Dyskusje na temat pandemii omijają temat fundamentalny:
- co takiego sprawia, że zarazy i pandemie występują w różnych okresach trwania życia na Ziemi i to z rożnym natężeniem i czasem trwania?
Były długie okresy bez katastrofalnych zaraz i długie okresy, kiedy takie długotrwałe katastrofalne zarazy nawiedzały ludzkość.
Wiadomo, że zarządzanie strachem – to strategia socjotechniczna i propagandowa polegająca na instrumentalnym wykorzystaniu emocji strachu, w celu kontrolowania i manipulowania grupami lub całymi społeczeństwami i właśnie z czymś takim mamy obecnie do czynienia.
Obecnie do zarządzania strachem, wykorzystywane są dwa zjawiska:
- AGO
- pandemie(obecnie COVID-19)
które bazują na naturalnych reakcjach ludzkich populacji, dotyczących życia.
Siły (globaliści od NWO) zarządzające strachem doskonale wiedzą, że dla zachowania tego co ludzkość uważa za najcenniejsze(życie ludzkie), większość populacji będzie skłonna zgodzić się na wiele ograniczeń, które zarządzający strachem im nakażą z argumentacją, że to dla ich dobra.
Oba ww zjawiska mają swoje źródło w prawach fizycznych obowiązujących we wszechświecie i jako takie, są niezależne od mieszkańców Ziemi, którzy ze swej strony mogą tylko w mniejszym lub większym stopniu im sprzyjać(np. jeśli chodzi o pandemie , to mogą im sprzyjać warunki bytowania i dbania lub nie o dobrą kondycję fizyczną i psychiczną a np. w sprawie AGO, ludzie mogą sprzyjać rożnym zjawiskom wpływającym na klimat na Ziemi poprzez takie czy inne gospodarowanie zasobami na Ziemi, np. lasami) ale nie mogą decydować o ich występowaniu zarówno co do terminu zaistnienia i długotrwałości, bo to zależy od obiektywnie działających praw we wszechświecie.
Oba te zjawiska wykorzystywane są przez zarządzających strachem do podporządkowywania sobie ludzkości i osiągania krociowych zysków(rodzaj współczesnego, nowoczesnego niewolnictwa).
Oba te zjawiska(AGO/zmiany klimatyczne na Ziemi i pandemie/zarazy) miały w przeszłości i mają obecnie swe źródło w zjawiskach przyrodniczych(np. wybuchy wulkanów zmieniały na jakiś czas klimat na Ziemi lub jej części).
Podobnie wpływały na klimat upadki na powierzchnię Ziemi dużych obiektów z kosmosu czy ruchy tektoniczne we wnętrzu Ziemi.
Z pandemiami i zarazami jest tak, że aby wystąpiły a zwłaszcza wystąpiły w dużej skali, muszą zaistnieć dwa zjawiska w tym samym czasie:
- pojawić się groźne patogeny
- w populacji ludzkiej muszą zaistnieć sprzyjające warunki do ich rozprzestrzeniania się
Takie okresy sprzyjające równoczesnemu wystąpieniu tych okoliczności, to okresy bardzo głębokich i długotrwałych minimów cykli aktywności słonecznych, podczas trwania których, słabnie pole magnetyczne Słońca.
Pole magnetyczne Słońca jest swoistą tarczą ochroną Ziemi przed zbyt dużym natężeniem jonizującego promieniowania kosmicznego docierającego do powierzchni Ziemi z centrum Galaktyki.
W okresach dużej aktywności Słońca, natężenie tego promieniowania jest małe i do tego natężenia organizmy w drodze ewolucji się przystosowały.
Kiedy jednak to natężenie w pewnych i do tego długotrwałych okresach znacznie wzrasta, to organizmy otrzymują znacznie zwiększone dawki tego promieniowania i to działa na obniżanie się ich odporności immunologicznej.
Z kolei duże dawki tego promieniowania sprzyjają szybszym mutacjom bakterii i wirusów, które z niegroźnych wersji mogą przeobrażać się w coraz groźniejsze i trafiają na obniżoną odporność immunologiczną organizmów ludzkich populacji i wywoływać zarazy i pandemie.
Długotrwałe okresy głębokich minimów aktywności słonecznych nazywane są Minimami z dodatkiem nazwiska naukowca, który te zjawiska opisał.
W średniowieczu to było słynne Minimum Maundera (okres trwający od 1645 do 1717 roku, jako część tzw. małej średniowiecznej epoki lodowcowej, trwającej glacjologicznie od 1300 do 1850 r. a klimatycznie od 1570 do 1900 r.), któremu towarzyszyło silne ochłodzenie na Ziemi).
W tym okresie występowały różne pandemie i zarazy.
Skutkiem osłabienia odporności organizmów ludzkich wskutek głębokich minimów w drugiej połowie XIX wieku i początków XX wieku, było wystąpienie słynnej pandemii grypy "Hiszpanki", która wg różnych szacunków pochłonęła od 50-100 mln. ofiar na całym świecie.
Wpływ zwiększonych dawek jonizującego promieniowania kosmicznego na organizmy załóg statków kosmicznych jest w centrum zainteresowania medycyny kosmicznej.
Przez kilka lat(od 2014 roku do 2018 roku) naukowcy zanotowali wzrost natężenia jonizującego promieniowania kosmicznego o ponad 30%, co bardzo skomplikowało przygotowania załogowych lotów kosmicznych, gdyż w kosmosie ten wzrost promieniowania jest dużo większy niż na Ziemi, bo atmosfera ziemska znacznie zmniejsza natężenie tego promieniowania docierajacego do powierzchni Ziemi.
W 1989 roku niemiecki naukowiec Landscheidt prognozował wystąpienie kolejnego głębokiego minimum(Minimum Landscheidta) aktywności w latach 2000- 2060 z jego apogeum około 2030 roku i takie zjawisko postępuje a w związku z nim występowały i występują pandemie:
- epidemia SARS 2002-2003
- epidemia ptasiej grypy 2003-2006
- pandemia świńskiej grypy 2009-2010
- epidemia Eboli 2013-2016
- pandemia COVID-19 2019- ?????
Następny okres głębokiego minimum aktywności słonecznej Landscheidt prognozuje na lata 2170-2230.
Opisał te zjawiska w książce pt. "New Little ICE Age Instead of Global Warming?"
