Czy kult Maryjny ma podstawy biblijne?

Wszystkie denominacje chrześcijańskie na świecie w swojej historii zmieniały poglądy na wcześniej wyznawane poglądy biblijne, a Kościół Katolicki wiódł i wiedzie w takich praktykach prym. Przypominam o „wielkim błysku światła”, jakie „oświeciło” Piusa XII, który w 1950 roku oficjalnie ogłosił dogmat o Wniebowstąpieniu Najświętszej Maryi Panny, który powstał na kanwie dogmatu o Zaśnięciu Najświętszej Maryi Panny, który wyznawał, z punktu widzenia Kościoła Katolickiego odstępczy kościół wschodni (Do dziś to święto obchodzi Kościół Prawosławny).

Oczywiście Kościół Katolicki zmodyfikował dogmat o Zaśnięciu, który głosił, że Maryja najpierw umarła, jak wszyscy potomkowie Adama i dopiero po swojej śmieci została wzięta do nieba. Kościół Katolicki stwierdził, że jednak nie umarła, bowiem jako matka doskonałego Jezusa, według nich „Syna- w pełni Boga”, nie mogła odziedziczyć grzechu pierworodnego [została poczęta w sposób niepokalany]. A więc według tej niebiblijnej herezji Maryja została wzięta żywcem, tak jak stała, z duszą i ciałem, do nieba:

1 Koryntian 15:50 „To jednak mówię, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć królestwa Bożego ”

Galatów 1:8

„Choćbyśmy nawet my albo choćby anioł z nieba oznajmił wam jako dobrą nowinę coś poza tym, co wam oznajmiliśmy jako dobrą nowinę [„ewangelię odmienną od tej”, Bw], niech będzie przeklęty”.

Czy możesz mi ktoś pokazać biblijne uzasadnienie, które mówi, że Maryi zasada wyłuszczona w powyższym wersecie nie dotyczy?

http://pl.wikipedia.org/wiki/Wniebowzięcie_Najświętszej_Maryi_Panny

Prawosławie

Prawosławie Wniebowzięcie NMP uznaje pod nazwą Zaśnięcia Bogurodzicy. W teologii prawosławnej i starokatolickiej Wniebowzięcie Maryi wypływa z faktu, że jest Matką Jezusa-Życia, który po Jej śmierci zabiera Ją do nieba. Śmierć Chrystusa była dobrowolna, natomiast śmierć Jego Matki była zgodna z ogólnym prawem natury.

Katolicyzm

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny jest również przedmiotem dogmatu Kościoła katolickiego, ogłoszonego w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus (Najszczodrobliwszy Bóg) w 1950 roku przez papieża Piusa XII. Dogmat ten stwierdza, że po zakończeniu swojego ziemskiego życia Najświętsza Maryja Panna została z ciałem i duszą wzięta do wiecznej chwały. Kościoły wschodnie od V wieku obchodziły koimesis (gr. zaśnięcie) Najświętszej Maryi Panny. Wniebowzięcie zajęło miejsce Zaśnięcia, kiedy w VII wieku przyjęte zostało to święto w Rzymie.

Kalendarium

431 — Na synodzie w Efezie Xristo Tokos (Matka Chrystusa — bez nimbu boskości) zamieniono na Teo Tokos (Matka Boga). Na rzecz kultu maryjnego gorliwie działał wówczas św. Cyryl Aleksandryjski, który rozniecał żarliwość maryjną …łapówkami — w ten sposób sprawa Maryi przeszła na synodzie

582 — Cesarz Maurycy ustanawia święto Wniebowzięcia Maryi (na Zachodzie przyjęło się od

750 r.)

