Jeżeli przyjąć (zgodnie z etymologią), że określenie „religare” oznacza łączenie ludzi z bóstwem albo ludzi ze sobą, to nie ma watpliwości, iż mogą istnieć także świeckie religie. Przynajmniej taką nazwę zyskały wszelkie zachowania związane z tragedią smoleńską. Teraz, gdy kult smoleński jakby nieco osłabł rodzi się jednak nowe zjawisko, podobne do wcześniejszego pod wieloma względami.
W jednym i w drugim przypadku główną postacią jest osoba Prezydenta. Obaj Prezydenci zginęli w tragicznych okolicznościach, a przed śmiercią byli przedmiotem ataków swoich przeciwników politycznych, obu więc można przypisać status ofiary i splendor męczeństwa. W związku ze śmiercią ich obu pojawiły się liczne domniemania, supozycje czy wręcz insynuacje, co zapewne jeszcze długo będzie stanowiło paliwo politycznych sporów i najprawdopodobniej nie zostanie nigdy definitywnie rozstrzygnięte, po to aby każda ze stron mogła pozostać przy własnym zdaniu.
Ale poza podobieństwami są i różnice. W pierwszym przypadku kwestionowano zasadność ogłaszania żałoby narodowej – teraz nie. Wtedy z ironicznymi uwagami spotykało się użycie określenia „świętej pamięci” – teraz jest to jak najbardziej na miejscu. Poprzednio zapalane masowo na ulicach miast znicze skrzętnie uprzątano, a pogrążone w żałobie tłumy wyszydzano – dziś nikt tego nie robi. Wówczas krytykowano udział Kościoła w uroczystościach – obecnie nikogo nie razi sakralna celebra, a widok osobistych wrogów Pana Boga, nieprzejednanych antyklerykałów i zdeklarowanych przeciwników Kościoła, siedzących w ławkach bazyliki i słuchających w skupieniu kazania arcybiskupa Głodzia – ze wszech miar budujący!
Komentarze