Krzysztof Luft podpowiada, że gmina, który się już uwolniła od LGBT, G5 i WiFi mogłaby spróbować skutków ogłoszenia się społecznością bez wódy.
Ma rację, bo rzecz dotyczy każdego samorządu. Nie tylko dlatego, że zaoszczędzone tak pieniądze mogłyby być sposobem na odtworzenie środków, odebranych przez UE i Fundusz Norweski gminom, dyskryminującym część swoich wyborców. To by też zmniejszyło śmiertelność, przestępczość i podniosło kondycję intelektualną mieszkańców. Szczególnie ta ostatnia korzyść by wykluczyła uchwały dyskryminacyjne.
Postęp wynika z luki między rzeczywistością a marzeniami. Jeżeli się nie ma ambicji lub utopi je w wódzie, do szczęścia wystarcza trwanie w niezmiennej rzeczywistości. Wtedy właśnie kwitnie obskurantyzm. Szczególnie kiedy dobry pan zapewnia byt, pozbawiony dostrzegalnych konieczności zabiegania o środki.
Tak stan jest jednak stale zagrożony. Problemy bowiem tworzą ci, którzy by chcieli mieć lepiej. Czyli trzeźwi. Mają marzenia. Oni się bowiem poddają nakazowi natury, wymagającej doskonalenia gatunków. Dramat obskurantów tkwi w fakcie, że to nie jest wydumany kłopot. Przegrywają bowiem osobnicy, którzy nie przestrzegają zasady przetrwania poprzez rozwój. Z samej istoty natury. Chociaż kiedy są we właściwym sobie stanie duru, w ogóle tego nie dostrzegają.
Ta zasada dotyczy także formacji politycznych. Aliści tam wódę zastępuje ideologia. Ona podobnie do alkoholu daje wyznawcom poczucie siły i racji. Tak samo odurza i uzależnia. Kiedy jednak ideologiczna społeczność popada w zastój, pozwalając problemom, aby się rozwiązywały same, cierpi niczym pijak przejechany przez samochód albo zatruty marskością wątroby. Nawet jak generuje jakieś dokumenty, których treści wstydzą się ich twórcy. Niczym wczoraj nasza jakoby Zjednoczona Prawica.
Dobrze jest zatem raczej naśladować wykształciuchów. Trzeba się mierzyć z problemami. Przecież nawet średnio inteligentna mysz wie, że darmowy obiadek można dostać tylko w pułapce.
