Dawno, dawno temu, za siedmioma ulicami, za trzema parkami, pewna miła pani powiedziała mi, że jestem z jakiegoś innego świata. Kiedy zapytałem jaki świat ma na myśli odpowiedziała szczerze: „taki jakiś dziwny„.
Wówczas mnie to dotknęło, chciałem uchodzić po prostu za normalnego, tutejszego. Dzisiaj jednak myślę, że kto wie, może owa dama miała szczególną intuicję i po prostu rację. W czym problem? Proszę ocenić, czy moja wrażliwość i postrzeganie rzeczywistości są … „tutejsze” czy też „nietutejsze” i „zaprzeszłe„.
Sprawa dotyczy polityków Zjednoczonej Prawicy. Wiem, wiem, mamy im co zawdzięczać. Wiem, winniśmy ich wspierać. Ale ja bym też chciał od nich wymagać. Przede wszystkim jednego: powściągliwości.
Powściągliwości w wypowiadaniu się na każdy (dowolnie wybrany przez dowolnego dziennikarza) temat, w dowolnym momencie.
Ja rozumiem, że każdy polityk chciałby być lubiany, że chciałby mieć dobrą prasę. Ale wkurza mnie niemiłosiernie, kiedy politycy … PUBLICZNIE ględzą aby ględzić albo PUBLICZNIE rozgrywają swoje interesy. Politycy Zjednoczonej Prawicy jakoś chętnie zapominają, że to nie dziennikarze powinni kreować politykę informacyjną rządu i parlamentu.
Przykłady? Ależ proszę.
Bodajże w ubiegłym tygodniu (albo w tym poprzedzającym) usłyszałem jak Marszałek Senatu strofował dziennikarkę pytającą go (pana Marszałka) o rekonstrukcję rządu. I zapamiętałem jego (pana Marszałka) słowa: „pani redaktor, jak będzie rekonstrukcja to będziemy o tym mówić„. No i słusznie pomyślałem, tak trzeba. Nie wolno paplać i wchodzić w czyjąś rolę – tu rolę szefa rządu. I wszystko byłoby dobrze, gdyby nie moja wredna pamięć. Otóż przypomniałem sobie jak około 2 tygodnie wcześniej pan Marszałek był łaskaw udzielić wywiadu i …
Czar prysł, nie po raz pierwszy zresztą. Najważniejsze to sobie pogadać i pokazać, jakim to wszechstronnym politykiem się jest i jak bardzo do dyspozycji….
Od wczoraj Platforma przesyła cały tabun prezentów dla Prawa i Sprawiedliwości a nawet szerzej, dla Zjednoczonej Prawicy: doprowadzenie do rezolucji przeciwko Polsce i dzisiejsze żądanie dymisji gabinetu premier Szydło. I co? I nic, dla polityków ZP są ważniejsze sprawy.
Pan Zbigniew Ziobro, skorzystał z okazji aby zabrać głos w sprawie … wyborów samorządowych ze szczególnym uwzględnieniem stanowiska prezydenta miasta stołecznego Warszawy:
Zastanawiam się, czy Prezes PIS potrzebuje publicznie wyrażanych rekomendacji. Ja rozumiem, że dla ugrupowania Zbigniewa Ziobro zwycięstwo w wyborach w Warszawie byłoby największym sukcesem. Ale czy nie byłoby korzystniej nie wychodzić przed szereg i zachować trochę szacunku dla większego partnera? Pewnie nie …
Na marginesie – a pisałem już o tym – uważam, że pan Jaki nie byłby dobrym prezydentem Warszawy. Ale jeżeli PIS (a nie tylko pan Ziobro) zdecyduje, że to pan Jaki ma reprezentować Zjednoczoną Prawicę – cóż, mieszkam we Wrocławiu. A podkoszulek bliższy ciału niż marynarka. Niech i tak będzie. Tylko po co załatwiać te sprawy poprzez media? Po co?
Dalej, też z dnia dzisiejszego, kolejna wypowiedź. W Rzeszowie (?) odbywa się kongres gospodarczy. Osobiście uważam, że za dużo jest tych kongresów ale cóż, może nie doceniam. W każdym razie z okazji owego wydarzenia w Dziennik Gazeta Prawna zabrał głos pan minister Gowin. I o czym mówił? Ależ proszę:
Generalnie pan Gowin sugeruje, że zmiany w rządzie „będą głębsze niż się spekuluje„. I znowu sobie zadaję pytanie: czy to jest miłość czy kochanie? Mam tu na myśli relacje pana Gowina z panią premier, wicepremierem Morawieckim i prezesem Kaczyńskim. Ja rozumiem, że pan Gowin nie ma lekko i nie może obiecać, że za 2 lata co najmniej 3 polskie uczelnie będą w pierwszej 50 światowego rankingu uczelni. Ale po kiego grzyba wypowiadać się w taki sposób o pracy innego ministra…..
Nie wiem dlaczego. ale mam jakieś takie dziwne przekonanie, że jak polityk z prawej strony sceny politycznej jest porządny jako człowiek to jednocześnie – niestety – ciamajda jako właśnie polityk i strateg.
Przykre to jest …
Muzeum Tortur Intelektualnych
