Salon w natarciu, czyli wieszanie Norblina

Bezczeszczenie zwłok przeciwników politycznych ma w historii Homo Sapiens Sapiens długą historię, a ofiarą takiej perfidnej zemsty padł i Amenhotep IV, i papież Formozus, nie wspominając już o bestialskich aktach profanacji i wandalizmu, które miały miejsce we Francji ery rewolucji.

Współczesny jakobinizm (marksizm kulturowy) - w swej najohydniejszej postaci, tej której hołduje nadwiślański Salon - ogarnięty szałem niszczenia kultury polskiej nie zawahał się zbezcześcić pamięci wielu wybitnych twórców ze Zbigniewem Herbertem na czele, a Waldemara Łysiaka pomimo faktu, iż Ów żyw jeszcze i dzielnie piórem macha pogrzebał tak, iż nie ma o Nim nawet wzmianki w antologii pisarzy polskich.

Zaślepieni nienawiścią do wszystkiego co Polskie epigoni krwawego Maksymiliana, uderzając wściekle na prawo i prawo, dobrali się ostatnio nawet do swojego brata w fartuszku, Jana Piotra Norblina – dekoratora masońskiej „świątyni” Diany - wyrzucając jego obraz „Wieszanie zdrajców na Rynku Warszawskim” z galerii obrazów usłużnej im w każdym calu Wikipedii.

Cała sprawa zakrawa na farsę, gdyż obraz ten wisiał sobie nie niepokojony na lewackiej Wiki od lat paru, aż do dnia, gdy posłużył za odnośnik w skromnym felietonie pt. „Świąteczny wysyp kandydatów niezależnych” sugerującym, aby zdrajców Ojczyzny prowadzać właśnie w tym kierunku…

Ach, gdybym ci ja wiedział, że słowa moje trafią aż pod Takie Strzechy…

Co bardziej znamienne: na Wiki ostał się drugi obraz Norblina „Wieszanie Zdrajców”, ale na tym, ocalałym powieszony jest jedynie konterfekt łotra, jednakże z powodu słabego wzroku i rozdzielczości ekranu, nie jestem w stanie dopatrzyć się, czy we wieszczym natchnieniu Jan Piotr Norblin nie namalował na nim, trzęsącego się nad swym Oskarem zawistnego starca.

Ceterum censeo Conventum esse delendum.

StefanDetko1426 Service.lockUserShow(24962);StefanDetkoStefanDetko.salon24.pl