży i popytu, do rozwiazywania problemu komunikacji miejskiej. Jednym z pierwszych krajów, który postanowił zastosować model cenowy oparty na natężeniu ruchu samochodowego, był Singapur. W 1975 roku zaczęto tam pobierać opłaty, od kierowców, którzy chcieli wjechać do centrum miasta. W roku 1998, po wprowadzeniu systemu elektronicznego, opłata ta nie była już funkcją stałą, lecz zmienną, w zależności od średniej prędkości pojazdów poruszających się po ulicach. Pozwoliło to, na rozładowanie problemu zakorkowanych ulic miast. Podobny model został zastosowany dziś, przez dużą cześć miast europejskich, w odniesieniu do problemu ograniczania emisji CO2 produkowanego przez samochody. Wiele z tych miast wymaga uiszczania opłat za wjazd do dzielnic będących terenem wolnym od emisji CO2. Także, powszechne opłaty parkingowe, zmuszają kierowców do zastanowienia się, czy warto w tej chwili korzystać ze swojego środka transportu, czy skorzystać z alternatywnych źródeł umożliwiających mobilność. Na tych przykładach widzimy, jak ekonomia, pomaga ludziom w pozytywnym rozwiązywaniu problemów, które bez jej istnienia, byłyby trudne do uzyskania.
Sebastian Kardyś
