Ruszył Sejm. I z najwyższych ust się dowiedzieliśmy, że naszą tradycją jest nie tylko wielonarodowość, wieloreligijność, ale i szacunek dla odmienności. A korzenie naszej tradycji, chrześcijaństwo, pozyskaliśmy z Zachodu. Jakby na potwierdzenie tych słów został powitany prezydent Kwaśniewski.
W ogóle jest czas na zdumiewające oświadczenia. Okazuje się oto, że zdaniem kardynała Dziwisza Kościół ma większe ambicje i dlatego nie utożsamia się z żadnym stronnictwem politycznym.
Wierni, którzy z ambony uzyskiwali instrukcje w sprawie głosowania, zaniemówili. Podobnie jak ci, którzy z ust odznaczanego przez komunę prokuratora usłyszeli, że gdyby był komunistą, byłby w PO, nie w PiS-ie.
Wszystko więc się sprzysięgło przeciwko dobrozmieńcom. Prezydent wypomina im niestosowność dzielenia Polaków na sorty, odwraca się od nich Kościół i fachowcy starej, dobrej daty wypowiadają biało-czerwonej drużynie poparcie. I jak tu się nie dziwić, że w takich warunkach dobrozmieńcy wygrali wybory do Sejmu?
Chyba że rację ma marszałek-senior zwracając uwagę, iż większość naród w wyborach przyznał tym, którzy opowiadają się za przeciwnym poglądem od prezydenckiego, kardynalskiego i fachowcowego. Że nadal nas dręczy postmarksistowska hydra, jej agentura kłębi się w administracji i szkolnictwie wyższym (po czterech latach rządów dobrej zmiany?) a z Zachodu trafia do nas zgubna ideologia gender. Rzecz nieco zepsuło zaliczenie narodowo kotolicko usposobionych wyborców do przeciwników socjalizmu. To są oni za wolnym rynkiem? Pluralizmem?
Chyba jednak jest normalnie. Jedni z rzeczonych wyrazicieli poglądów są przed wyborami, drudzy już po nich. Wszyscy zaś przyrządzają kiełbasę dla elektoratu. Tylko jedni stosują środki rozszerzające, drudzy utwierdzające. W tym drugim wypadku trudno się ustrzec przed sprzecznościami.
No i na tym przecież rosną parlamentarne argumenty.