600 — Wprowadzono Godzinki do Matki Boskiej

715 — Wprowadzono modlitwy do Marii Panny

Zupełnym dziwactwem jest kult mistycznego serca Maryi, który traktuje sam przedmiot kultu całkiem realnie

1854 — Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi Panny (to nie to samo, co narodzenie Jezusa z dziewicy). Maryi musiało się to spodobać, gdyż niedługo potem objawiła się w Lourdes jako Niepokalane Poczęcie. Koncepcje o niepokalanej Maryi Kościół zawdzięcza zakonowi franciszkanów (pierwszy zaczął głosić ten pogląd na początku XIV w. franciszkanin Duns Scotus), wcześniej uznawano, że grzechy Maryi zmyły się dzięki poczęciu Jezusa (podzielali ten pogląd m.in. Innocenty III i Innocenty V). Zażartymi przeciwnikami niepokalanego stanu Maryi byli dominikanie, którzy jeszcze długo po tym jak w Kościele przeważył pogląd franciszkanów, sprzeciwiali się podobnym pomysłom (zob. Maryja dzieli mnichów). Do XVII wieku papieże dopuszczali jednak oba poglądy, „ponieważ mądrość odwieczna nie wyjaśniła jeszcze tej tajemnicy Kościołowi” (Grzegorz XV). W 1661 r. papież Aleksander VII został już oświecony odwieczną mądrością, gdyż zalecił oficjalnie obchodzenie święta Niepokalanego Poczęcia, gdyż takie jest „przekonanie ludu”

1950 — Ogłoszono, że Maria Panna została Wniebowzięta

1965 — Papież Paweł VI ogłosił Marię — Matką Kościoła

O poglądach Kościoła Wschodniego na „zaśnięcie Bogurodzicy”, z których wywodziło się katolickie święto wniebowstąpienia NMP. Oraz słowo o nauce o niepokalanym poczęciu NMP

Dogmat Niepokalanego Poczęcia – prawosławny punkt widzenia:

https://tiny.pl/cbrb1

https://tiny.pl/cbrb9h

ttps://tiny.pl/cbrbr

„(….) Z logiki dogmatu Niepokalanego Poczęcia wynika też fakt, że orzeczenie dogmatyczne o Jej Wniebowzięciu, wyprowadzające Wniebowzięcie z Niepokalanego Poczęcia, nie wspomina o śmierci Marii, o której mówią natomiast wszyscy Ojcowie Kościoła (por. A. Kniazeff, Matka Boża w Kościele prawosławnym, Warszawa, 1996, s. 169-170). W teologii prawosławnej Wniebowzięcie Marii wypływa z faktu, że jest Matką Jezusa-Życia, który po Jej śmierci zabiera Ją do nieba. Śmierć Chrystusa była dobrowolna, natomiast śmierć Jego Matki była zgodna z ogólnym prawem natury. Z tego powodu prawosławne święto Zaśnięcia Matki Bożej (15 VIII) celebruje śmierć i pogrzeb Theotokos, po czym dopiero wysławia Jej wskrzeszenie i wzięcie na niebo. Jeśli przyjmiemy, że Matka Boża jako wolna od grzechu pierworodnego nie umarła, to również nie powinien umrzeć Jej Syn Jezus. Tak niewiarygodna teza likwiduje jednak zbawienie człowieka. (….)Nie mogą w tym względzie służyć jako potwierdzenie dogmatu z 1854 roku określenia z liturgii prawosławnej, jak „najczystsza” (gr. achrantos), gdyż w IV wieku nie miały one żadnych związków z koncepcją Niepokalanego Poczęcia, której wtedy po prostu nie było. Dogmatowi temu brakuje bowiem ciągłości – do XII wieku nie występuje w teologii – a także nie ma o nim mowy w Biblii.

Również sposób ogłoszenia dogmatu Niepokalanego Poczęcia odbiegał od tradycji pierwszego tysiąclecia, gdyż żadna herezja nie zagrażała Kościołowi (wszystkie pierwsze Sobory Powszechne ogłaszały dogmaty ze względu na zagrożenie doktryny). Wyłącznie „niegodziwość heretyków i bluźnierców zmusza nas do czynienia rzeczy niedozwolonych, do zdobywania niedostępnych szczytów, do mówienia o sprawach niewypowiedzianych, do podejmowania zabronionych wyjaśnień. (…) Zostaliśmy zmuszeni zastosować nasze skromne słowa do nie dającej się wyjaśnić tajemnicy. Błąd innych zmusza nas samych do wykładania na los szczęścia ludzkim językiem tajemnic, które należałoby zawrzeć w religii naszych dusz” (Św. Hilary, Patrologia Graeca, XXXVI, 141B).

