Hospicjum to taki zakątek na wsi..

Hospicjum leży przy bocznej dróżce, na skraju pól.

Niedzielne popołudnie przynosi tam zapach siana, wsi i snu, można by powtórzyć za Zagórskim, bo to jest uroczy zakątek, a sam budynek wygląda z boku jak pensjonat, z tarasem, na którym zbierają się pacjenci na rozmowy. Z głośników płynie muzyka: "Panienko, daj szczęśliwą, dobrą noc..".

W środku są porządnie wykafelkowane ściany, czysto, nic z tej ponurej "umieralni", jaką jest zadłużony wrocławski szpital. Tu leży Znany Człowiek, który kiedyś mówił do ludzi z ekranu, a teraz to jest po prostu pan Adam*, któremu trzeba pomóc przewrócić się z boku na bok.

Nie ma zapachu odleżyn i odchodów. Jasno, czysto, powiem szczerze, byłam  zdziwiona.. na korzyść.

Za oknem gęste krzewy, gdzie skaczą wróble. Dzisiaj dowiedziałam się, że dróżka prowadzi do chłodni..

*Imię zostało zmienione