Najpierw wyjaśnimy sobie znaczenia słów mylnie tłumaczonych na „piekło”. Są to „Hades” i „Szeol” — powszechny grób ludzkości (gr. ᾅδης [háides]; łac. infer′nus; hebr. שאול [sze’òl]; syr. Sziul).
Najpierw wyjaśnimy sobie znaczenia słów mylnie tłumaczonych na „piekło”. Są to „Hades” i „Szeol” — powszechny grób ludzkości (gr. ᾅδης [háides]; łac. infer′nus; hebr. שאול [sze’òl]; syr. Sziul). Słowo „Hades” występuje w manuskryptach zapisanych greką biblijną Koine 10 razy: w Mateusza 11:23; 16:18; Łukasza 10:15; 16:23; w Dziejach 2:27, 31; Objawieniu 1:18; 6:8; 20:13, 14.
Szeol i Hades są w Biblii słowami wymiennymi. Wynika to z Dziejów Apostolskich 2:27, gdzie Piotr cytuje Psalm 16:10: „Ggdyż nie pozostawisz mojej duszy w HADESIE ani nie pozwolisz, żeby lojalny wobec ciebie ujrzał skażenie.” Dla porównania Psalm 16:10: ”Bo nie pozostawisz mojej duszy w SZEOLU. Nie pozwolisz, żeby lojalny wobec ciebie ujrzał dół.”
Hades oznacza to samo, co Szeol, mianowicie powszechny grób ludzkości (w odróżnieniu od greckiego táfos, czyli pojedynczego grobu). Łacińskim odpowiednikiem Hadesu jest inférnus (czasami ínferus). Wyraz ten oznacza „położony poniżej; niższy region” i trafnie określa powszechny grób ludzkości. Stanowi zatem stosowny odpowiednik terminów używanych w językach greckim i hebrajskim.
W natchnionym Piśmie Świętym słowa „Hades” i „Szeol” są kojarzone ze śmiercią i umarłymi, a nie z życiem i żywymi.
Objawienia 20:13: „I wydało morze umarłych, którzy się w nim znajdowali, i śmierć, i Hades wydały umarłych, którzy się w nich znajdowali, i byli sądzeni każdy z osobna — według swych uczynków.”
Same w sobie nie zawierają one żadnej myśli o doznawaniu przyjemności albo bólu ani tego nie sugerują.
Kaznodziei 9:9-10: „Korzystaj z życia z żoną, którą kochasz, przez wszystkie dni swego marnego życia, które On ci dał pod słońcem, przez wszystkie dni swej marności, to bowiem jest twój dział w życiu i w trudzie, którym się trudzisz pod słońcem. Wszystko, co twoja ręka ma sposobność zrobić, rób całą swą mocą, bo nie ma pracy ani snucia planów, ani poznania, ani mądrości w Szeolu — w miejscu, do którego idziesz.”
Psalm 146: 3-4: „Nie pokładajcie ufności w dostojnikachani w synu ziemskiego człowieka, do którego nie należy wybawienie. Duch jego uchodzi, a on wraca do swej ziemi; w tymże dniu giną jego myśli.”
Gehenna (gr. forma hebr. wyrażenia Ge Hinnòm: „Dolina Hinnoma”). Nazwa gehenna występuje dwanaście razy w pismach greckich. Niektórzy tłumacze oddli wyraz gehenna przez „piekło”, ale w nowszych przekładach często dokonuje się po prostu transkrypcji greckiego wyrazu géenna.
Królowie judzcy Achaz i Manasses uprawiali w Dolinie Hinnoma bałwochwalczy kult, obejmujący składanie w ogniu ofiar ludzkich dla Baala.
II Kronik 28:1-3: „ Achaz zaczął panować, gdy miał dwadzieścia lat (….) nie czynił tego, co słuszne w oczach Jahwe, jak to czynił Dawid, jego praojciec. Chodził zaś drogami królów Izraela i nawet sporządził lane posągi Baalów. I sprawiał, że wznosił się dym ofiarny w dolinie synów Hinnoma, i palił swoich synów w ogniu — według obrzydliwości narodów, które Jahwe wypędził przed synami Izraela.”
Jeremiasza 7:31: „I powznosili wyżyny Tofet w dolinie syna Hinnoma, aby palić swych synów i swe córki w ogniu, czego nie nakazałem i co nie zrodziło się w moim sercu.”
Jezus Chrystus skojarzył Gehennę z ogniem. Mateusza 18:9: „Także jeśli cię gorszy twoje oko, wyłup je i odrzuć od siebie; lepiej jest dla ciebie wejść jednookim do życia, niż z dwojgiem oczu zostać wrzuconym do ognistej Gehenny.”
Złe tłumaczenie Mateusza 10:28-33:
„Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w PIEKLE.”