Jeśli chodzi o kult Bogurodzicy, to Prawosławie postrzega, że największą chwałą Marii jest macierzyństwo Boże, a tym samym tytuł Theotokos. Tytuł ten „zawiera bowiem w sobie całą tajemnicę ekonomii zbawienia” (Św. Jan z Damaszku). Misterium Wcielenia Syna Bożego jest jednak przede wszystkim przedmiotem modlitwy i kontemplacji. ”

„POD TWOJĄ OBRONĘ”

Najpierw o tym, jak brzmi tekst oryginalny:

„Do Twego miłosierdzia (dosłownie: ) uciekamy się, Bogarodzico, nie gardź naszymi prośbami w (naszych) potrzebach, lecz zachowaj nas od niebezpieczeństwa, Ty, jedynie czysta i błogosławiona. „.

1. Test ten znaleziono dopiero w 1917, a w Egipcie, więc w 431 roku nikt o nim nie wiedział. W 1838 został opublikowany w Londynie. Pierwszej rekonstrukcji modlitwy ,,pod twoją obronę” dokonał w 1939r. Fr.Mercenier , drugiej, która dziś uchodzi za poprawną wykonał w roku 1952 Stegmullerl. Modlitwa ta nie znajdowała się początkowo w księgach liturgicznych, została do nich włączona znacznie później. Służyła więc, raczej do prywatnego użytku wiernych.

2. Datowania nie są pewne. Rozbieżności jakie znalazłem wahają się między 3-4 wiekiem ne. Tekst został znaleziony dawno i wówczas nie było jeszcze wiarogodnych i rzetelnych metod datowania. Okres II wiek ne. dobrze się przyjął, ponieważ pasuje katolikom do ideologii.

Niestety materiał naukowy nie może już posłużyć do ponownej analizy. Więc albo się w to wierzy, albo nie. Pozostała jeszcze metoda datowania radiowęglowego C-14, ale niestety bez innych punktów odniesienia (np. dendrochronologii) teraz nic nie pomoże. W czasie, gdy dokonano znaleziska ta metoda nie była znana. Odkrycia dokonano w roku 1917, a metodę radiowęglowego datowania wynaleziono w 1949 roku. A więc wątpliwości co, do tego tekstu są w wysokim stopniu uzasadnione. Poza tym znalezisko to świadczy jedynie o tym, ze kult „Świętej Matki Bożej” rozwijał się równolegle w różnych sektach tworzonych przez nominalnych chrześcijan. Nie był on znany uczestnikom sobory Efeskiego.

Nauka o „Matce Bożej” stopniowo wkradała się do nauk odstępczego chrześcijaństwa w III i IV wieku naszej ery. Dokonywało się to zwłaszcza po roku 325 n.e., w którym sobór nicejski przyjął niebiblijną doktrynę, jakoby Chrystus był Bogiem. Po zaakceptowaniu tego błędnego poglądu łatwiej już było nauczać, że Maria jest „Matką Boską”. W związku z tym The New Encyclopædia Britannica wyjaśnia: „Tytuł ten [‛Matka Boska’] wszedł do użytku w języku religijnym, jak się wydaje, około III lub IV wieku — najprawdopodobniej w Aleksandrii (…). Do końca IV wieku określenie Theotokos przyjęło się na stałe na różnych obszarach”. A w dziele New Catholic Encyclopedia podano, że doktrynę tę głosi się oficjalnie „od soboru efeskiego z roku 431”.