Właściwe tłumaczenie:
„I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, ale nie mogą zabić duszya. Bójcie się raczej Tego, który i duszę (życie) i ciało może zgładzić w GEHENNIE”
GEHENNA MIEJSCEM ZNISZCZENIA, SPALENIA ŚMIECI I NIEGODNYCH POCHÓWKU ZBRODNIARZY, A NIE WIECZNEJ MĘKI:
W wyniku konsekwentnego tłumaczenia „HADES” na „PIEKŁO” wielu tłumaczy „wrzuciło PIEKŁO do PIEKŁA” :)
„A śmierć i piekło zostały wrzucone do jeziora ognia. To jest druga śmierć” – (Obj. 20:14)
Słowo „γέεννα-gehenna, géenna" pojawia się w Nowym Testamencie 12 razy z tego 11 razy w wypowiedziach Jezusa.Jest ono zwykle tłumaczone jako piekło-za wikipedią
Gehenna, czyli dolina Hinnom (hebr. Ge-Hinnom), znajdowała się tuż za południowym murem Jerozolimy. W czasach pogańskich w tej dolinie sprawowano pogański kult Molocha. W czasach Jezusa z Nazaretu było to wielkie miejskie śmietnisko, do którego wyrzucano wszelkie odpady i nieczystości. Śmietnik ten palił się bez przerwy i straszliwie cuchnął, dlatego był kojarzony ze zniszczeniem i potępieniem. Gehenna była również miejscem porzucania ciał samobójców i krzyżowanych przestępców, których nie grzebano. Tam dokonywał się ich rozkład, a w końcu, tląc się w ogniu, który był tam stale utrzymywany, ulegały one zniszczeniu.
Tak więc biblijne wypowiedzi na temat Gehenny na ogół pokrywają się z tradycyjnym poglądem (zawartym m.in. w źródłach rabinicznych), według którego Dolina Hinnoma służyła Jerozolimie za miejskie wysypisko śmieci (w Mt 5:30 przekład Phillipsa oddaje słowo géenna jako „sterta śmieci”).
Komentator żydowski Dawid Kimchi (1160?-1235?), omawiając Psalm 27:13, podał następujące informacje historyczne dotyczące „Gehinnom”: „Jest to miejsce na terenie przyległym do Jerozolimy, miejsce doprawdy obrzydliwe; wrzucano tam nieczystości i trupy. Zawsze płonął tam ogień, w którym spalały się te śmieci oraz trupie kości. Dlatego wyrok czekający niegodziwców jest w przenośni nazywany Gehinnom”.
„JEZIORO OGNIA I SIAKI - ŚMIERĆ DRUGA”
Według Objawienia 20:10-15 w „jeziorze ognia i siarki (…) będą dniem i nocą znosili katusze na wieki, na zawsze”. W pierwszej chwili słowa te zdają się potwierdzać, iż wieczne męki w ogniu są możliwe, ale z całą pewnością tak nie jest. Dlaczego? Między innymi dlatego, że w czymś, co tu nazwano „jeziorem ognia”, zginą „bestia i fałszywy prorok” oraz „śmierć i Hades”. Łatwo wywnioskować, że bestia, fałszywy prorok, śmierć i Hades nie są materialnymi osobami, toteż nie mogą odczuwać cierpień. Nietrudno to zrozumieć, gdyż sama Biblia mówi o wspomnianym jeziorze: „Oznacza to drugą śmierć — jezioro ognia”
Objawienie 20:14 A śmierć i Hades wrzucono do jeziora ognia. To oznacza drugą śmierć: jezioro ognia.
Chyba nikt rozsądny nie dojdzie do wniosku, że w literalnym piekle mogą się znajdować szeol i hades, które to słowa też są tłumaczone często na piekło, cierpiąc wieczne męki? Kto by miał cierpieć w tym hadesie skoro wyda on swoich zmarłych zanim zostanie wrzucony do jeziora ognia i siarki?
Objawienie 20:13 I wydało morze umarłych, którzy się w nim znajdowali, i śmierć, i Hades wydały umarłych, którzy się w nich znajdowali, i byli sądzeni każdy z osobna — według swych uczynków.
Teolodzy, którzy postulują istnienie piekła są nam winni wyjaśnienia odnośnie takich paradoksów. A kierując się ich logiką można dojść do wniosku, że w jeziorze ognia i siarki (gehennie) żyją sobie i pływają czerwie, które podgryzając hades i szeol zadają im dodatkowe obok ognistych katusze!
Objawienie 14:10: „I na pewno będzie ogniem i siarką katowany na oczach świętych aniołów i na oczach Baranka. I dym ich katuszy wznosi się na wieki wieków, a nie mają odpoczynku we dnie i w nocy ci, którzy oddają cześć bestii i jej wizerunkowi, oraz ktokolwiek przyjmuje znamię jej imienia.”
Powyższą wzmiankę o ogniu i siarce niektórzy uważają za dowód na istnienie piekła. Jednakże rzut oka na podobnie brzmiące proroctwo pozwoli zrozumieć, co powyższe słowa rzeczywiście znaczą w tym kontekście. Za czasów Izajasza Jehowa ostrzegł Edomitów, że zostaną ukarani za swój wrogi stosunek do Izraela. Oznajmił:
Izajasza 34:9: „Potoki Edomu zamienią się w smołę, a jego glina w siarkę, a jego ziemia stanie się smołą gorejącą: ani w nocy, ani w dzień nie zgaśnie, jego dym wznosić się będzie zawsze; z pokolenia w pokolenie będzie pustynią, po wiek wieków nikt nie będzie nią chodził”
Minęło już kilka tysięcy lat, a jednak archeolodzy jadąc na miejsce, gdzie leżał Edom nie widzą takiego widoku. Z prostej przyczyny, ponieważ jak w przypadku katuszy ogniem i siarką opisanych w Księdze Objawienia wizja ta zapowiadała wieczną zagłądę. Czy Edom wtrącono do jakiegoś mitycznego piekła, gdzie miałby płonąć na wieki? Oczywiście, że nie. Ale za to naród ten całkowicie zniknął z areny światowej, jak gdyby został doszczętnie strawiony ogniem i siarką. Końcowym rezultatem kary nie były wieczne męki, lecz „spustoszenie”, „zniszczenie” i ‛nicość’!