Rzeczą interesującą jest miejsce i przyczyna zwołania tego soboru. E.O. James nadmienia w książce pt. The Cult of the Mother-Goddess (Kult bogini-matki): „Sobór efeski zebrał się w roku 431 w bazylice pod wezwaniem Theotokos. Gdzie jak gdzie, ale w mieście słynącym z żarliwego kultu Artemidy, zwanej przez Rzymian Dianą, oraz z przechowywania jej posągu, który rzekomo spadł z nieba, w cieniu wielkiej świątyni poświęconej od roku 330 Wielkiej Matce i stanowiącej — jak głosi tradycja — doczesną rezydencję Marii, trudno było się spodziewać niezatwierdzenia tytułu ‛Bożej rodzicielki’”.

Argumentacja zawarta w poniżej zacytowanym tekście zawiera dokładnie te same argumenty, które opisałem wcześniej. Nie opiera się ona na Piśmie Świętym, tylko na błędach logicznych:

1. Na założeniach odwołujących się do własnego mniemania, przeświadczenia które zostało nazwane „prawdą objawioną”:

Ipse dixit

Błąd ten powstaje wtedy, gdy ktoś próbuje uzasadniać swój pogląd w danej sprawie, odwołując się jedynie do swego własnego mniemania.

2. Dogmat o WNMP jest ugruntowany na dogmacie o niepokalanym poczęciu Maryi matki Jezusa, który również nie ma uzasadnienia w Piśmie Świętym:

Petitio principii

Błąd ten popełniamy zawsze zawsze wtedy, gdy próbujemy uzasadnić coś jedynie za pomocą tego, co ma dopiero zostać uzasadnione.

3. Na odwołaniu się do tego o czym bez podstaw biblijnych jest przekonana większość:

Argumentum ad populum

Błąd ten następuje wtedy, gdy staramy się udowodnić słuszność swego twierdzenia, odwołując się do tego, co myśli jakaś zbiorowość.

4.Na piętnowaniu tych, którzy nie chcą wierzyć w te fantazje oraz nazywanie ich „odstępcami” i „heretykami”:

Ad personam

Popełnia się go zawsze wtedy, gdy zamiast polemizować z czyjąś argumentacją, atakuje się jakąś osobę lub jej wiarygodność.

5. Oraz na wywoływaniu u oponentów poczucia winy:

Argumentum ad misericordiam

Błąd ten powstaje zawsze wtedy, gdy argumentujemy, odwołując się do uczuć i emocji słuchacz

PIUS XII, KONSTYTUCJA APOSTOLSKA, MUNIFICENTISSIMUS DEUS

Określająca jako Dogmat wiary, że Bogarodzica Dziewica Maryja została z Ciałem i Duszą wzięta do Niebieskiej Chwały

PIUS BISKUP SŁUGA SŁUG BOŻYCHN A WIECZNĄ RZECZY PAMIĄTKĘ

WSTĘP

NIESKOŃCZENIE HOJNY BÓG, który wszystko może, a którego plan opatrznościowy polega na mądrości i miłości, tajemniczym zarządzeniem swego rozumu łagodzi cierpienia narodów i poszczególnych jednostek przeplatając je radościami, aby tym, którzy Go miłują, wszystko, choć z różnych powodów i na różny sposób „pomagało do dobrego”(1).

Albowiem i na naszym Pontyfikacie podobnie jak na czasach obecnych spoczywa przytłaczającym ciężarem tyle trosk, niepokojów i obaw z powodu niezwykle ciężkich klęsk oraz masowych odstępstw od prawdy i cnoty. Jednakże wielką dla nas pociechą jest stwierdzenie, że podczas gdy wiara katolicka wyznawana jest publicznie i czynnie, nabożeństwo do Bogarodzicy Dziewicy wzmacnia się i rozpala z każdym dniem coraz bardziej, wieszcząc na całym niemal świecie poprawę i uświęcenie życia. Gdy bowiem Najświętsza Dziewica z niewymowną czułością spełnia swe macierzyńskie powinności względem ludzi odkupionych Krwią Chrystusową, umysły i serca (Jej) dzieci doznają tym silniejszej podniety do pilniejszego rozważania Jej przywilejów.

I. STWIERDZENIE OBJAWIONEGO CHARAKTERU PRAWDY O WNIEBOWZIĘTEJ BOGURODZICY

I rzeczywiście Bóg, który z przeogromną i szczególną łaskawością spogląda na Pannę Maryję, skoro nadeszła „pełność czasów”(2), w ten sposób urzeczywistnił zamiary swej Opatrzności, że wszystkie przywileje, wszystkie dobrodziejstwa, jakich Jej udzielił ze swej nieograniczonej hojności, zajaśniały wtedy wśród doskonałej harmonii. I chociaż Kościół zawsze uznawał taką właśnie hojność i tę doskonałą harmonię łask, a w ciągu wieków coraz bardziej w nią wnikał, to jednak przywilej cielesnego Wniebowzięcia Bogarodzicy Dziewicy Maryi dopiero za naszych czasów rozbłysnął jaśniejszym światłem.

Wniebowzięcie jest następstwem Niepokalanego Poczęcia

Ten też przywilej na skutek uroczystego ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu błogosławionej Boga Rodzicielki przez nieśmiertelnej pamięci Poprzednika Naszego Piusa IX, zajaśniał nowym blaskiem. Te bowiem oba przywileje jak najściślej ze sobą się łączą. Bo Chrystus zwyciężył grzech i śmierć własną Swą śmiercią; a kto przez chrzest, w sposób nadprzyrodzony, na nowo się narodził, zwyciężył grzech i śmierć dzięki temuż Chrystusowi. Jednakże Bóg nie chce przed końcem świata udzielić sprawiedliwym, jako prawa ogólnego – pełnego skutku zwycięstwa nad śmiercią. Dlatego też również i ciała sprawiedliwych po śmierci rozpadają się i w ostatni dopiero dzień połączy się każde ze swoją duszą uwielbioną.

(…..)

Jednomyślny sąd Biskupów o Wniebowzięciu

(….)

II. NA PODSTAWIE TRADYCJI POCHODNEJ O WNIEBOWZIĘCIU BOGARODZICY

(….)

Powszechne przeświadczenie o niepodległym rozkładowi ciele Bogurodzicy

(….)

III. UZASADNIENIE I OGŁOSZENIE DOGMATU

Wszystkie powyższe dowody i rozważania Ojców Kościoła i teologów, opierają się jako na ostatecznym fundamencie, na Piśmie świętym. Ono stawia nam niejako przed oczy Matkę Bożą najściślej złączoną z Boskim Synem, dzielącą zawsze Jego Losy. Dlatego wydaje się rzeczą wprost niemożliwą, widzieć oddzieloną od Niego po ziemskim życiu, jeśli nie duchem to przecież ciałem, Tę która Go poczęła, porodziła, mlekiem własnym wykarmiła, na rękach piastowała i do serca swego tuliła. Zbawiciel nasz będąc Synem Maryi, nie mógł po prostu jako najdoskonalszy wzór zachowywania Bożego Prawa obok Ojca Przedwiecznego nie czcić także Swej umiłowanej Matki. A ponieważ mógł Ją ozdobić tak wielkim zaszczytem, jakim jest zachowanie wolną od skażenia grobowego, należy wierzyć, że naprawdę tak uczynił.

Definicja dogmatu

Dlatego zaniósłszy do Boga wielokrotne korne błaganie i wezwawszy światła Ducha Prawdy, ku chwale Boga Wszechmogącego, który szczególną Swą łaskawością obdarzył Maryję Dziewicę, na cześć Syna Jego, nieśmiertelnego Króla wieków oraz Zwycięzcy grzechu i śmierci, dla powiększenia chwały dostojnej Matki tegoż Syna, dla radości i wesela całego Kościoła, powagą, Pana Naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz Naszą ogłaszamy, wyjaśniamy i określamy, jako dogmat przez Boga objawiony, ŻE NIEPOKALANA BOGARODZICA ZAWSZE DZIEWICA MARYJA, PO ZAKOŃCZENIU BIEGU ŻYCIA ZIEMSKIEGO, ZOSTAŁA Z CIAŁEM I DUSZĄ WZIĘTA DO NIEBIESKIEJ CHWAŁY.

Publikacja dogmatu i sankcje

Zakończenie

Dlatego też, gdyby ktoś, nie daj Boże, dobrowolnie odważył się temu cośmy określili przeczyć, lub o tym powątpiewać, niech wie, że odstąpił zupełnie od wiary Boskiej i katolickiej.

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/pius_xii/encykliki/fulgens_corona_08091953.html

PIUS XIIE, NCYKLIKAF: ULGENS CORONA

Fragmenty

„Do Czcigodnych Braci Patriarchów, Prymasów, Arcybiskupów, Biskupów i innych Ordynariuszy, utrzymujących pokój i jedność ze Stolicą Apostolską, O NIEPOKALANYM POCZĘCIU NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

(…..)

Wszyscy katolicy przyjęli z entuzjazmem orzeczenie papieskie, gorąco od dawna oczekiwane; w ten sposób ożywione nabożeństwo wiernych do Bogarodzicy, doprowadziło do wielkiego rozkwitu obyczajów chrześcijańskich, nową siłą natchnęło studia, które z większą jasnością i we właściwym świetle postawiły godność i świętość Matki Boga.„

Reszta jak w przypadku rzekomego Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, czyli dużo słów zero merytorycznej treści, która by potwierdzała, że Maria matka Jezusa była niepokalanie poczęta i została z ciałem zabrana do nieba. Treść Biblii przeczy takim dogmatom.

Ostatnia biblijna wzmianka o matce Jezusa:

Dzieje Apostolskie 1 „12Potem wrócili do Jerozolimy z góry zwanej Górą Oliwną, leżącej w pobliżu Jerozolimy w odległości drogi sabatowej. 13I przyszedłszy, weszli do górnej izby, gdzie się zatrzymali Piotr oraz Jan i Jakub, a także Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon, ów gorliwy, jak również Judas, syn Jakuba. 14Wszyscy oni jednomyślnie trwali na modlitwie razem z niektórymi niewiastami oraz Marią, matką Jezusa, i z jego braćmi.”

Nikt nie można być z ciałem fizycznym zabranym do nieba:

1 Koryntian 15:

„To jednak mówię, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć królestwa Bożego”

W Biblii nie ma precedensu, który by pozwolił mniemać, że Maria matka Jezusa poszła do nieba z ciałem i duszą.

Niektórzy powołują się na wizję wzięcia Eliasza do nieba:

2 Królów 2:11

A gdy tak szli, rozmawiając i idąc, oto ognisty rydwan wojenny oraz konie ogniste — i zaczęły ich obu rozdzielać; i Eliasz począł wstępować w wichrze ku niebiosom. ”

Jednak nie było to wniebowstąpienie z ciałem i duszą Eliasza do nieba, tylko wizja Eliasza, o czym świadczą słowa Jezusa: Ponadto NIKT nie wstąpił do nieba oprócz tego, który z nieba zstąpił — Syna Człowieczego (Jana 3:13)

Dzieje Apostolskie 1: 10-11

„Kiedy się wpatrywali w niebo, gdy odchodził, oto też stanęli obok nich dwaj mężowie w białych szatach i rzekli: „Mężowie galilejscy, dlaczego stoicie wpatrzeni w niebo? Ten Jezus, który został od was wzięty do nieba, przyjdzie w taki sam sposób, w jaki go widzieliście idącego do nieba”.”

Galatów 1:8

Księga Objawienia 22:18-19

„Ja świadczę każdemu, kto słyszy słowa proroctwa tego zwoju: Jeżeli ktoś doda coś do tych rzeczy, Bóg doda mu plag zapisanych w tym zwoju; a jeżeli ktoś odejmie coś ze słów zwoju tego proroctwa, Bóg odejmie jego dział w drzewach życia i w mieście świętym — rzeczach opisanych w tym zwoju.”